Η δυσοσμία του πολιτικού συστήματος

του Αλέκου Λασκαράτου

 

«Υπάρχουν οι βουλευτές και υπάρχουν οι βολευτές». Η ατάκα είναι του Γεωργίου Παπανδρέου (του Γέρου της Δημοκρατίας) πριν από μισό αιώνα στη Βουλή. Σήμερα, η ατάκα αυτή παραμένει επίκαιρη, με την διαφορά ότι ο αριθμός των βουλευτών-βολευτών φαίνεται να αγγίζει πια τα όρια επιδημίας. Νεποτισμός και σκάνδαλα παράνομου πλουτισμού, είναι τον τελευταίο καιρό, στην ημερήσια διάταξη.
Ο κ. Πολύδωρας διορίζει την κόρη του στην Βουλή και δηλώνει «Δεν μετανιώνω για τον διορισμό της κόρης μου» διερωτάται μάλιστα, και προκαλεί να του πουν, αν έχει κάνει κάτι παράνομο!
Στο βιβλίο του με τίτλο «Κατά Κηνσόρων» περνά μάλιστα στην, κατ’ αυτόν, αντεπίθεση, αναφέροντας αντίστοιχους διορισμούς (σε θέση μάλιστα μονίμων υπαλλήλων) από άλλον συνάδελφό του, πρώην υπουργό.. Την εποχή που η ανεργία σπάει κόκαλα, την εποχή που μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων ψάχνει, μάταια, να βρει δουλειά, εμείς διορίζουμε ανερυθρίαστα την κόρη μας και με τσαμπουκά διερωτώμαστε πού είναι η παρανομία… Φαίνεται πως η γνωστή φράση πρώην υπουργού, ότι κάθε τι νόμιμο είναι και ηθικό, έχει γράψει ιστορία σε κάποιους πολιτικούς χώρους.

Εκτός από τον νεποτισμό, τα φαινόμενα παράνομου πλουτισμού, φαίνεται να δίνουν και να παίρνουν. Και δεν αναφέρομαι στην περίπτωση του κ. Τσοτχατζόπουλου όπου η δικαιοσύνη έχει ήδη επιληφθεί των πολλαπλών σκανδάλων στην υπόθεση αυτή. Αναφέρομαι στη λίστα των 32 (κατ’ άλλους των τριάντα τόσων) που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Η πιο χαρακτηριστική, ίσως, περίπτωση είναι εκείνη του προέδρου της Βουλής, (με κάποια πισινά να έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου) ο οποίος την μία παραιτείται και την άλλη δεν παραιτείται. Μαζί και άλλες περιπτώσεις πρώην υπουργών και επώνυμων στελεχών. που βρίσκονται στην ίδια λίστα. Η λίστα αυτή είναι λέει γνωστή στο ΣΔΟΕ αλλά και σε άλλους χώρους εδώ και δύο χρόνια, και δεν έχει κουνηθεί φύλλο! Μένει, ασφαλώς, να αποδειχθεί μέσω της Δικαιοσύνης, το βάσιμο ή μη των καταγγελιών αυτών. Μέχρι τότε όμως θα πλανάται  η πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι «κάτι τρέχει» και όπως λέει ο λαός μας δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Και οι μισές και παραπάνω από αυτές τις (τριάντα τόσες) υποθέσεις να αποδειχθούν αβάσιμες, αυτό που μένει είναι αρκετό για να μαυρίσει (κι’ άλλο) και να απαξιώσει (κι’ άλλο) την εικόνα του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης. Η κατάσταση αγγίζει τα όρια του γκροτέσκου και η δυσοσμία δύσκολα κρύβεται πια.
Οι θυσίες στις οποίες υποβάλλεται, με ή χωρίς την συγκατάθεσή της, η σημερινή ελληνική κοινωνία, θα πιάσουν τόπο μόνο εάν και εφόσον το πολιτικό σύστημα αναγεννηθεί και το φαύλο σύστημα των τελευταίων δεκαετιών κοπεί από τη ρίζα του και μπουν οριστικά οι τίτλοι τέλους. 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών