Ενας στους δύο χάνει...
Του Παντελή Μπουκάλα
Στον επόμενο τόνο οι άνεργοι θα είναι 1.376.464, 1.376.465... Ετσι, μοιραία, αναπόφευκτα. Δίχως σοβαρή ελπίδα ότι θα αναχαιτιστεί το κύμα, θα αναστραφεί το κλίμα ή ό,τι άλλο συνηθίζουν να λένε οι υπουργοί με τη σχετική αρμοδιότητα· όση τούς επιτρέπεται τέλος πάντων στην εποχή της ομολογημένης μερικής εξουσίας που ασκούν οι κυβερνήτες μας, οι οποίοι αναζητούν παρηγοριά στο γεγονός ότι δεν είναι οι μόνοι επιτηρούμενοι στην «Ευρώπη των ισοτίμων».
Κατά την ΕΛΣΤΑΤ, τον Σεπτέμβριο, λίγο μετά την παροδική θερινή ανάσα, η ανεργία σημείωσε νέο «ιστορικό ρεκόρ»: 27,4%. Και για να μετρήσουμε ανθρώπους και όχι αδιάφορους αριθμούς, 1.376.463 άνθρωποι δεν είχαν δουλειά· δεν είχαν τους λίγους έστω πόρους που προσφέρει μια δουλειά σήμερα ούτε τον αυτοσεβασμό με τον οποίο συνταυτίζεται. Ειδικά στους νέους 15-24 ετών, η ανεργία, 51,9%, επιβεβαιώνει με τον τρόπο του δράματος τη διαφήμιση του λαχείου· «ένας στους δύο κερδίζει»...
Ενας στους δύο νέους χάνει. Ενας στους δύο φρέσκους ανθρώπους, της ηλικίας που τα βιβλία ακόμα την υμνούν ως ηλικία των ονείρων, χάνει εκ προοιμίου σ’ ένα παιχνίδι σημαδεμένο από θεσμούς και μηχανισμούς που δεν μπορεί να τους φτάσει, να τους αγγίξει. Χάνει σε δουλειά, σε όρεξη για ζωή, σε όρεξη για ν’ αλλάξει τη ζωή, τη δική του και των υπολοίπων. Χάνει ακόμα και σε όρεξη να αγαπήσει και να αγαπηθεί, έτσι όπως νιώθει μειωμένος, έκθετος, προσβεβλημένος από την ίδια την πατρίδα του. Με άπραγα τα χέρια και μουδιασμένο το μυαλό, γλιστράει στην αυτολύπηση και στον αρνητισμό, πρώτο θύμα του οποίου είναι ο εαυτός του.
Μια γενιά με σαφώς περισσότερες γνώσεις από τις προηγούμενες, με δύο και τρεις ξένες γλώσσες που κατέχει στ’ αλήθεια (και όχι όπως τις κατείχαν όσοι τα περασμένα χρόνια πλούτιζαν το βιογραφικό τους με τη διαβεβαίωση «ομιλώ απταίστως την Αγγλικήν και την Γαλλικήν» και προσλαμβάνονταν στο Δημόσιο μόνο και μόνο επειδή ομιλούσαν την Κομματικήν), με τα πτυχία, τα διδακτορικά της, τα μάστερ, πάει στράφι. Γιατί στους πλήρως άνεργους πρέπει να προσθέσουμε και όσους ψευτοδουλεύουν ανασφάλιστοι, κάθε δεύτερη ή τρίτη μέρα, και πληρώνονται «έναντι».
Κι αν δεν έχουν κόμμα να τους εντάξει στο πατροπαράδοτο πελατειακό σύστημα (που θρυλείται ότι καταργήθηκε, αλλά αρκούν οι βολές του ΠΑΣΟΚ κατά της Ν.Δ. ή της ΔΗΜΑΡ εναντίον και των δύο για να καταλάβουμε τι συμβαίνει), τότε τι; Τότε ας ετοιμάζονται για την ξενιτιά. Ή, αφού πρώτα ζορίσουν τον εαυτό τους για να μη βάλει τα γέλια (ή τα κλάματα), ας παρηγορηθούν με το μεγάλο δώρο που ευαγγελίζεται ο πρωτοσέλιδος τίτλος: «Δουλειά σε 75.000 άνεργους νέους». Κάτω από τα μεγάλα γράμματα όμως, τα ψιλά και δυσδιάκριτα ενημέρωναν ότι δεν πρόκειται ακριβώς για δουλειά, αλλά για απασχόληση τεσσάρων μηνών. Αμέσως μετά οι τυχεροί θα επιστρέψουν στην «πέτρα της υπομονής». Ως την επόμενη «μεγάλη ευκαιρία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου