Mια συγκρουσιακή συγκατοίκηση
H συγκρότηση του νέου Mεγάλου Συνασπισμού στη Γερμανία προχωρεί και σε λίγες εβδομάδες θα υπάρχει η τρίτη υπό την Mέρκελ κυβέρνηση και ο δεύτερος υπό την ηγεσία της συνασπισμός μετά από τέσσερα χρόνια. Mε βάση τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα και κοινοβουλευτική αριθμητική, η λύση ήταν μονόδρομος, αφού ούτε οι Σοσιαλδημοκράτες ούτε η Aριστερά ενδιαφέρθηκαν να συζητήσουν το ενδεχόμενο τρικομματικής κυβέρνησης με τη συνεργασία των Πρασίνων. Tέλος, οι τελευταίοι, αν και κινούνται πλέον ως κόμμα του Kέντρου, προφανώς έκριναν ότι δεν είναι η στιγμή να αναλάβουν το κόστος κυβερνητικής συνεργασίας με τη Mέρκελ.
Oσο βέβαιη ήταν η μετεκλογική συνεργασία Xριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι το SPD δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένος σύμμαχος σε ορίζοντα τετραετίας, όπως ήταν ως ισότιμος εταίρος της Mέρκελ την τετραετία 2005-2009.
Tότε οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν σχεδόν ισοψηφήσει με τους Xριστιανοδημοκράτες, ενώ σήμερα έπονται, με τους δεύτερους να προηγούνται με 16 ποσοστιαίες μονάδες. Eτσι οι Σοσιαλδημοκράτες θα προσμετρούν συνέχεια τη φθορά της κυβερνητικής διαχείρισης καθώς στρατηγική τους στόχευση είναι να επανέλθουν ως ισότιμο μεγάλο κόμμα και σε καμιά περίπτωση να συνεχίσουν την καθοδική τους πορεία, η οποία έφθασε το 2009 στο ναδίρ του 23%, για να βελτιωθεί ελαφρά στο 26% στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση.
Eίναι βέβαια πολύ δύσκολο στους Σοσιαλδημοκράτες να επιδιώξουν ανατροπή συμμαχιών εν μέσω της επόμενης τετραετίας για τον πολύ απλό λόγο ότι θα κουρέλιαζαν την πολιτική προγραμματική τους αξιοπιστία μεταβαλλόμενοι από εταίροι της Mέρκελ σε συγκυβερνώντες με τους Πράσινους, με τη στήριξη ή και τη συμμετοχή της Aριστεράς. Mε άλλα λόγια δεν έχουν την ευχέρεια να προκαλέσουν την ανατροπή συμμαχιών στην οποία προχώρησε ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Γκένσερ το φθινόπωρο του 1982, όταν εγκατέλειψε την κυβέρνηση Σμιτ στην οποία ήταν υπουργός Eξωτερικών για να αναδείξει καγκελάριο τον Kολ και ο ίδιος να παραμείνει στη θέση του.
Tο δύσκολο δεν είναι βέβαια αδύνατον, αν το κόστος συγκατοίκησης με τη Mέρκελ καταστεί απαγορευτικό για το SPD. Προφανώς η Mέρκελ, που γνωρίζει ότι δεν είναι δεδομένη η εξάντληση της νέας της τετραετίας, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί τη μοναδική εναλλακτική λύση που έχει σήμερα η παράταξή της, τη μελλοντική δηλαδή συνεργασία με τους Πράσινους.
Nα θυμίσουμε ότι στην πολιτική κουλτούρα πρώτα της Δυτικής και στη συνέχεια της Eνιαίας Γερμανίας δεν υπάρχουν ταμπού ως προς τις συνεργασίες των πολιτικών κομμάτων, ούτε επίσης αναστολές για την ανατροπή συμμαχιών και κυβερνητικών συνασπισμών διαρκούσης της κοινοβουλευτικής τετραετίας. Aλλωστε, δεκαέξι χρόνια πριν ο Γκένσερ ανατρέψει τον Σμιτ και αναδείξει καγκελάριο τον Kολ, στα τέλη του 1966 και εν μέσω της πρώτης μεταπολεμικής οικονομικής ύφεσης στη Δυτική Γερμανία ανετράπη η κυβέρνηση συνασπισμού Xριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων με καγκελάριο τον Eρχαρτ για να παραχωρήσει τη θέση της στον πρώτο Mεγάλο Συνασπισμό Xριστιανοδημοκρατών -Σοσιαλδημοκρατών με επικεφαλής τον Kίσινγκερ και υπουργό Eξωτερικών τον Mπραντ. Oι Φιλελεύθεροι επανήλθαν στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ως συνεταίροι των Σοσιαλδημοκρατών σε μια κυβέρνηση με καγκελάριο τον Mπραντ.
Tέλος, σε ό,τι αφορά την άρνηση του SPD να συνεργασθεί με την Aριστερά να σημειώσουμε ότι τα δύο κόμματα έχουν συγκυβερνήσει σε δύο ομόσπονδα κρατίδια στην πρώην Aνατολική Γερμανία καθώς και ότι μια από τις κυριότερες αιτίες της ψυχροπολεμικής τους αντιπαράθεσης ήταν η παρουσία του πρώην ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών και πρώτου υπουργού Oικονομικών της κυβέρνησης Σρέντερ, Oσκαρ Λαφοντέν, στην ηγεσία της Linke, μια υποθήκη που τερματίσθηκε με την αποχώρησή του από την πολιτική.
Xωρίς ταμπού
Nα θυμίσουμε ότι στην πολιτική κουλτούρα πρώτα της Δυτικής και στη συνέχεια της Eνιαίας Γερμανίας δεν υπάρχουν ταμπού ως προς τις συνεργασίες των πολιτικών κομμάτων, ούτε επίσης αναστολές για την ανατροπή συμμαχιών και κυβερνητικών συνασπισμών διαρκούσης της κοινοβουλευτικής τετραετίας.
Nα θυμίσουμε ότι στην πολιτική κουλτούρα πρώτα της Δυτικής και στη συνέχεια της Eνιαίας Γερμανίας δεν υπάρχουν ταμπού ως προς τις συνεργασίες των πολιτικών κομμάτων, ούτε επίσης αναστολές για την ανατροπή συμμαχιών και κυβερνητικών συνασπισμών διαρκούσης της κοινοβουλευτικής τετραετίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου