Ποια Κεντροαριστερά;
Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου*
«Τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά…». Ιδια κόμματα, ίδια πρόσωπα, σε διαφορετικό όμως πολιτικό σκηνικό και σε μεταλλαγμένους ρόλους. Η κρίση, που όλα τα κρίνει, επί της ουσίας τα έχει αλλάξει όλα. Η κατάληψη της πρώτης θέσης από τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, η καθήλωση της δύναμης των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που κάποτε ελάμβαναν περισσότερο από το 80% των ψήφων σε ποσοστά μικρότερα του ενός τρίτου του εκλογικού σώματος και τέλος η σταθεροποίηση της Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση, συνθέτουν ένα εντελώς καινούργιο πολιτικό τοπίο.
Η γοητεία που ασκεί η Χρυσή Αυγή σε σημαντική μερίδα οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένων ψηφοφόρων, είτε ως αντιμνημονιακή και εξωσυστημική δύναμη, είτε όμως και ως ακροδεξιό, ρατσιστικό και φασιστικό μόρφωμα, μετακινεί αναγκαστικά το κέντρο βάρους του πολιτικού χάρτη προς τα δεξιά. Η Ν.Δ., προσπαθώντας να συγκρατήσει τις απώλειές της προς την ακροδεξιά, αντί να κάνει άνοιγμα προς το κέντρο, επιλέγει να μετατοπίσει τον άξονα της πολιτικής της ακόμη δεξιότερα.
Το ΠΑΣΟΚ, η πάλαι ποτέ δημοκρατική παράταξη με την κάποτε αντιδεξιά συνθηματολογία και τον σοσιαλιστικό προσανατολισμό, έχει πλήρως μεταλλαχθεί πολιτικά, μετασχηματιζόμενο σε στήριγμα της πιο στυγνής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που γνώρισε ο τόπος. Οι διαχρονικές ευθύνες των δύο κυβερνητικών κομμάτων για την οικονομική καταστροφή τα έχουν αναγκάσει σε σφικτό εναγκαλισμό μέχρι τελικής πτώσεως.
Οσο για τη ΔΗΜΑΡ, ή αλλιώς την… κυβερνώσα Αριστερά, οι παλινωδίες και οι λάθος επιλογές στήριξης μιας καταστροφικής για τη χώρα κυβέρνησης, έχουν μηδενίσει την αξιοπιστία της και την έχουν πρακτικά εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη.
Με τούτα και με τα άλλα, οι ηγεσίες των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς έχουν εκ των πραγμάτων εγκαταλείψει τον δημοκρατικό σοσιαλισμό που παραδοσιακά ήταν η βασική ιδεολογία του συγκεκριμένου χώρου. Δεν μιλούν πια ούτε για κοινωνική δικαιοσύνη ούτε για κοινωνικές ευαισθησίες. Καταρράκωσαν τον δημόσιο τομέα ανοίγοντας τον δρόμο σε ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία, την Υγεία και το Περιβάλλον, (νερό, χρυσός, αιγιαλός) και εγκατέλειψαν την ιδέα του κοινωνικού κράτους. Εθελόδουλοι και εύκαμπτοι στα ξένα συμφέροντα υποτάχθηκαν στη Μέρκελ και το διεθνές κεφάλαιο, γυρνώντας την πλάτη στις διακηρύξεις περί εθνικής ανεξαρτησίας του γενάρχη της δημοκρατικής παράταξης Ανδρέα Παπανδρέου. Τελικά πρόδωσαν τα αντιδεξιά αισθήματα και τις δημοκρατικές ευαισθησίες των παραδοσιακών κεντρώων – κεντροαριστερών ψηφοφόρων.
Με δυο λόγια δεν έφυγαν οι Ελληνες ψηφοφόροι από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε τις αρχές της Κεντροαριστεράς και άφησε τους ψηφοφόρους του πολιτικά ανέστιους.
Ετσι συνέβη η μαζικότερη μετακίνηση ψηφοφόρων, από το Κέντρο προς τα αριστερά, που έχει καταγραφεί στην πρόσφατη πολιτική ιστορία. Με το 80% και πλέον των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς να πυκνώνουν σήμερα τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τι προσελκύει όμως αυτούς τους κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους στο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς;
Πρώτα από όλα το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ρητά στη διακήρυξή του στην πίστη του στην πολιτική του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό. Και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, κάνει αυτή τη θεωρητική διακήρυξη πράξη. Αφού υψώνει τείχη απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων και ορθώνει το ανάστημα απέναντι στις πολιτικές που οδήγησαν στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και στη διάλυση του δημόσιου τομέα. Ακόμη γιατί θυμίζει στους Ελληνες, με την εθνικά υπερήφανη στάση του, την έννοια της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Και τέλος γιατί, ως γνήσια αριστερή πολιτική δύναμη, θέτει υπό την προστασία του τους φτωχούς, τους ανέργους και τους απολυμένους και γίνεται καταφύγιο για όλους τους μη προνομιούχους και περιθωριοποιημένους από τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική πολίτες.
Ο στόχος συνεπώς της ανασύστασης του χώρου της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να επιτευχθεί, όσο οι δυνάμεις που την επιχειρούν ταυτίζονται με τον νεοφιλελευθερισμό και είναι δεμένες στο άρμα της Δεξιάς.
Τα πράγματα έχουν εκ θεμελίων αλλάξει. Τις ιδέες της κάποτε λεγόμενης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης σήμερα τις υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει γίνει καταφύγιο όλων των αντιδεξιών, προοδευτικών και εθνικά υπερήφανων Ελλήνων που πιστεύουν στις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και εναντιώνονται στο νεοφιλελευθερισμό.
Η πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί να έρθει από εκείνους που την οδήγησαν στην καταστροφή. Ούτε βεβαίως από τους θιασώτες της συντήρησης, του νεοφιλελευθερισμού, της εθελοδουλίας και της παράδοσης της χώρας στα ξένα συμφέροντα. Οσο κι αν προσπαθούν να εμφανιστούν με κεντροαριστερή προβιά και όσο και αν τους βοηθά η επικοινωνιακή προπαγάνδα των δελτίων των οκτώ.
Οι γνήσια προοδευτικοί πολίτες, όπως και τα θύματα της λαίλαπας των μνημονίων, στρέφονται πλέον προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, κατακτώντας τον χώρο του Κέντρου, τείνει να ηγεμονεύσει τόσο στο πολιτικό, όσο και στο κοινωνικό πεδίο. Τούτων δοθέντων, ο στόχος της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, οψέποτε και αν αυτές γίνουν, είναι πια ορατός…
* Πρύτανης ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου