Η "φυλακή" και τα "μούτρα"...
Του Ανάργυρου Σεβαστού
Την ώρα που ο πρωθυπουργός προέτασσε τα στήθη του έναντι των
"απειλών" του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και με απαράμιλλο ηρωισμό δήλωνε "δεν
φοβάμαι τη φυλακή", δεν γνώριζε ότι στο πρωθυπουργικό οβάλ γραφείο του
βρισκόταν κλειστή η επιστολή παραίτησης του υφυπουργού Απασχόλησης κ.
Νικολόπουλου. Αν το γνώριζε ο κ. Σαμαράς, το πιθανότερο είναι να επέλεγε
άλλα ποιήματα για να διανθίσει τη δευτερολογία του. Εκτός κι αν η
αναφορά του στο ποίημα του Καβάφη "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον" ήταν ένα
μυστικό σχόλιο με αφορμή την παραίτηση του υφυπουργού του.
Ο κ. Σαμαράς επέλεξε να επενδύσει ιδεολογικά την εκποίηση της
δημόσιας περιουσίας και προσπάθησε να καλύψει την κραυγαλέα υπαναχώρησή
του στο κομβικό θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Θεωρεί ότι
υφίσταται κοινωνική συναίνεση που του επιτρέπει να εμφανίσει τη γενική
εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ως αναγκαία συνθήκη εκσυγχρονισμού.
Έστω με τεχνητά διλήμματα, όπως "ιδιωτικοποιήσεις ή φόροι,
ιδιωτικοποιήσεις ή μείωση μισθών και συντάξεων". Οι πολίτες γνωρίζουν
βέβαια ότι και εξοντωτικούς φόρους θα πληρώσουν και οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θ' αποκατασταθούν (η χθεσινή παραίτηση του κ. Νικολόπουλου τα λέει όλα) και η δημόσια περιουσία θα ξεπουληθεί.
Δεν ήταν θεατρική η έκρηξη Σαμαρά στη Βουλή "βάλτε εμένα στη φυλακή".
Το πρωί ο πρωθυπουργός είχε διαβάσει "Το Βήμα", όπου στα σχετικά
ρεπορτάζ προεξεικονίζεται το πάρτι των μνηστήρων για τη δημόσια
περιουσία. Γερμανοί και Γάλλοι εποφθαλμιούν την ενέργεια και το νερό,
αλλά και η Ιταλία, ως αναβαθμισμένος τρίτος παίκτης του νέου ευρωάξονα,
ζητεί μερίδιο από τη λεηλασία. Οι Κινέζοι ενδιαφέρονται πάντοτε για τα
λιμάνια, το ίδιο και οι Ρώσοι. Όλοι διαβλέπουν "ευκαιρίες"! Ο ίδιος ο
πρωθυπουργός μίλησε για το ενδιαφέρον ισχυρών συγκροτημάτων κρατικού
ενδιαφέροντος. Γιατί, όμως, είναι ικανότεροι οι κρατικοί φορείς από τα
Εμιράτα ή από την Κίνα να διαχειριστούν τις δημόσιες ελληνικές
επιχειρήσεις και όχι ένα αναγεννημένο ελληνικό Δημόσιο; Τι είδους
"αποκρατικοποίηση" είναι αυτή που πουλάει σε άλλο κράτος και τελικώς
ταυτίζεται με τον αφελληνισμό των δημοσίων επιχειρήσεων;
Τα ερωτήματα πληθαίνουν και θέτουν υπό αμφισβήτηση την ειλικρίνεια
των κυβερνητικών προθέσεων. Γιατί θα παρέχουν πιο αξιόπιστες και πιο
οικονομικές υπηρεσίες οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις, που εξ ορισμού
θα έχουν ως κύρια επιδίωξή τους την με κάθε τρόπο μεγέθυνση της
κερδοφορίας τους, ώστε να δίνουν καλά αποτελέσματα στους μετόχους τους;
Ο κ. Σαμαράς επανέλαβε τα γνωστά περί της εξουσίας των συντεχνιών.
Συντεχνίες υπήρξαν, δημιουργήθηκαν όμως με πολιτική επιλογή της Ν.Δ. και
του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους
συντεχνίες. Δεν φταίνε οι "συντεχνίες" για την εκτίναξη των τιμολογίων
της ΔΕΗ ή για τον υπέρογκο δανεισμό της εταιρείας. Είχε ομολογηθεί ότι
τα τιμολόγια της ΔΕΗ ήταν χαμηλά και έπρεπε να αυξηθούν, ώστε οι ιδιώτες
να έχουν συμφέρον να μπουν στην αγορά της ενέργειας. Τα ακριβά
τιμολόγια ήταν προϋπόθεση για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Και τα
τιμολόγια θα γίνουν ακριβότερα...
Γιατί οι ιδιωτικές εταιρείες είναι εξ ορισμού αδιάφθορες; Ξεχάστηκαν
οι υποθέσεις υπεξαίρεσης των χρημάτων από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και
τα χαράτσια που είχαν συλλεγεί από τις δύο ιδιωτικές εταιρείες παροχής
ηλεκτρικού ρεύματος, που έκαναν φτερά;
Όλα αυτά δεν ιδρώνουν το αυτί του κ. Σαμαρά. Το μόνο που υπολογίζει
είναι την υφέρπουσα διαμάχη της εγχώριας διαπλοκής με τα νέα
(υπερ-)εθνικά αφεντικά. Και επιφυλάσσει για τον εαυτό του ρόλο δοτής
διαιτησίας.
Μπόμπολας, Ψυχάρης και αρκετοί άλλοι, από τη δεκαετία του '90,
αισθάνονταν τουλάχιστον ισότιμοι με τις ελληνικές κυβερνήσεις και
ικανοποιημένοι με τη "μοιρασιά". Τώρα διαπιστώνουν ότι τα νέα αφεντικά, η
τρόικα, θα τους πετάξουν μόνο ξεροκόμματα. Γι' αυτό βγαίνουν μπροστά...
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο "Βήμα της Κυριακής" με
τίτλο "Θα σπάσουν τα μούτρα τους!". Το άρθρο, γραμμένο επιτήδεια σαν να
διαπραγματεύεται, καταλήγει: "Όσοι νομίζουν ότι θα αρπάξουν
επιχειρήσεις και θα καταληστεύσουν τη δημόσια περιουσία, Έλληνες (...
"λαμόγια") και ξένοι (που γνωρίζουν εκ των ένδον τα κρίσιμα νούμερα),
τελικώς θα σπάσουν τα μούτρα τους". Σε διπλανό άρθρο η εφημερίδα του
Μνημονίου μυκτηρίζει για τα "λάθη της τρόικας".
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο ισχυρές είναι οι απειλές του
κ. Ψυχάρη, ο οποίος επαιτεί δάνεια από τις τράπεζες για να καλύψει τη
μαύρη τρύπα του ΔΟΛ. Προφανώς δεν αλυχτάει έτσι... Άλλωστε δεν κρύβει
την πολιτική του προτίμηση. Διευκολύνει και προστατεύει τον κ. Σαμαρά,
παρενοχλώντας τον άλλοτε "συνεταίρο" Ευ. Βενιζέλο, εμφανίζοντας το ΠΑΣΟΚ
ως μία... συνιστώσα του υπό ανασυγκρότηση κεντρώου χώρου. Τι άλλο
υπονοεί το "δημοσιογραφικό" ενδιαφέρον για την πολιτική διαθεσιμότητα
των πρώην πρωθυπουργών κ. Σημίτη και Παπαδήμου;
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τελικά "ποιος θα πάει φυλακή" και "ποιος θα σπάσει τα μούτρα του".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου