8,35% στις ευρωεκλογές του 2009, 7,54% στις εθνικές εκλογές του 2009, 4,5%, τον Ιούνιο του 2012. Και 6,1% στις τελευταίες ευρωεκλογές. Τα αποτελέσματα του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια, όπως κι αν τα δει κανείς, μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι για την αποδοχή της πολιτικής του κόμματος από τους εργαζόμενους. Το κόμμα βράζει από εκλογική άποψη στο ζουμί του. Ένα ζουμί μάλιστα που όλο και λιγοστεύει, με αποτέλεσμα να γίνεται σαφής ο κίνδυνος μετατροπής του σε αμελητέα εκλογική δύναμη.

Μόνο στην αχλή της δεκαετίας του είκοσι μπορεί να βρει κανείς τόσο φτωχή εκλογική απήχηση στην εργατική τάξη από το κόμμα της εργατικής τάξης. Τότε όμως το εργατικό κίνημα έκανε τα πρώτα του βήματα, τα δημοκρατικά δικαιώματα ήταν απείρως πιο περιορισμένα από σήμερα και ο ταξικός αντίπαλος χρησιμοποιούσε κάθε λογής διωγμό εναντίον των κομμουνιστών. Σήμερα υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες για τη διάδοση των ιδεών και της γραμμής. Ενώ η ταξικά ανάλγητη πολιτική των Μνημονίων δημιουργεί συνθήκες ταξικής σύγκρουσης και χειραφέτησης.
Γιατί λοιπόν; Γιατί δεν προχωρά αυτή η χειραφέτηση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, και διαπιστώνεις μάλιστα ότι συντελείται το αντίθετο; Γιατί "συνολικά υπάρχει πισωγύρισμα στη λαϊκή συνείδηση, μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση", όπως συμπεραίνει η ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές; Γιατί "το συνολικό αποτέλεσμα δεν δείχνει ανατροπή του αντιλαϊκού πολιτικού συσχετισμού, δεν συνιστά νέο πολιτικό σκηνικό προς όφελος του λαού", όπως αναφέρει η ίδια ανακοίνωση;
Είναι δύσκολες οι αντικειμενικές συνθήκες; Μα πάντα ήταν για τους κομμουνιστές. Οι οποίοι σε συνθήκες διωγμών και απαγορεύσεων πετύχαιναν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τα σημερινά. Φταίει ο αντίπαλος, ο οπορτουνισμός, τα αναχώματα, οι παγίδες του δικομματισμού; Μα κι αυτά υπήρχαν με τη μια ή την άλλη μορφή, αλλά το ΚΚΕ κατάφερνε να τα ξεπερνάει, σε σημαντικό βαθμό τουλάχιστον. Στο κάτω - κάτω το κόμμα υπάρχει για να αντιπαλεύει και να νικά τον αντίπαλο. Και όχι να τον επικαλείται για τις ήττες του.
Λοιπόν; Λοιπόν όταν διαπιστώνεις πισωγύρισμα, οφείλεις να δεις πρώτα-πρώτα την πολιτική σου. Μήπως έχεις πέσει στον οπορτουνισμό; Στον σεχταρισμό; Στον αριστερισμό που σε απομονώνει από την εργατική τάξη; Αλλιώς μιζέριαζε ότι σου φταίνε οι άλλοι που σου παίρνουν τον κόσμο. Ενώ αυτοί θα εξακολουθήσουν να τον παίρνουν...