Τρόμαξε ο αντιπρόεδρος, τρόμαξε και ο πρόεδρος, ο Αντώνης ο Σαμαράς. Μην μου κάνει κανένα αντάρτικο ο Άδωνις από τα τηλεπαράθυρα, μην αρχίσει να με μπινελικώνει ανάμεσα σε τηλεπωλήσεις αρχαίων ματζουνιών και ναζιστικών πονημάτων του Πλεύρη, γιατί δεν με σώζει ούτε η Μήτηρ του Κυρίου, με την οποία συνομιλώ τρις ημερησίως. Διότι και την Παναγιά την έχει με το μέρος του ο Άδωνις, «Σώπασε κυρα-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι», της απαγγέλλει από την τηλοψία και τη φέρνει αυθωρεί με τα νερά του.
Τον κάλεσε που λέτε ο Αντώνης τον Άδωνι στο Μαξίμου και ακολούθησε ο εξής διάλογος: «Με ρεζίλεψες», του είπε ο Γεωργιάδης. «Μου έλεγες να δώσω τη μάχη και δεν με ενημέρωσες να προετοιμάσω τουλάχιστον την καρατόμησή μου». «Εσύ με ρεζίλεψες», του απάντησε ο Σαμαράς.«Διέρρευσες στον Τύπο ότι σου πρότεινα να γίνεις κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και αρνήθηκες». «Έτσι όπως έγινε, ή εγώ θα γινόμουν ρεζίλι ή η κυβέρνηση. Έπρεπε πια να φροντίσω μόνος μου τον εαυτό μου» ανταπάντησε ο πρώην υπουργός.
Κατόπιν τούτων, θα περίμενε κανείς ότι ο Σαμαράς με τ' όνομα, ο τσαμπουκάς της Πύλου, το κουτσαβάκι της Κηφισιάς, θα τον έδιωχνε τον Άδωνι με τις κλωτσιές από το Μέγαρο. Όχι μόνο δεν τον έδιωξε, τον παρακάλεσε κιόλας. Έπεσε στα γόνατα, του ζήτησε επιτακτικά να δεχθεί τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, αποδεχόμενος ασμένως όλους τους όρους που του έβαλε ο τηλεμαϊντανός. Και μετά βγήκε μαζί του στον κήπο και του έπλεξε δημοσίως το εγκώμιο. Ένα ανθρωπάκι προσκύνησε από φόβο ένα άλλο ανθρωπάκι.
Μας κυβερνούν ανθρωπάκια που φοβούνται το ένα το άλλο, που εκβιάζουν το ένα το άλλο, που κάνουν εκδουλεύσεις το ένα στο άλλο. Μας κυβερνάει ένα ανθρωπάκι που πουλάει τσαμπουκά στις καθαρίστριες, στους σχολικούς φύλακες, τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους και σκύβει το κεφάλι μπροστά στον κάθε υστερικό φασιστάκο που απειλεί να διαταράξει τη γαλήνη της εξουσίας του.
Αυτός είναι, κυρίες μου και κύριοι, ο Αντώνης ο Σαμαράς, ο ηγέτης που σε λίγους μήνες θα διαπραγματευτεί με τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Ντράγκι και τη Λαγκάρντ το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, το μέλλον δηλαδή των επόμενων γενεών. Διαβάστε ξανά τους διαλόγους με τον Γεωργιάδη και θα δείτε ότι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης είναι προδιαγεγραμμένο.