Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι, των δολαρίων και της δραχμής, και ήλθον οι χρόνοι του ευρώ και της εξαφάνισης του Έλληνα ναυτικού που γυρίζει τις εφτά θάλασσες για να φέρει συνάλλαγμα στη χώρα και γιαπωνέζικα κουρδιστά παιχνίδια στα παιδιά του. Η Αλεξάνδρα Λαδικού δεν περιμένει δακρυσμένη τον καπετάνιο Μάνο Κατράκη και στα ναυπηγεία μείνανε μόνο σκουριασμένα χέρια. Αλλά το παραμύθι της μεγάλης "ελληνικής" ναυτιλίας είναι πάντα ζωντανό και πειστικό, διότι οι εφοπλιστές ανθούν και θάλλουν και παραγγέλνουν θηριώδη πλοία σε θηριώδη ξένα ναυπηγεία.
Τη δεκαετία του 1980 στα ποντοπόρα δούλευαν 120.000 Έλληνες. Αυτοί ήταν το κορμί και η ψυχή της μεγάλης "ελληνικής" ναυτιλίας. Αλλά είχαν γερά συνδικάτα με θρυλική παράδοση και κατέστησαν ασύμφοροι. Σήμερα έχουν μείνει μόνο 4.000. Μεσολάβησε μια μεγάλη "μεταρρύθμιση", που ονομάστηκε "νόμος για την οργανική σύνθεση των πληρωμάτων" και οδήγησε στον σταδιακό αφελληνισμό της ναυτιλίας, αφού επέτρεπε στους εφοπλιστές, που φυσικά δεν είναι ρατσιστές, να χρησιμοποιούν φτηνούς Φιλιππινέζους, Πακιστανούς κ.λπ. ως κατώτερα πληρώματα. Πατήρ της μεγάλης αυτής "μεταρρύθμισης" δεν ήταν κανένας νεοφιλελεύθερος πολιτικός και μήτηρ καμία τρόικα. Ήταν η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της "Αλλαγής" και του Ανδρέα Παπανδρέου, το έτος 1982. Ο πρώτος υπουργός Ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ, ο αντιστασιακός Στάθης Γιώτας, παραιτήθηκε για να μην υπογράψει αυτό το νομοσχέδιο. Ο δεύτερος χρωστούσε: "Αν δεν ήταν ο Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας". Έτσι ο Γιώργος Κατσιφάρας πέρασε το νομοσχέδιο, υπαγορευμένο από την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, με πρόεδρο τότε τον Αριστομένη Καραγιώργη. Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις, πορείες και πολυήμερες απεργίες, οι εφοπλιστές πήραν αυτό που ήθελαν εκβιάζοντας με τον ίδιο τρόπο: ότι θα πάρουν τα βαπόρια τους και θα τα πάνε σε άλλη σημαία.
Και τότε, βέβαια, όπως και σήμερα, ένα μικρό μόνο μέρος των ελληνόκτητων πλοίων ήταν υπό ελληνική σημαία και η "καρδιά" του ελληνικού εφοπλισμού δεν βρισκόταν στον Πειραιά, αλλά στο Λονδίνο, όπου και σήμερα εδρεύει το περίφημο Comittee. Μόνο 820 ποντοπόρα (δηλαδή το 20% του συνόλου των ελληνόκτητων) είναι στην ελληνική σημαία, ενώ τουλάχιστον 3.700 είναι σε σημαίες ευκαιρίας.
Και τότε, όπως και τώρα, η φορολογική μεταχείριση των εφοπλιστών ήταν σκαναδαλώδης, με επίκληση του ίδιου πάντα παραμυθιού. Είναι νωπή η προκλητική απάντηση "ναι, καλά, αν με βρεις, φορολόγησέ με" του Βίκτωρα Ρέστη προς τον Αλέξη Τσίπρα μέσω Bloomberg. (Τον βρήκε βέβαια εν τω μεταξύ η Δικαιοσύνη για ένα σωρό κακουργήματα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Τώρα, λοιπόν, που μας θύμισε το Spiegel τις 58 φοροελαφρύνσεις, που έχει ο κάθε Ρέστης, τα 15 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσαν όλοι μαζί ως φόρο, έναντι 56  που πλήρωσαν οι ναυτικοί, σημειώστε ότι θα πλήρωναν 10 δισ. αν έλειπαν οι φοροαπαλλαγές τους. Διότι και λεφτά υπάρχουν και το παραμύθι δεν έχει πλέον δράκο.