Αυτοί που απέρριπταν τα επιχειρήματα του Brexit ήταν κυρίως οι νέοι.
Ψήφος υπέρ του εθνικισμού και όχι κατά της λιτότητας
Μάικλ Ρόμπερτς*
 |
| Ian West/PA via AP |
Ο βρετανικός λαός ψήφισε με μικρή διαφορά να εγκαταλείψουμε την Ε.Ε., μετά από συμμετοχή σ’ αυτήν πάνω από 40 χρόνια. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο συντηρητικός πρωθυπουργός του κατεστημένου, κραύγαζε πριν από έναν χρόνο για την εκλογική του νίκη, συναινώντας στη διενέργεια δημοψηφίσματος για αποχώρηση από την Ε.Ε. Αυτό αποδυνάμωσε τότε την ψήφο υπέρ του ευρωσκεπτικιστικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας (UKIP). Τώρα όμως, αυτή η τακτική έγινε μπούμερανγκ. Ο Κάμερον έχασε το δημοψήφισμα και ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί και θα παραχωρήσει τη θέση του στην πρωθυπουργία σε κάποιον που ήταν υπέρ του Brexit και ο οποίος θα πρέπει να κάνει μακρές και βασανιστικές διαπραγματεύσεις με τους ηγέτες της Ε.Ε. το φθινόπωρο, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν έως και δύο χρόνια.
Οι Ελληνες αναγνώστες πρέπει να αντιληφθούν ότι η ισχνή διαφορά της ψήφου υπέρ του Brexit δεν είχε σχέση με την αντίθεση στις πολιτικές λιτότητας που επέβαλε η Ε.Ε., όπως για παράδειγμα η ψήφος του 61% των Ελλήνων που ψήφισαν «όχι» τον Ιούλιο του 2015.
Αντίθετα, ήταν μια ψήφος υπέρ του εθνικισμού. Φαίνεται ότι μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων πίστεψε τα επιχειρήματα των υποστηρικτών του Brexit πως εκείνο που πάει στραβά στη ζωή τους ήταν «η μεγάλη μετανάστευση» και «οι πολλές ρυθμίσεις από την Ε.Ε.».
Και αυτό παρότι η Βρετανία είναι ήδη η πλέον απορρυθμισμένη οικονομία στον ΟΟΣΑ.
Αυτοί που απέρριπταν αυτά τα επιχειρήματα ήταν κυρίως οι νέοι.
Εκείνοι που ζουν σε πολυεθνικές περιοχές, όπως το Λονδίνο και το Μάντσεστερ, και οι πιο εύπορες οικογένειες στον αστικό Νότο.
Αυτοί που αποδέχτηκαν τα επιχειρήματα του Brexit ήταν οι πιο ηλικιωμένοι, που ζουν σε κωμοπόλεις ή μικρές πόλεις του Βορρά ή στην Ουαλία και οι οποίοι ζουν μακριά από το Λονδίνο, χωρίς να βλέπουν μετανάστες, αλλά έχουν τις πιο κακοπληρωμένες δουλειές, έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες περικοπές κοινωνικών δαπανών, έχουν τη χειρότερη στέγαση και είναι αγνοημένοι.
Ηταν επίσης κάποια ακραία συντηρητικά ρατσιστικά στοιχεία που νομίζουν ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στις «παλιές καλές μέρες» του βρετανικού ιμπεριαλισμού, τότε που «στεκόμασταν στα πόδια μας», με σύνθημα «να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας».
Νομίζουν ότι έτσι θα είναι καλύτερα. Μόνο που δεν θα είναι.
Και αυτό γιατί η αιτία της φτώχειας για τους περισσότερους δεν είναι η μετανάστευση ή οι κανόνες της Ε.Ε., αλλά η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης.
Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι Ελληνες αναγνώστες.
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν τώρα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα οδηγηθεί στην ύφεση πριν από το τέλος του χρόνου, καθώς η λίρα βουλιάζει.
Αυτό θα αποθαρρύνει τις εταιρείες να επενδύσουν και θα χαθούν θέσεις εργασίας.
Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο πάει σε ύφεση, η ζήτηση για εξαγωγές προς την Ε.Ε. θα αποδυναμωθεί επίσης.
Έτσι, μια ύφεση στη χώρα θα μπορούσε να τραβήξει προς τα κάτω και την Ε.Ε.
Αυτά δεν θα ήταν καλά νέα ούτε για τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
*Εργάζεται στο Σίτι του Λονδίνου και προσεγγίζει την οικονομία από μια μαρξιστική σκοπιά. Στο μπλογκ του thenextrecession.wordpress.com αναλύει σε τακτική βάση τις οικονομικές εξελίξεις και ο αναγνώστης μπορεί να βρει ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες απόψεις για την κρίση αλλά και για το «ελληνικό ζήτημα». Τελευταίο του βιβλίο είναι το «Η Μεγάλη Υφεση: οι κύκλοι του κέρδους, η οικονομική κρίση».
Μετάφραση-επιμέλεια: Τάσος Τσακίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου