Βλέπω αυτές τις φώτο απ' τη Γάζα. Δεν έχω τσεκάρει εκατό τοις εκατό αν είναι αυθεντικές, ακόμη κι αν τυχόν δεν είναι όμως, δεν παύουν να είναι αληθινές. Μετά την εκεχειρία τα παιδιά βγήκαν στη θάλασσα και το γιορτάζουν. Αυτή η κτηνώδης δύναμη της ζωής να μη σταματά να συνεχίζεται. Να προσπερνά τους νεκρούς και να προχωρά με τους ζωντανούς.
Και να λέει στον θάνατο, μπορεί να είσαι πιο αμετάκλητος από μένα, αλλά εγώ είμαι πιο ξεροκέφαλη από σένα. Επιμένω παρά την παρουσία σου. Δεν κοιτάζω άλλο πίσω. Κοιτάζω μόνο μπροστά. Κι ας ξέρω ότι στο τέρμα του μπροστά είσαι εσύ. Σε αψηφώ. Σε περιγελώ. Γελάω. Κολυμπάω. Παίζω. Ζω.
Και να λέει στον θάνατο, μπορεί να είσαι πιο αμετάκλητος από μένα, αλλά εγώ είμαι πιο ξεροκέφαλη από σένα. Επιμένω παρά την παρουσία σου. Δεν κοιτάζω άλλο πίσω. Κοιτάζω μόνο μπροστά. Κι ας ξέρω ότι στο τέρμα του μπροστά είσαι εσύ. Σε αψηφώ. Σε περιγελώ. Γελάω. Κολυμπάω. Παίζω. Ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου