ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΞΕΦΕΥΓΕΙ
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Δε μπορεί όταν ο Κάντας καρφώνει για μίζες τον τριτοκλητήρα του υπουργείου Αμύνης με όνομα και διεύθυνση να γίνεται σάλος στα ΜΜΕ, αλλά όταν αναφέρεται σε «παλαιό κορυφαίο πολιτικό» να πέφτει πέπλο σιωπής, να εξαφανίζουν τα ΜΜΕ την είδηση και να γίνεται ξαφνικά αναξιόπιστος ο μέχρι χτες αξιόπιστος Κάντας.
Δε μπορεί όταν όλη η Ευρώπη δείχνει πλέον και επισήμως τον Σημίτη ως ηγέτη της συμμορίας πλαστογράφων στοιχείων που έθαψε την Ελλάδα στο νεκροταφείο της ευρωζώνης, να εμφανίζεται άνετος ο Σημίτης ως αρχηγός της αίρεσης των 58 που επιθυμεί να παίξει ρόλο στα πράγματα της χώρας ως «υπεύθυνη κεντροαριστερή δύναμη».
Δε μπορεί να θάβουν την τρόικα ακόμη και τα πλέον συστημικά και συντηρητικά ΜΜΕ του κόσμου και την ίδια ώρα οι μόνοι που δεν αμφισβητούν τις δολοφονικές πρακτικές της να είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Δε μπορεί να μιλάει επισήμως για τρίτο μνημόνιο ο Σόιμπλε και οι μόνοι που κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν να είναι ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας που βαφτίζουν πάλι σωτηρία τον τρίτο βομβαρδισμό και υπόσχονται σωτηρία για 1.175η φορά.
Δε μπορεί όλος ο κόσμος να δείχνει τον Γιώργο Παπανδρέου σαν υπεύθυνο της αμαχητί παράδοσης της Ελλάδας στους παγκόσμιους τοκογλύφους κι εκείνος όχι μόνο να μην απολογείται ήδη σε ένα δικαστήριο ως κατηγορούμενος για προδοσία, αλλά να απαντά σε φοιτητές πανεπιστημίου «η Μέρκελ έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη» λες και ο Γιώργος Παπανδρέου δε φιλούσε καθημερινά την κατουρημένη ποδιά της Μέρκελ για να τον συντηρεί στη θέση του πρωθυπουργού.
Δε μπορεί να μεγαλώνει η ανεργία, να παραμένει η ύφεση, να θεριεύει το δημόσιο χρέος, να καλοπερνάνε οι τράπεζες, να μένουν ακόμη στα αζήτητα οι λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, Παναμά, Μποτσουάνας και η κυβέρνηση να πανηγυρίζει επειδή μάζεψε 2,8 εκ. ευρώ από ελέγχους «αιφνίδιου πλουτισμού», δηλαδή όσα κοστίζουν οι ανακαινίσεις τριών υπουργικών γραφείων και μια καμπάνια του ΕΟΤ στο Βελιγράδι.
Δε γίνεται να πληρώνουμε φόρους, να πληρώνουμε χαράτσια, να πληρώνουμε για την Υγεία, να πληρώνουμε για το σπίτι που ξαναπληρώσαμε και ξαναπληρώσαμε, να πληρώνουμε επειδή αναπνέουμε, να πληρώνουμε επειδή ζούμε, να πληρώνουμε επειδή δε μεταναστεύσαμε, να πληρώνουμε επειδή ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή κι όχι από τη δύση όπως το ήθελαν οι προβλέψεις του ΙΟΒΕ επί Στουρνάρα κι ακόμη να μας πετάνε στα μούτρα ότι δεν πληρώνουμε όσα θα έπρεπε, αλλά μπορούμε να πληρώσουμε ακόμη περισσότερα.
Δε μπορεί να ζούμε όλα αυτά κι άλλα τόσα και όμως να είναι τόσο ήσυχα τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, όλοι να είμαστε φοβισμένοι ότι τα χειρότερα έρχονται, οι περισσότεροι να πιστεύουν ότι αν γίνουν εκλογές και δεν τις κερδίσει ο Σαμαράς η Ευρώπη θα μας τιμωρήσει ενώ ως γνωστόν μέχρι σήμερα η Ευρώπη μας φέρθηκε με την αγάπη της μάνας.
Δε μπορεί να τα ζούμε όλα αυτά. Θα έπρεπε να ήμασταν οι κατήγοροι και είμαστε οι κατηγορούμενοι. Είμαστε εμείς που απολογούμαστε. Είναι αυτοί που μας ρωτάνε, που μας ρίχνουν ευθύνες, που μας μοιράζουν ποινές.
Δε μπορεί, κάτι μας ξεφεύγει. Δε μπορεί με τόση ευκολία να φτάσαμε στο «δεν πειράζει, ζωή είναι θα περάσει». Δε μπορεί να γίνονται όλα αυτά κι ακόμη να πιστεύουμε ότι «κάτι θ’ αλλάξει» έτσι, από μόνο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου