Ομιλία-Εισήγηση υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νικόλαου Βούτση για το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, στη Βουλή των Ελλήνων, 27-6-2015

Αδιέξοδα δεν υπάρχουν !!

Κάθε λέξη του Συντάγματος αποτελεί τον οδηγό μας. 

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι. Η πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι απολύτως επιτακτική και χρήσιμη ως επιλογή στην παρούσα φάση, για το μεγάλο αυτό εθνικό ζήτημα που αφορά στο παρόν και το μέλλον της χώρας, στο παρόν και το μέλλον του λαού αυτής της χώρας.

Καλούμε όλες τις πτέρυγες της Βουλής, όλα τα πολιτικά κόμματα, ανεξάρτητα της άποψης που έχουν για την ουσία του θέματος της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας με τους εταίρους-δανειστές, να συνομολογήσουν την απόλυτη χρησιμότητα της προσφυγής στην συνταγματική πρόβλεψη, για ένα θέμα που αποτελεί την επιτομή του εθνικού ζητήματος. Ώστε να μιλήσει ο ίδιος ο λαός μας μέσα από την αμεσο-δημοκρατική διαδικασία του δημοψηφίσματος.

Τους καλούμε επίσης, σας καλούμε, να υπερασπίσουν τον ρόλο τους, το ρόλο μας, ως πυλώνες της Δημοκρατίας κατά το Σύνταγμα, να αποδεχθούν και να ψηφίσουν από κοινού την απόφαση για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος ανεξάρτητα από τις εύλογες ενστάσεις, την κριτική ή και την πλήρη απόρριψη προς τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης και την κυβερνητική πολιτική τους προηγούμενους τέσσερις μήνες.

Η πρόσκλησή μας είναι προς όλους.

Μια τέτοια απόφαση ομόφωνη της ελληνικής Βουλής θα καταστήσει από σήμερα κιόλας πιο ισχυρή τη θέση της χώρας σε αυτή την σκληρή διαπραγμάτευση που έχει ως σταθερό στόχο την επίτευξη μιας έντιμης συμφωνίας με ισχυρό πρόσημο για την αναπτυξιακή πορεία, για την ταχεία κοινωνική ανασύσταση και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Ο λαός με την ευρύτατη, τη μαζική συμμετοχή του στη διαδικασία του δημοψηφίσματος θα ασκήσει με άμεσο τρόπο τη λαϊκή κυριαρχία και θα σφραγίσει με την όποια απόφασή του, η οποία προφανώς θα γίνει σεβαστή όπως τόνισε χθες ο Πρωθυπουργός, το δικαίωμά του για να απαντήσει, να απαντήσουμε όλοι μαζί:

1.         Είναι αδιανόητο να υπάρχει η πλήρης έλλειψη σεβασμού στις διαδοχικές λαϊκές επιλογές και στις κυβερνήσεις που επιλέγονται στη βάση του προγράμματός τους σε κάθε χώρα της ΕΕ. Είναι αδιανόητο η εύλογη και αυτονόητη αρχή της συνέχειας του κράτους και του σεβασμού των διεθνών συνθηκών να μεταφράζεται και να την επικαλούνται κατά το δοκούν ως  υπαγόρευση σε κάθε κυβέρνηση του ιδίου προγράμματος και ταυτόχρονα στην κυνική απόρριψη της λαϊκής βούλησης. Της βούλησης με βάση την οποία έχουν επιλεγεί εναλλακτικές ή και ριζικά αντίθετες εν προκειμένω σε ό,τι μας αφορά μη μνημονιακές και αντίθετες με τη στρατηγική της λιτότητας επιλογές για την αντιμετώπιση των υπαρκτών ζητημάτων της κρίσης και των προκλήσεων μπροστά στις οποίες βρίσκεται η χώρα μας.

2.         Είναι αδιανόητο επίσης να θεωρείται φυσιολογική μια διαδικασία μνημονίων που καταργεί τα όρια των θεσμικών λειτουργιών και των δημοκρατικών διαδικασιών που κυρίαρχα η Βουλή των Ελλήνων κατά το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της ορίζει και υπηρετεί με τις αποφάσεις της. Πέρασαν 5 χρόνια με κείμενα έτοιμα που έρχονται ή υπαγορεύονται μεταφρασμένα ή αμετάφραστα από παράγοντες που πολλές φορές δεν έχουν την ελάχιστη θεσμική υπόσταση. Ανακαλύφθηκε η δήθεν χρησιμότητα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, σε μαζική μάλιστα κλίμακα, οι διαδικασίες των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων σε έναν νόμο και σε ένα άρθρο, η προσφυγή σε μεθόδους κατ’ επείγοντος.

Πέραν αυτών όμως όλων που δημιούργησαν πολλαπλά προβλήματα σε όλους μας πιστεύω σε σχέση με τον σεβασμό των δημοκρατικών διαδικασιών, η ίδια αυτή η εμμονή στα αντικοινωνικά μνημόνια και στις πολλαπλές δήθεν αξιολογήσεις χρησιμοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και ως εμβρυουλκός για πολιτικές αλλαγές σε όλο το φάσμα των πολιτικών διεργασιών, από την ύπαρξη και τη λειτουργία κομμάτων μέχρι τις διασπάσεις και τις ανασυγκροτήσεις κυβερνητικών σχημάτων, μέχρι τις πιέσεις για την επιλογή Πρωθυπουργών, κυβερνήσεων εθνικής ενότητας, οικουμενικών, νέων Πρωθυπουργών κτλ. που και τώρα τα βλέπουμε να κυκλοφορούν.

Φτάσανε στο σημείο, στο πλαίσιο αυτής της αντιδημοκρατικής λογικής, πριν λίγες μέρες στο κείμενο που είχε θεωρηθεί ως βάση, το κείμενο της ελληνικής πλευράς και που αποτυπώνει όχι το πρόγραμμά μας αλλά τις ελάχιστες, αλλά και απολύτως σεβαστές από την πλευρά μας, κόκκινες γραμμές για κρίσιμα κοινωνικά μέτωπα, να σβήνουν με το δικό τους κόκκινο μελάνι ολόκληρες προτάσεις και παραγράφους και να «επικοινωνούν» το κείμενο στα διεθνή μέσα. Αλαζονεία ή ανοησία; Ή και τα δύο;

Όλα τα παραπάνω όμως είναι ενδεικτικά για το ότι είναι απολύτως λανθασμένες πολιτικά οι απόψεις και οι κριτικές προς την παρούσα Κυβέρνηση για το ότι τάχατές μου χάσαμε χρόνο γιατί δεν είχαμε προτάσεις και γιατί εκνευρίσαμε τους καλούς εταίρους μας. Πώς σκέφτονται σήμερα άραγε όλοι αυτοί οι συνάδελφοι μέσα και σε αυτήν την Αίθουσα που τόσον καιρό μας βομβαρδίζουν, χωρίς οι ίδιοι να παίρνουν θέση για το ότι δήθεν η Κυβέρνηση δεν είχε και δεν παρουσίασε πολλαπλές προτάσεις σε όλα τα στάδια της διαπραγμάτευσης από τη δεύτερη μέρα κιόλας που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη;

3.         Η κυβέρνηση όπως έγινε σαφές και από το χθεσινό διάγγελμα του Πρωθυπουργού δεν είναι ουδέτερη, προφανώς δεν αποποιείται τις ευθύνες της και δεν αφήνει κατά το κοινώς λεγόμενο να βγάλει ο λαός τα κάστανα από τη φωτιά σε σχέση με την  αποδοχή ή την απόρριψη της τελικής πρότασης που παρεδόθη από τους εταίρους-δανειστές ως το ντοκουμέντο επί του οποίου θα τοποθετείτο η χώρας μας σήμερα κιόλας το μεσημέρι. Ζητάμε προφανώς την καταψήφιση της πρότασης και του τελεσιγράφου που τη συνόδευσε.

Το αντίθετο, η Κυβέρνηση ζητάει ευθέως και μετά από 4μηνης πρωτοφανώς ανοικτής, διαφανούς, δημόσιας και ειλικρινούς διαδικασίας διαπραγμάτευσης αλλά και διαλόγου (και το λέω διότι άκουσα από εχθές το βράδυ να λένε πέντε μέρες διάλογος δεν είναι αρκετός, ΕΛΕΟΣ). Τέσσερις μήνες για να μην πω και προηγούμενα όλη η χώρα, ο τελευταίος και ο πρώτος, χωρίς να τα βάλω ιεραρχικά πολίτης αυτής της χώρας, διεξοδικά έχει επικοινωνήσει με τις διαφορετικές απόψεις.  Το αντίθετο, λοιπόν η Κυβέρνηση ζητάει ευθέως και μετά από 4μηνη πρωτοφανώς ανοιχτή, διαφανή, δημόσια και ειλικρινή διαδικασία διαπραγμάτευσης και διαλόγου μπροστά στον ελληνικό λαό, να έρθει ο λαός στο προσκήνιο των εξελίξεων, να βάλει τη δικιά του σφραγίδα.

Είναι πρόσκληση και πρόκληση ενότητας, συνειδητής στάσης πάνω στις διαφορετικές επιλογές και τις σεβαστές διακριτές αντιλήψεις όλων όσων πιστεύουν και πιστεύουμε ότι είμαστε ο λαός της Ελλάδας, ότι «μένουμε Ελλάδα» και ότι με την παρουσία μας και τη συμμετοχή μας στην Ευρώπη πρωταγωνιστούμε ενεργητικά για να αλλάξει ριζικά και να μετασχηματιστεί σε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προκοπής των λαών της.

4.         Καλούμαστε να απαντήσουμε επίσης στις πολλαπλές διαχρονικές προσπάθειες που έχουν γίνει για να  συνταγματοποιηθεί  η λιτότητα σε επίπεδο ΕΕ, προσπάθειες που έχουν ήδη δυστυχώς αξιοποιηθεί για να θωρακιστεί με κανόνες, διατάξεις και αποφάσεις, ακόμα και μη θεσμικών οργάνων της Ένωσης, η νεοφιλελεύθερη εμμονή στη στρατηγική της λιτότητας, της συρρίκνωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, της θεσμοποίησης ζωνών πολλών ταχυτήτων και θεσμοποιημένων οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων μέσα στην ίδια τη δομή της.

Η αποδόμηση που προσπαθούν, το έκαναν ήδη προηγούμενα τουλάχιστον με 4 χώρες, θυμηθείτε στο πρόσφατο παρελθόν για 4 χώρες για 4 δημοψηφίσματα και το τι ακολούθησε. Η αποδόμηση που προσπαθούν να επιβάλλουν στις δημοψηφισματικές διαδικασίες και στα αποτελέσματά τους -μια μορφή περιθωριακής συμβολής- είναι διαχρονική και δυστυχώς από αυτήν την διάθεση εμφορείται μεγάλο μέρος των ηγετικών παραγόντων της ΕΕ. Αντίθετα αυξάνουν οι επιδόσεις σε αδιαφανείς πιέσεις, αντιλαϊκά σενάρια, και ίντριγκες βυζαντινής ή σύγχρονης αγοραίας αντίληψης.

5.         Οι πολλαπλοί εκβιασμοί που ασκούνται προς τη χώρα μας με την ταυτόχρονη συστηματική και βασανιστική επιλογή για οικονομική ασφυξία επί έντεκα μήνες και ιδιαίτερα τους πρόσφατους 5 δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητοι. Όχι μόνο γιατί αποτελεί αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα των Ελλήνων βουλευτών και του ελληνικού λαού να ασκήσουν το ηθικό πρόταγμα της αντίστασης σε αυτήν την επιλογή. Αλλά και γιατί δεν μπορεί να γίνει ανεκτό οποιοδήποτε σχέδιο που πέρα από κάθε αμφιβολία πια οδηγεί στη μόνιμη φτωχοποίηση, στην επέκταση αντί της ανάσχεσης της ανθρωπιστικής κρίσης. Στην μόνιμη υποβάθμιση της χώρας και της ευρύτερης περιοχής μας με την απαξίωση και τη συνειδητή συρρίκνωση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που κατά κοινή ομολογία έχει η χώρα μας. Βρείτε το θάρρος έστω  και σήμερα να πείτε για τη λάθος, για τη θανατηφόρα συνταγή που επεβλήθη στη χώρα μας και για τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Χωρίς αυτές τις παραδοχές δεν μπορεί να υπάρξει, κατ΄ελάχιστον, μία κοινή οπτική μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα που όλοι μαζί έχουμε, καθώς εκπροσωπούμε το σύνολο του ελληνικού λαού.

6.         Στο δημοψήφισμα θα συμμετάσχουν ισότιμα και τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας που έχουν εξωθηθεί στα όρια ή και κάτω από τα όρια της φτώχιας και που πολλοί εξ’ αυτών ζουν στην σκιερή πλευρά, την αθέατη πλευρά της δημόσιας ζωής μας. Όλοι αυτοί στους οποίους ποτέ δεν δόθηκε ο χρόνος, το μικρόφωνο, τα πάνελ και η αυθεντική εκπροσώπηση μέσα σε μια καθημερινότητα που ακόμα δυστυχώς και σήμερα καθυποτάσσεται από τα στερεότυπα πολιτικών, μηντιακών, ολιγαρχικών συγκροτημάτων. Όλοι έχουμε το μέτρο της ευθύνης μας, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, για το ότι δεν ακούγονται οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί των συμπολιτών μας. Αλλά εμείς σήμερα, η σημερινή Κυβέρνηση παίρνουμε την πρωτοβουλία, προτείνουμε στη Βουλή των Ελλήνων να αποκαταστήσει αυτό το δικαίωμα της ισότιμης και ουσιαστικής παρέμβασης όλων αυτών των πολιτών μαζί με εμάς για τη λήψη μιας απόφασης που σε μεγάλο βαθμό θα επηρεάσει και θα σφραγίσει την εξέλιξη της χώρας και που σε μεγάλο βαθμό οι συνέπειες, οι δραματικές των μνημονιακών πολιτικών, τους οδήγησαν τους ίδιους, τη ζωή τους, τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους σε αυτήν την κατάσταση που είναι σήμερα.

7.         Τολμήσαν να μας πουν σε διάφορες γλώσσες και με διάφορους τρόπους «το παιχνίδι τέλειωσε για εσάς». Το γνωρίζουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε αυτήν την αίθουσα. Το γνωρίζετε κι εσείς. Εάν κάτι εμάς μας διαφοροποιεί και μας διακρίνει και το καταγράφει σήμερα η ιστορία - με την ανοικτή όμως δυνατότητα σε όλους να επανατοποθετηθούν θετικά, σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις – είναι το ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε ότι υπάρχει ένας μονόδρομος. Ότι αυτός είναι ο μονόδρομος των μνημονιακών δεσμεύσεων και της λιτότητας, ότι σε τελευταία ανάλυση βρισκόμαστε συνειδητά σε μία εταιρική σχέση στην οποία έχουμε μόνο υποχρεώσεις και χρέη, έχουμε δηλαδή ένα Σύνταγμα, μια Βουλή, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα κόμματα, να λειτουργούμε ως παράγοντες και θεσμοί περιορισμένης ευθύνης. Δεν το δεχόμαστε. Δε δεχόμαστε να λειτουργήσουμε  και καλούμε και όλους να μην το δεχθούν, δεν κάνουμε καμία διχαστική αντίστιξη ως παράγοντες που να λειτουργούμε εθελόδουλα για να αποδεχόμαστε την περιστολή των κανόνων και της ουσίας της λαϊκής κυριαρχίας και να έχουμε εναποθέσει τυφλά τις τύχες της χώρας σε οικονομικές υπερεθνικές ελίτ. Αυτή η διαδικασία για όποιον την αποδέχεται, ελπίζουμε κανείς να μην είναι παρών και όλοι να έχουν γίνει σοφότεροι, αποτελεί την πιο σαφή, άκρως αντιλαϊκή αλλά και εξαιρετικά αντιευρωπαϊκή στάση. Έτσι, αν συμπεριφερόμαστε έτσι δεν μένουμε Ευρώπη, αντίθετα χάνουμε τον αυτοσεβασμό μας ως λαός σε μία Ευρώπη που παραπαίει.

Απαντάμε λοιπόν με ψυχραιμία. Το παιχνίδι δεν τελείωσε για τη χώρα και το λαό μας και την κυβέρνησή της και αυτή τη Βουλή. Το παιχνίδι  θα τελειώσει σε βάρος όσων επιμένουν σε μια αντιδημοκρατική περιστολή των δικαιωμάτων των λαών και σε μια θεσμική απαξίωση του Συντάγματος, της Βουλής και όλων των θεσμών που συγκροτούν την κυρίαρχη χώρα μας.

8.         Δεν καλούμαστε μόνο να αποτιμήσουμε, να απορρίψουμε ή να αποδεχθούμε τα μέτρα που συμπεριλαμβάνει η τελική πρόταση των δανειστών επί της οποίας κληθήκαμε να συμφωνήσουμε ως χώρα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι μέρος της συμφωνίας, στην οποία κληθήκαμε να συνομολογήσουμε, θα αποτελούσε ή αποτελεί και η μη τακτοποίηση, η μη απομείωση  ενός κατά κοινή ομολογία πλέον μη βιώσιμου χρέους. Ότι με αυτό το δεδομένο και το κείμενο (το δεύτερο κείμενο στο οποίο αναφέρθηκε η Πρόεδρος προηγούμενα) και καθώς το 2022 αντί της πρόβλεψης του 110% θα υπήρχε ήδη η πρόβλεψη για ένα ποσοστό 140% για το χρέος, θα εμφανιζόταν λοιπόν ως αδήριτη ανάγκη τότε, μετά από εφτά χρόνια, η συνέχιση μνημονιακών δεσμεύσεων, αντίστοιχων συμφωνιών και βέβαια αξιολογήσεων με υπαγόρευση των λεγόμενων μεταρρυθμιστικών τους προτάσεων, δηλαδή μνημόνιο και επιτήρηση στο διηνεκές, λιτότητα και περιορισμένη κυριαρχία σε μόνιμη βάση. Αυτά δεν είναι αποδεκτά!

Από το βήμα αυτό ο Πρωθυπουργός, στις 2 ενημερώσεις που έκανε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και στις συζητήσεις που ακολούθησαν σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για πρώτη φορά τα 5 χρόνια, είχε πει, επειδή γνώριζε το είπε, ότι αυτή η Βουλή και μόνο είναι το αρμόδιο όργανο για το ποιοι θα φορολογηθούν και πώς θα φορολογηθούν, ποιοι θα ενισχυθούν και ποιοι θα προσφέρουν έτσι ώστε τα τελικά αποτελέσματα πάνω στα πρωτογενή πλεονάσματα και σε ό,τι άλλο επρόκειτο να συμφωνηθεί από κοινού με τους εταίρους-δανειστές να μπορούν να προκύπτουν στο πλαίσιο της συμφωνίας. Η προσπάθεια να επιβληθεί στη χώρα μας μια εντελώς διαφορετική λογική με ισχυρό και προφανές μόνιμα άδικο, ταξικό και κοινωνικό πρόσημο σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών, των χαμηλοσυνταξιούχων και των αγροτών είναι προφανής και δεν μπορεί να μένει ασχολίαστη από δυνάμεις της αντιπολίτευσης που κατά τα άλλα μας μέμφονται για τη διαπραγματευτική μας τακτική.

9.         Με απόλυτη ψυχραιμία, με απόλυτη αυτοπεποίθηση, με ενότητα, χωρίς διχαστικές προκλήσεις, με τη σοφία που έχει ο λαός μας κεφαλαιοποιήσει ακόμα και μέσα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης, είμαστε σίγουροι ότι αυτήν την εβδομάδα και μέχρι την κάλπη της 5ης Ιουλίου θα συμπεριφερθούν όλοι. Έχει σωρευθεί πολύς πόνος, πολλή πίκρα, μεγάλη αίσθηση κοινωνικής αδικίας ώστε να αποτελεί θράσος, που είμαστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα το αποτολμήσει, το να επιχειρηθεί μια τεχνητή όξυνση και να διογκωθούν επικοινωνιακές πολιτικές υστερίας και ψυχολογικού σοκ. Η ηρεμία και η αποφασιστικότητα, η κριτική στάση και η επιλογή τελικά για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας με διαφορετικές απόψεις είναι οι αξίες που μαζί με την αλληλεγγύη εκμηδένισαν τα προηγούμενα χρόνια όσες προσπάθειες κατέτειναν στο να διχαστεί και να φοβηθεί ο λαός μας. Είμαστε βέβαιοι ότι η ενότητα μέσα  από τη διαφορετικότητα και τη διακριτή επιλογή του ελληνικού λαού θα σφυρηλατηθεί μέσα από αυτήν την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία. Είμαστε βέβαιοι όμως ότι και το μήνυμα από το δημοψήφισμα θα είναι συνταρακτικό, θα είναι καταλυτικό, θα είναι βασικό στοιχείο για να έναν ακόμα πιο ευνοϊκό συσχετισμό δυνάμεων και απόψεων σε διεθνή κλίμακα υπέρ των ελληνικών προτάσεων και δικαίων για μια έντιμη συμφωνία, που θα επιτευχθεί αμέσως μετά.

Πάνω από όλα όμως το μήνυμα είναι από σήμερα κιόλας ότι αυτός ο λαός είναι αποφασισμένος να έχει και να κρατάει γερά τις τύχες στα χέρια του, ότι αυτός ο λαός, τα κόμματα που τον εκπροσωπούν, οι πολιτειακοί παράγοντες χτίζουμε μια νέα αυτοπεποίθηση, μια νέα ισχυρή οντότητα και ταυτότητα που θα σηματοδοτεί, πέραν της σοβαρής οικονομικής διάστασης που προφανώς υπάρχει στην κρίση, την απόφασή μας για μια ισχυρή αναπτυξιακή, πολιτισμική και αξιακή-ηθική ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Ας επιβεβαιώσουμε σήμερα ότι δεν είμαστε κατώτεροι μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις που θα σφραγίσουν το μέλλον της χώρας μας. Κάθε λέξη του Συντάγματος αποτελεί τον οδηγό μας. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν !!