Λύκε, που είναι το πηλήκιο σου;
Μέχρι εδώ καλά τα πήγαμε.
Χθες κυκλοφόρησαν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις προτάσεις που αντάλλαξαν ελληνική κυβέρνηση και «θεσμοί». Παρότι τα κείμενα δεν έχουν διαρρεύσει, έχω την εντύπωση ότι γενικά καταγράφουν σωστά τις βασικές γραμμές των δύο πλευρών.
Από αυτά, λοιπόν, αλλά και από τα όσα έχουν γίνει το τελευταίο τρίμηνο δοκιμάζω να βγάλω κάποια συμπεράσματα.
Σωστά, έξυπνα, αναποτελεσματικά (;)
Πρώτη φορά διαπραγματευτήκαμε. Και το κάναμε μάλλον σωστά και μάλλον έξυπνα. Επίσης, μάλλον όχι αποτελεσματικά, αλλά γι αυτό δεν φταίμε μόνο εμείς.
Τα τρία κακά της μοίρας τους, μοίρα μας
Οι τρεις σαν τα κακά της μοίρας μας «θεσμοί» μας, όταν διαφωνούν μεταξύ τους σε κάτι, γίνονται παράλογοι με εμάς. Παράδειγμα: το ΔΝΤ επιθυμεί κούρεμα του χρέους, πράγμα λογικό, που κι εμείς το θέλουμε για να γίνει βιώσιμο, αλλά δεν το θέλει η Γερμανία για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Και επειδή διαφωνούν στο θέμα του χρέους ζητάνε από εμάς... υψηλά πλεονάσματα!...
20 Φλεβάρη και δώθε
Η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη είναι καθαρά ποιοτική, δηλαδή περιγράφει τους άξονες στους οποίους θα κινηθεί η νέα συμφωνία. Αυτό, βέβαια, δεν είναι νέο. Το νέο είναι ότι αυτό οι «θεσμοί» μοιάζουν να το κατάλαβαν αφού την υπέγραψαν.
Στις 20/2 τίθεται ως άξονας του όποιου προγράμματος θα δεχθεί να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αλλά και η αναπτυξιακή προοπτική. Και το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι αν οι «θεσμοί» δεν είχαν σκοπό να συμφωνήσουν σε αυτή τη βάση τι στο διάλο την υπέγραψαν. Η εμπειρία του τριμήνου δείχνει ότι μάλλον υποτίμησαν τη δυνατότητα της νέας κυβέρνησης να διαχειριστεί την οικονομική ασφυξία που επέβαλε η ΕΚΤ, οι ανακοινώσεις των νταϊζελσοϊμπλούμηδων, αλλά και η εντός Ελλάδας κουστωδία των μνημονιακών ΜΜΕ (χανόμαστε, θα κλείσουν οι τράπεζες, ο Νώε ετοιμάζει την κιβωτόκ.λπ.).
Ωστόσο, η παρούσα κυβέρνηση στο πρώτο τρίμηνο εξασφάλισε 1,6 δισ. ευρώ περισσότερα απ’ όσα προέβλεπαν οι υπέρμετρα αισιόδοξες προβλέψεις του Προϋπολογισμού. Αυτό επέτρεψε την πληρωμή τόσο μισθών και συντάξεων όσο και δανειακών υποχρεώσεων. Δηλαδή η κυβέρνηση κατάφερε να μην χρειαστεί άμεση χρηματοδότηση – να μη ζητιανέψει για τη δόση της.
Οι «θεσμοί» περίμεναν ότι δεν θα φτάναμε ούτε ως το τέλος Απρίλη χωρίς να χρειαστούμε «τη δόση μας» και έτσι θεωρούσαν ότι θα κλείναμε τη διαπραγμάτευση κακήν-κακώς με μια άνευ όρων συμφωνία παράδοσης. Χάσανε.
Χάσανε;
Χμ... Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι ξέρετε το ανέκδοτο του λαγού και του λύκου, όπου όταν ο λύκος δεν αντιδρά σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του λαγού τον ρωτάει «πού είναι το πηλήκιό σου;» για να βρει αφορμή να τον πλακώσει στο ξύλο.
Αυτό λοιπόν κάνουν τώρα και οι «θεσμοί». Με περισσή κυνικότητα ξεχνάνε τη συμφωνία του Φλεβάρη, τα «improving growth and employment prospects» και τα «enhancing social fairness», και ζητάνε αυτά που τους υπόσχονταν ο Αντωνάκης και ο Γκίκας: 5η αξιολόγηση, σκληρή λιτότητα και ναπαναγαμηθεί η ενδιάμεση συμφωνία.
Πλέον το Graccident είναι κοντά, αλλά με ευθύνη των «θεσμών».
Πώς θα ήθελα να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση
Αν δεν δεχτούν αυτά που προτείνουμε, να μην πληρώσουμε τη δόση του ΔΝΤ. Να μη ζητήσουμε καν να τα πληρώσουμε όλα μαζί στο τέλος του μήνα ή του διμήνου (λύση Ζάμπιας). Να επιμείνουμε στους άξονες της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη που μας συμφέρουν και να πούμε, ορίστε, εμείς φτάσαμε ως εδώ, χρήματα βρήκαμε, δόση δεν μας δώσατε, έχετε κερδίσει και από το πρόγραμμα SMP τόσα ο ένας, τόσα ο άλλος, δεν μας τα γυρίσατε όπως θα οφείλατε, ως αλληλέγγυοι που υποτίθεται ότι δηλώνετε, οπότε κι εμείς ξεχνάμε το χρέος μας προς εσάς μέχρι του ποσού που έχετε κερδίσει, ποσό το οποίο θα εγγράφεται στον Προϋπολογισμό μας ως αποπληρωμή δόσεων.
Και πτώχευση εντός ευρώ. Αρχικά.
Και με συγχωρείτε, χαίρετε, αλλά έχω ραντεβού με τα BRICS για να συζητήσουμε για την ανάπτυξη της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου