«Διαίρει και βασίλευε» η επίσημη πολιτική για τα πανεπιστήμια.

Φωτογραφία: Σωτήρης Μπαρμπαρούσης

Του Γ. Μυλόπουλου

Τα ελληνικά πανεπιστήμια περνούν τη χειρότερη, ίσως, φάση της ιστορίας τους. Με ελάχιστα χρήματα διαθέσιμα από τον κρατικό προυπολογισμό για να καλύψουν τις διαρκώς αυξανόμενες λειτουργικές τους δαπάνες και με τεράστια κενά στο προσωπικό τους, προσπαθούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της έρευνας και της εκπαίδευσης των εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών τους, χωρίς να διαθέτουν πλέον ούτε τα στοιχειώδη.

Αναμενόμενο, θα σκεφτόταν κάποιος ανυποψίαστος παρατηρητής, ο οποίος θα ελάμβανε υπόψη του τη σφοδρότητα της κρίσης από την οποία πλήττεται η χώρα. Αυτοκαταστροφικό, θα αντέτεινε κάποιος περισσότερο υποψιασμένος, που θα γνώριζε από τη διεθνή εμπειρία ότι οι χώρες που βρέθηκαν σε κρίση και δεν επένδυσαν κατά προτεραιότητα στην Παιδεία, δεν ανέκαμψαν ποτέ...

Στον οικονομικό τομέα, ενώ η κυβέρνηση μειώνει συνεχώς τους κρατικούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι έχουν φτάσει σήμερα στο 1/3 σε σχέση με εκείνους πριν το 2010, αυξάνει κάθε χρόνο τους εισαγόμενους φοιτητές, οδηγώντας σε αναπόφευκτη υποβάθμιση των σπουδών.

Σε ό,τι αφορά στο προσωπικό των πανεπιστημίων, ενώ ο υπουργός υποσχέθηκε την επαναφορά, μέσω κινητικότητας, των υπαλλήλων που ετέθησαν σε διαθεσιμότητα, τρεις μήνες μετά την καταστροφική, όσο και ατεκμηρίωτη εφαρμογή αυτού του μέτρου, εξακολουθεί να μη δίνει δείγματα εκπλήρωσης της υπόσχεσής του. Έτσι τα πανμια υπολειτουργούν, καθώς έχουν τεράστια κενά και ελλείψεις σε υποστηρικτικό προσωπικό. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη ούτε στο διδακτικό προσωπικό, καθώς από το 2010 και εντεύθεν, οι καθηγητές που συνταξιοδοτούνται δεν αναπληρώνονται.

Ήδη τα προβλήματα από την κυβερνητική αδιαφορία εμφανίζονται έντονα στους τομείς της φύλαξης και της καθαριότητας, όπου τα πανμια βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση που έχουν βρεθεί ποτέ στην ιστορία τους.

Στον θεσμικό τέλος τομέα επικρατεί μια ηθελημένη αβεβαιότητα, καθώς δυο και πλέον χρόνια από την εφαρμογή των νέων νόμων βάσει των οποίων λειτουργούν σήμερα τα πανεπιστήμια, των 4009/2011 και 4076/12, δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμη ούτε ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των Συμβουλίων, ούτε και οι σχέσεις τους με τις Πρυτανικές Αρχές και τις Συγκλήτους. Με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια να λειτουργούν σε καθεστώς ασάφειας και να διοικούνται σε συνθήκες ανταγωνισμού και συγκρούσεων μεταξύ των οργάνων διοίκησής τους. Τα όσα συνέβησαν κατά τις κοσμητορικές εκλογές στο ΕΚΠΑ, με την απόρριψη από πλευράς Συμβουλίου της μοναδικής υποψήφιας, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.

Το ζήτημα δεν είναι διαδικαστικό, αλλά αποφασιστικής σημασίας, καθώς από την έκβασή του εξαρτάται ο δημοκρατικός χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης. Κι αυτό γιατί το διακύβευμα στην υπόθεση αυτή είναι αν οι ηγέτες των πανεπιστημίων, οι πρυτάνεις και οι κοσμήτορες, θα εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία από την πανεπιστημιακή κοινότητα και άρα θα έχουν τη νομιμοποίηση να διοικούν ή αν θα επιλέγονται από τα Συμβούλια, τα οποία και θα έχουν τον αποφασιστικό ρόλο στη διοίκηση των πανεπιστημίων.

Το υπουργείο, αντί να παίρνει θέση και να δίνει λύσεις, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, αναζητεί την ερμηνεία των χρησμών του κακού θεσμικού πλαισίου στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν ευθέως ότι το υπάρχον θεσμικό καθεστώς, αδυνατούν να το ερμηνεύσουν ακόμη και οι ίδιοι οι συντάκτες του. Φτάσαμε λοιπόν στο τραγελαφικό σημείο ο ίδιος ο υπουργός να ζητεί από νομιμούς να ερμηνεύσουν τη βούληση του νομοθέτη, δηλαδή ζητεί από τρίτους να ερμηνεύσουν τη δική του βούληση...

Το πρόβλημα των σχέσεων των Πρυτανικών Αρχών με τα Συμβούλια δεν είναι προσωπικό, όπως εμφανίζεται από το υπουργείο. Αντίθετα είναι θέμα καθαρά πολιτικό, καθώς αφορά στον καθορισμό και την οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων των οργάνων διοίκησης και εποπτείας. Και αυτό αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση της πολιτείας.

Η λογική του... διαίρει και βασίλευε την οποία επιστρατεύει το υπουργείο Παιδείας, δημιουγώντας τεχνητή κρίση και οδηγώντας τα πανεπιστημιακά όργανα σε σύγκρουση, δεν μπορεί να είναι η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική της χώρας, ειδικά σε εποχή οικονομικής κρίσης.

http://tvxs.gr/