Η σοφία της υπόθεσης Χαϊκάλη

Η σοφία της υπόθεσης Χαϊκάλη

polyfimos

Πολλές είναι οι αναλύσεις σχετικά με την απόφαση του εισαγγελέα Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου να βάλει στο αρχείο, μετά από έρευνες δύο ημερών, την καταγγελία ενός βουλευτή ότι κάποιος αποπειράθηκε να τον δωροδοκήσει για να ψηφίσει Σταύρο Δήμα για πρόεδρο της δημοκρατίας.

Η κίνηση αυτή δεν άλλαξε την άποψη που οι περισσότεροι άνθρωποι με μυαλό σε αυτόν τον τόπο, έχουν. Ότι στη χώρα η δικαιοσύνη συμπράττει με την πολιτική εξουσία. Απροκάλυπτα και χωρίς κανένα φόβο.

Η υπόθεση αυτή μπορεί να μην απάντησε στα ερωτήματα που ευλόγως δημιουργήθηκαν -αντίθετα δημιούργησε ακόμη περισσότερα- πρόσθεσε όμως λίγη παραπάνω σοφία από όση είχαμε μέχρι χθες:

• οι εισαγγελείς πράττουν χωρίς να φοβούνται τις επιπτώσεις. Είναι πρωτοφανές να βάζει ένας δικαστικός το κεφάλι του στον ντορβά, όταν ακόμη και σε αυτό το σάπιο σύστημα αρκετοί συνάδελφοί του που έκαναν το ίδιο στο παρελθόν, βρίσκονται στη φυλακή.
• ακούγονται σενάρια για καλωδίωση ενός ξενοδοχείου και κανείς δεν αντιδρά. Είναι μάλλον σύνηθες για μια επιχείρηση να επιτρέπει τέτοιες πρακτικές χωρίς καμία αντίδραση.
• οποιοσδήποτε μπορεί να παγιδεύσει έναν βουλευτή και να μην κατηγορηθεί για τίποτα. Με την ίδια λογική οποιοσδήποτε μπορεί να παγιδεύσει οποιονδήποτε χωρίς να γίνεται τίποτα.
• μπορείς να κλέψεις μια τράπεζα, να πεις ότι την κλοπή την έκανες για να δοκιμάσεις τα συστήματα ασφαλείας της, και να μπει η υπόθεσή σου στο αρχείο.
• κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τι είπαν στα τηλέφωνα όσοι εμπλέκονταν στην υπόθεση, παρότι σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν και δεν διαψεύστηκαν το 2013 εκδόθηκαν περίπου 9.150 αποφάσεις δικαστών για μαζική παρακολούθηση κινητών έναντι περίπου 2.000 το 2009.
• ενώ οι εμπλεκόμενοι σε αυτήν την υπόθεση εισαγγελείς και δικαστικοί αναγνωρίζονται σε ηχογραφήσεις χρυσαυγιτών με τον Τάκη Μπαλτάκο και τον Αντώνη Σαμαρά (ακούγεται η φωνή του σε ένα μικρό ηχητικό απόσπασμα) κανείς ακόμη δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για το ενδεχόμενο πολιτικών εντολών στη δικαιοσύνη.
• προφανώς, η αποδοχή από τον εισαγγελέα ενός ηχητικού υλικού που περιέχει απόπειρα χρηματισμού βουλευτή για εκλογή προέδρου της δημοκρατίας καθώς και ονόματα επιχειρηματιών και τραπεζιτών, δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ του καταγγέλλοντος.
• η έπαρση είναι το τελευταίο βήμα πριν την πτώση. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά από δικαιοσύνη. Αν την αποκτήσει, όλα θα γίνουν λίγο πιο εύκολα.
• είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι η άποψη ενός πολίτη για τον οποίο αναφέρεται ότι παγίδευσε με κάμερες ένα ξενοδοχείο, είναι σημαντικότερη από την άποψη ενός βουλευτή. Φαντάζομαι ότι και στο μέλλον το ίδιο θα συμβεί αν ο βουλευτής αυτός είναι από το ΠΑΣΟΚ ή την ΝΔ.
• είναι γελοίος ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Γελοίος και απροκάλυπτος. Τα προσχήματα τα χάσαμε πριν από δύο χρόνια και τώρα κλαίμε πάνω από το πτώμα τους.
• ακόμη πιο γελοίο είναι να κοροϊδεύεις το θέατρο μέσα από το πρόσωπο του Χαϊκάλη. Ο ηθοποιός μετατράπηκε μέσα σε τρεις μέρες σε «πουτάνα» και ο κόσμος μας γύρισε στην εποχή της «παστρικιάς».
• δεν θεωρώ την υπόθεση «του θεατρίνου Χαϊκάλη» ίδια με αυτή του «τηλεβιβλιοπώλη Άδωνι». Από όσο γνωρίζω, ο πρώτος δεν προχώρησε ακόμη σε ομιλία με τίτλο «Από βιβλιοπώλης, υπουργός υγείας».

http://polyfimoss.wordpress.com/