Λίγο πριν την κάλπη

Λίγο πριν την κάλπη

Μπάμπης Αλεξάτος

Εκλογές λοιπόν. Πάλι σε 7 μήνες. Τις έκαναν απαραίτητες η ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκ των έσω και η ανάγκη ο λαός με την ψήφο του να τοποθετηθεί στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την υπογραφή της νέας συμφωνίας.

Στη σύντομη πολιτική εκστρατεία παρουσιάστηκαν οι θέσεις των κομμάτων αλλά διαμορφώθηκε και μια συνολική εικόνα τους με την οποία διεκδικούν την ψήφο του Ελληνικού λαού. Επίσης έγινε αρκετά φανερό το επίδικο των εκλογών.

Ως προς το πρώτο

Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την ψήφο του λαού προβάλλοντας συνοπτικά το εξής πολιτικό σχέδιο : Δώσαμε μια μάχη με όλες μας τις δυνάμεις καταλήξαμε σε ένα συμβιβασμό-συμφωνία που δεν είναι αυτός που θέλαμε αλλά αφήνει ανοιχτά πολλά ζητήματα. Τίποτα δεν τελείωσε. Έχει μεγάλη σημασία μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα να αγωνιστεί γι αυτά όπως και για θέματα εκτός συμφωνίας (διαφθορά …). Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα θα ενισχύσει αποφασιστικά άλλες αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Ο δρόμος της Αριστεράς είναι η αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη όπου είναι το πεδίο της μάχης. Η προεκλογική εκστρατεία έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα με ταξική υποστήριξη  στις λαϊκές γειτονιές των πόλεων και της υπαίθρου.

Η ΝΔ είναι ο κύριος εκφραστής των συμφερόντων της πλουτοκρατίας στη χώρα μας. Προσπαθεί να εμφανιστεί απογαλακτισμένη από τον Σαμαρά και τους ακροδεξιούς που έχει στους κόλπους της (Βορίδης, Άδωνις κλπ) και έδωσαν το πολιτικό της στίγμα το προηγούμενο διάστημα. Μάταια όμως γιατί τα ψηφοδέλτιά της είναι αυτά που έφτιαξε ο Σαμαράς και ο Μεϊμαράκης δεν είναι και κανένας κεντρώος. Επικεφαλής των κενταύρων ήτανε. Πολιτικά το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΝΔ είναι ότι αυτά που έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι απολύτως συμβατά με την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που πρεσβεύει και τα περισσότερα ήταν στα προγράμματά της στην προ μνημονίου εποχή (λιγότερο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ελευθερία της αγοράς …). Στελέχη της μάλιστα την εποχή που κυβερνούσε υπεράσπιζαν και εμφάνιζαν τέτοια αντιλαϊκά μέτρα ως δικές τους επιλογές. Άρα χρεώνεται ως κόμμα την πορεία της προηγούμενης περιόδου ως επιλογή και όχι ως επιβολή. Εκλογικά δεν πιστεύουν ότι μπορεί να κερδίσουν και γι αυτό το μόνο που προσπαθούν είναι να εγκλωβίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση δήθεν εθνικής ενότητας.

Το ΚΚΕ δεν ασχολείται ουσιαστικά με την τρέχουσα πολιτική. Προσπαθώντας να αποφύγει να πάρει θέση στο σημερινό πολιτικό διακύβευμα μεταθέτει τις αλλαγές σε όλο και μακρύτερο ορίζοντα. Έτσι αρχικά έλεγε ότι λύση δεν υπάρχει μέσα στην ευρωζώνη μετά ότι δεν αρκεί αυτό αλλά πρέπει να αποχωρήσουμε και από την Ε.Ε. και τελευταία ούτε αυτό φτάνει όσο υπάρχει ο καπιταλισμός. Άρα κάθε λύση μετατίθεται τελικά στην ανατροπή του καπιταλισμού και μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες γι αυτό η Αριστερά πρέπει μόνο να διεκδικεί και να αγωνίζεται, αφήνοντας άλλους να κυβερνούν. Αρνείται ενδιάμεσους στόχους. Δεν επιδιώκει συζήτηση και συμμαχία με κανένα άλλο κόμμα της Αριστεράς. Εκλογικά επιδιώκει την διατήρηση και ίσως μια μικρή ισχυροποίηση των δυνάμεών του χωρίς όμως να θέλει να παίξει ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ μαζί με ένα τμήμα της ήδη ισχνής ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να ανασυγκροτήσει και να εκπροσωπήσει τη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας. Πέρα όμως από την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο που εμποδίζει αυτή την προσπάθεια έχει και εγγενή προβλήματα. Το ένα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε μαζί με τη ΝΔ και το Σαμαρά και ταυτίστηκε απολύτως με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Στην περίοδο της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε πολιτικά με τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ευρώπη και δεν πήρε ούτε τις ελάχιστες αποστάσεις που πήραν κάποιοι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες. Εκλογικά λόγω έλλειψης κάθε πολιτικού σχεδίου δηλώνει την προθυμία του να συνεργαστεί με οποιονδήποτε για την διακυβέρνηση της χώρας.

Το ΠΟΤΑΜΙ είναι ένα κόμμα που ψαρεύει στο ρεύμα της αποπολιτικοποίησης και ταυτόχρονα συνδεδεμένο με επιχειρηματικούς κύκλους και συμφέροντα. Ο αρχηγός τους εκφράζει την άποψη ότι η διακυβέρνηση της χώρας είναι ζήτημα ικανών, πετυχημένων και καταρτισμένων προσώπων και όχι πολιτικών επιλογών. Όταν η πολιτική υποχωρεί στα μάτια των πολιτών έρχονται οι επιχειρηματίες να αναλάβουν την διακυβέρνηση. Το είδαμε στη γειτονική Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι. Αυτό εκφράζει το ΠΟΤΑΜΙ. Σε κρίσιμα ζητήματα έχει ταυτιστεί με τις συντηρητικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο μέτωπο του ΝΑΙ μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Αλλά και η ταύτισή του με το Σόϊμπλε και τη Μέρκελ την περίοδο της διαπραγμάτευσης ζητώντας να υπογραφεί μια οποιαδήποτε συμφωνία αδυνατίζοντας τη θέση της Ελληνικής κυβέρνησης.

Οι ΑΝΕΛ παρά το ότι είναι κόμμα της συντηρητικής δεξιάς συμπεριφέρθηκαν έντιμα και καθαρά στη συνεργασία τους με το ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα τους είναι ότι έχουν συγκροτηθεί καθαρά πάνω σε αντιμνημονιακή βάση και φαίνεται να συμπιέζονται εκλογικά.

Η ΛΑΕ το κόμμα που συγκρότησαν οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να απασχολεί την ελληνική κοινωνία ως πολιτική πρόταση. Είναι μάλλον μια εσωτερική υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και ενός μικρού κύκλου οπαδών του. Δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν μια σαφή πολιτική πρόταση που να αιτιολογεί την απόφασή τους να ρίξουν την κυβέρνηση και την  αποχώρησή τους από το ΣΥΡΙΖΑ. Αρχικά εμφανίστηκαν ως υποστηρικτές του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου το οποίο όμως είχαν καταψηφίσει όταν ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ ! Ταυτόχρονα διεκδικούν να είναι οι εκφραστές του ΟΧΙ. Μετά έβαλαν δειλά την άποψή τους για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα με πολλά αν. Στο τέλος κάτω από το άγχος της εισόδου στη βουλή εγκατέλειψαν σχεδόν την προσπάθεια εξήγησης του πολιτικού τους σχεδίου και επιδίδονται, οι περισσότεροι, σε προσωπικές επιθέσεις σε στελέχη και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστική είναι η ομιλία της Κωνσταντοπούλου στην προεκλογική συγκέντρωση στην Ομόνοια. Ακόμα και αν καταφέρουν να μπουν στη βουλή δεν μπορούν να υπάρξουν αν δεν εκφράζουν ένα υπαρκτό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία.

Ως προς το επίδικο των εκλογών.

Ο κάθε πολίτης πρέπει να απαντήσει 2 ερωτήματα.

Έχει σημασία ή είναι αδιάφορο στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα ποιος θα κυβερνήσει τα επόμενα 4 χρόνια ; Αν η απάντηση είναι αρνητική δηλαδή δεν σε ενδιαφέρει γιατί δεν έχει σημασία ψηφίζεις για αντιπολίτευση και αφήνεις τους άλλους να επιλέξουν πως θα κυβερνηθεί η χώρα.

Αν η απάντηση είναι θετική ότι ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, με το βάρος της νέας συμφωνίας, έχει σημασία ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα τότε έχει νόημα το δεύτερο ερώτημα. Ποιος είναι καλύτερα να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ που εκφράζει όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα σε αυτό το σημείο και έχουν συμφέρον η κρίση να ξεπεραστεί σε όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου ;

Η απάντηση από την πλευρά των λαΙκών συμφερόντων είναι παρά τις πικρίες, τις ενστάσεις τις τυχόν απογοητεύσεις ή τις διαφωνίες ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά. Το μήνυμα μιας ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη θα είναι εξαιρετικά αρνητικό και θα σημάνει αναδίπλωση και ηττοπάθεια και σε άλλες χώρες. Αντίθετα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η επιβεβαίωση ή και διεύρυνση της λαϊκής υποστήριξης θα κρατήσει ζωντανή την ελπίδα στην Ελλάδα και θα δώσει φτερά στις δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Θα αποτρέψει τα σχέδια ξένων και ντόπιων κέντρων να ξεμπερδέψουν στα γρήγορα με την κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Θα αποτελέσει μια πολύ θετική συνεισφορά στην αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη.

Ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν με καρδιά αλλά κυρίως με μυαλό.