Και προδότες και αποστάτες και σύντροφοι;
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
(...) Δεν έφταιγεν ο ίδιος
τόσος ήτανε (...)
Μ. Αναγνωστάκης
Η λέξη "προδοσία", όπλο των πολύ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται επεξήγηση. Αντίθετα, η λέξη "αποστασία", όπλο των λίγο αριστερών, θα μπορούσε να είναι ανεκτή, ως περιγραφή ενός πολιτικού φαινομένου, αν δεν είχε εμπλουτιστεί με το φορτίο της εξαγοράς συνειδήσεων και βουλευτικών ψήφων, τον Ιούλιο του 1965.
Στην περίπτωσή μας, το «όχι» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να θεωρηθεί προϊόν συναλλαγής, άρα ο όρος είναι ανίσχυρος.
Τα όσα, όμως, ακολούθησαν την πρώτη σκληρή δοκιμασία της κυβέρνησης Τσίπρα στη Βουλή ήσαν εξαιρετικά παλιοκαιρίσια. Νομαρχιακές επιτροπές από 'δω ή από 'κει βγάζουν ανακοινώσεις στήριξης της κυβέρνησης ή των διαφωνούντων, ρίχνουν λάδι στη φωτιά και στο τέλος επικαλούνται την... ενότητα.
Η διαφοροποίηση, πάντως, των 32 βουλευτών (αδυνατώ να ασχοληθώ με τους παρόντες και την απούσα) ήταν σαφέστατη: ΟΧΙ. Κι ας περιέχει την πρωτοτυπία: Μαυρίζω την πρόταση Τσίπρα αλλά στηρίζω Τσίπρα. «Ολούρμου*;», θα ρωτούσαν οι γέροι πρόσφυγες της παλιάς μου γειτονιάς, όταν κάτι τους ξύνιζε...
Ας είναι. Η Δεξιά στην εξουσία συσπειρώνεται και η Αριστερά αποσυσπειρώνεται. Φαντάζομαι όλοι να αντιλαμβάνονται το γιατί:
* στα κόμματα της Δεξιάς (συμπεριλαμβανομένων των «σοσιαλιστών» κ.λπ.), είναι η σχέση εξουσίας με την προσωπική οικονομική ανέλιξη
* στην Αριστερά, προς το παρόν, είναι μια περίσσεια υπερεγώ που άλλοτε δίνει φτερά στο κίνημα -όταν συντάσσεται με τα άλλα εγώ- και άλλοτε το τσαλακώνει.
Από καιρό χώρια
Εν πάση περιπτώσει, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι δοσμένη. Όχι από τη στάση των 32, αλλά διότι επισημοποιήθηκε αυτό που ίσχυε πριν αλλά και μετά το συνέδριο: κόμματα μέσα στο κόμμα, παρά την απόφαση για κόμμα μελών και όχι συνιστωσών, χωριστές συνελεύσεις ή μαζώξεις των «τάσεων», ακόμη και χωριστικές παρουσίες στις διαδηλώσεις.
Αργά η γρήγορα θα έρθουν και άλλα πράγματα στο φως, αν συνεχιστεί αυτή η ευτελιστική διαδικασία. Δεν είναι εύκολο να σε αποκαλούν προδότη κάποιοι που «σπούδαζαν» ή δηλώνουν ότι... δεν είχαν γεννηθεί όταν σε ξέσκιζαν στην Ασφάλεια ή σου έριχναν ισόβια ή 20 χρόνια και να μένεις ψύχραιμος, όπως ευτυχώς κάνουν συγκεκριμένοι σύντροφοι (Μανιός, Μηταφίδης, Μπαλαούρας, Μπαλάφας κ.ά.). Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να στηρίζεις τη λασπολογία σε βάρος της συντρόφισσας Βαλαβάνη ή να επιχαίρεις για τις ανοησίες που εκστόμισαν κάποιοι εν βρασμώ ψυχής σε βάρος του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Όσοι ζήσαμε τη διάσπαση του '68 και τις κατοπινές στο ΚΚΕ εσ. ή στο ΚΚΕ, αλλά ακόμη και συναγωνιστές που βρίσκονταν για τους δικούς τους λόγους στο ΠΑΣΟΚ, θα θυμούνται, ελπίζω με φρίκη, τους αδιανόητους χαρακτηρισμούς για πρώην συντρόφους και συνδεσμώτες στα νησιά της εξορίας ή στα κρατητήρια και στις φυλακές της χούντας (προδότη, πουλημένε, πράκτορα -για τους εκατέρωθεν κομουνιστές-, κουλοχέρη -για τον μακαρίτη Καράγιωργα- και τόσα άλλα).
Κι ο λαός α λα καρτ
Νομίζω ότι η σημερινή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θα επιδεινωθεί, διότι κάποιοι απαιτούν τώρα να πέσει το βάρος σε εσωκομματικές διαδικασίες και όχι στα καινούργια «θέλω» των δανειστών. Δικαίωμά τους και καταστατικά προβλεπόμενο, αλλά δεν είναι δυνατόν να περιμένεις να συνέλθουν τα όργανα ή ένα συνέδριο (όπως θέλουν κάποιοι άλλοι) όταν κυβερνάς και πρέπει να κλείσεις αυτήν την καταραμένη συμφωνία με όσα όπλα σού έμειναν έπειτα από την κοινοβουλευτική σου απομείωση.
Αλήθεια, μπορεί κάποιος από τους εραστές της αλλαγής νομίσματος να μας πει αν πρέπει να το βάλουμε κι αυτό σε ένα δημοψήφισμα; Δεν θα ήταν πιο δημοκρατικό να μιλήσει ο λαός από ό,τι τα ψηφίσματα της Ν.Ε. Α' Θεσσαλονίκης (κατά της κυβέρνησης) ή της Ν.Ε. Β' (υπέρ); Τώρα που πήραμε και το κολάι**...
Ο καθηγητής της Ιστορίας Αντώνης Λιάκος, ισοβίτης επί χούντας, στο άρθρο του «Από την αντίσταση στην ανθεκτικότητα» λέει: «Είναι τόσο πολλά που πρέπει να γίνουν σε αυτή την κοινωνία, ώστε οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στο εξωτερικό πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός αλλαγών στο εσωτερικό.»*** Λάθος;
Μπορούν ή θέλουν οι επικεφαλής των δυο μεγάλων «ομίλων» του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλουν την ψυχραιμία και στη συνέχεια οι δυο χώροι να προχωρήσουν σε συναινετικό διαζύγιο; Οι δύο με τον υπερμεγέθη κάλαμο ας αγνοηθούν.
Αυτό θα επιτρέπει συνεργασίες σε πολλά θέματα που δεν άπτονται της συμφωνίας με τους δανειστές. Η λύτρωση των πολύ και λίγο αριστερών θα έρθει με τις αναπόφευκτες εκλογές.
Αν όχι, φοβούμαι ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα μιλήσει για κομμάτια και θρύψαλα κι ο ποιητής θα επιβεβαιωθεί στον πληθυντικό: Τόσοι ήτανε.
* Γίνεται;
** Ευκολία, άνεση, εξοικείωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου