Ο υπουργός, ο πλαστός(;) τίτλος της συνεργάτιδος και μια (όχι και τόσο πλαστή…) ιστορία
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Εδώ και λίγο καιρό η Μαρία Χωριανοπούλου, έπαψε πια να απολαμβάνει την πνευματική αναγνώριση της ακαδημαϊκής αγοράς. Τα μέλη της Συγκλήτου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου το μακρυνό 2002 είχε αναγορευθεί σε διδάκτορα, για να καταλάβει το 2008 μια θέση λέκτορα, αποφάσισαν ομόφωνα να της αφαιρέσουν το διδακτορικό που είχε υποβάλλει και να κοινοποιήσουν την απόφαση αυτή και στον αρμόδιο υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο προκειμένου να ακυρώσει την πράξη του διορισμού.
Το γεγονός ελάχιστη σημασία θα είχε -δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που κάποιος στο πανεπιστήμιο παίρνει μια θέση χωρίς να έχει τα τυπικά προσόντα- αν η κυρία Χωριανοπούλου δεν ήταν μέχρι πρόσφατα στενή συνεργάτις και δεξί χέρι του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Η κυρία Χωριανοπούλου δεν εργάζεται πλέον στο γραφείο», απαντούν με φανερή δυσθυμία τις τελευταίες ημέρες οι άνθρωποι του υπουργού, που εμφανίζονται καχύποπτοι σε όποιον τούς ζητά περισσότερες πληροφορίες.
Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάζει το γεγονός ότι την ώρα που ο απηνής διώκτης του δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου υπουργός, άπλωνε μια βαριά ηθική σκιά επί της κεφαλής δικαίων και αδίκων, με την κατηγορία της χρήσης πλαστών τίτλων, είχε στην αυλή του -έστω μέχρι πρότινος- μια, κατά τους συναδέλφους της, κραυγαλέα τέτοια περίπτωση.
Μετά από μια πρώτη αρνητική για την ίδια απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, η πρώην(;) συνεργάτις του υπουργού, έχει προσφύγει τώρα στις μακρόσυρτες διαδικασίες του Συμβουλίου Επικρατείας, ενώ, αρκετοί στο χώρο του Παντείου και στο -παραδοσιακά δεξιοκρατούμενο- τμήμα Δημόσιας Διοίκησης όπου ανήκε, σημειώνουν με έμφαση την ιδιαίτερη μέριμνα της ίδιας να δοθεί η χαμηλότερη δυνατή δημοσιότητα στο θέμα και να περιοριστεί η διαχείριση των εντυπώσεων «εντός των τειχών»…
Τα συμπεράσματα η ΕΔΕ
Τη δίκη στο Διοικητικό Εφετείο είχε προκαλέσει ένας συνυποψήφιος της κυρίας Χωριανοπούλου, καταγγέλλοντας αντικανονική πρόσληψη, γεγονός που οδήγησε αυτόχρημα τις πρυτανικές αρχές να ζητήσουν την διεξαγωγή ΕΔΕ. Αναλαμβάνοντας αυτή την ευθύνη τον Σεπτέμβρη του 2013, ο καθηγητής Στέλιος Περράκης κατέληξε τρεις μήνες αργότερα στην πορισματική θέση ότι «στην διαδικασία υποστήριξης της διδακτορικής της κας Μαρίας Χωριανοπούλου στις 6.11.2002 δεν προέκυψε θετικό αποτέλεσμα γι’ αυτήν, δηλαδή δεν υπάρχει έγκριση διδακτορικής διατριβής».
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σημειώθηκαν δυο εξόφθαλμες «παρατυπίες»:
Πρώτον, για να εγκριθεί ένα διδακτορικό πρέπει από τους επτά καθηγητές που απαρτίζουν την Εξεταστική Επιτροπή, οι πέντε τουλάχιστον να ψηφίσουν θετικά. Στην περίπτωση αυτή, όμως από τους πέντε καθηγητές που συμμετείχαν (οι δύο απουσίαζαν), δόθηκαν μόνο τέσσερις θετικές ψήφοι αντί των πέντε που προβλέπει η κείμενη νομοθεσία
Δεύτερον, δεν υπάρχει, ούτε και διατυπώθηκε μεταγενέστερα, επίσημο πρακτικό που να πιστοποιεί την αναγόρευση της κυρίας Χωριανοπούλου σε διδάκτορα του τμήματος Ψυχολογίας από όπου μεταπήδησε στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης για το μάθημα της… «Ψυχοϊστορίας» (σ.σ: απολύτως συναφές με το αντικείμενο της Δημόσιας Διοίκησης…) που σύμφωνα με τα λεγόμενα των συναδέλφων της, «επινοήθηκε για χάρη της» και ουδέποτε δίδαξε.
Υπάρχει όλη κι όλη μια βεβαίωση του τότε γραμματέα του τμήματος, με την οποία ο συγκεκριμένος διοικητικός υπάλληλος -ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω καταδικάστηκε στη συνέχεια για το γνωστό σκάνδαλο κακοδιαχείρισης που ταλάνισε επί χρόνια το Πάντειο και απεβίωσε στη φυλακή- ότι η διατριβή της κυρίας Χωριανοπούλου με τίτλο «Εθνικός χαρακτήρας και κοινωνική ψυχολογία στον Θουκυδίδη» έγινε παραδεκτή με ψήφους τεσσάρων έναντι μίας και τον βαθμό «καλώς».
Αντίθετα, τόσο η Γενική Συνέλευση του τμήματος στις 15 Ιανουαρίου του 2014, όσο και η Σύγκλητος δύο εβδομάδες αργότερα (31.1.2014) σε μια γενναία κίνηση αυτοκάθαρσης, υιοθέτησαν ομόφωνα το Πόρισμα της ΕΔΕ, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει έγκριση της διδακτορικής διατριβής, η οποία για να είμαστε ακριβείς, είχε υποβληθεί δύο φορές.
«Φταίνε οι υπάλληλοι…»
Προτού καταλήξει στην απόφασή της η Σύγκλητος είχε απευθύνει πρόσκληση στην κυρία Χωριανοπούλου, ώστε να έχει από πρώτο χέρι τις απόψεις της. Εκείνη απέφυγε μεν να παραστεί αυτοπροσώπως, έστειλε όμως επιστολή με την οποία αξίωνε από τα μέλη της «να αναμείνουν» ενόψει της εκδίκασης της έφεσης που έχει ασκήσει στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.
Παράλληλα, επικαλούμενη σχετικό άρθρο που ορίζει ότι ΕΔΕ διεξάγεται με αφορμή την τέλεση πειθαρχικού παραπτώματος εκ μέρους υπαλλήλου, παρατηρεί ως εκ τούτου, ότι ο ελεγκτής «οφείλει να αναζητήσει τις ευθύνες των υπαλλήλων οι οποίοι ενεπλάκησαν στην επίμαχη υπόθεση (σ.σ.: δηλαδή του αποβιώσαντος στη φυλακή, γραμματέα του τμήματος…) και όχι του διοικουμένου, ήτοι εμού, καθώς ο διοικούμενος δεν δύναται να είναι υποκείμενο της πειθαρχικής διαδικασίας».
Η ίδια υποστηρίζει, χωρίς να κρύβεται η ενόχλησή της, ότι κακώς το θέμα απασχολεί τη Σύγκλητο, διότι «πειθαρχικός προϊστάμενος για τους υπαλλήλους ΑΕΙ είναι ο Πρύτανης» και ρίχνοντας και πάλι την ευθύνη στην γραμματεία του τμήματος προσθέτει «άλλωστε εκ μέρους μου δεν συντελέστηκε ουδεμία παρατυπία και η όλη αμφισβήτηση περιστρέφεται γύρω από το γεγονός ότι δεν ανευρίσκεται στο αρχείο του Πανεπιστημίου το έγγραφο του πρακτικού της συνεδρίασης κατά την περίοδο που αναγορεύθηκα διδάκτορας λόγω μερικής απώλειας του σχετικού φακέλου γεγονός για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά η Γραμματεία του Τμήματος και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποδοθεί σε δική μου υπαιτιότητα».
Η χρονική σύμπτωση
Αξίζει τον κόπο να περιμένουμε τη δικαστική συνέχεια αυτής της υπόθεσης που ανθεί όπως και πολλές άλλες στον ακάλυπτο της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, διερωτώμενοι παράλληλα από πού λαμβάνει τη μισθοδοσία της η πρώην στενή συνεργάτις του υπουργού, η αποχώρηση της οποίας από το γραφείο του «φαίνεται» να συμπίπτει χρονικά με την απόφαση της Συγκλήτου.
Την προηγούμενη φορά που το όνομά της ήλθε στο φως, εξαιτίας της ίδιας ακριβώς απορίας, είχε γραφεί σε ιστοσελίδες εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος, χωρίς από όσο ξέρουμε να έχει μέχρι και σήμερα διαψευσθεί, ότι η κυρία Χωριανοπούλου «κρατούσε» μεν το γραφείο του κ. Μητσοτάκη όταν ήταν απλός βουλευτής, το 2009, αλλά πληρωνόταν από το υπουργείο Εξωτερικών, επί υπουργίας Ντόρας Μπακογιάννη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου