Κυρώσεις όπου τους παίρνει
Τάσος Παππάς
Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ντομπρόβσκις προανήγγειλε τη λήψη μέτρων για Ισπανία και Πορτογαλία επειδή και οι δύο χώρες δεν έχουν πιάσει τον στόχο του ελλείμματος.
Ούτε κιχ όμως από το δεξί χέρι του Σόιμπλε για την παραβίαση από τη Γερμανία των συμφωνιών σχετικά με το εμπορικό πλεόνασμα (κοντά στο 8%, πρωτοφανές στην Ιστορία), σιωπή επίσης για τις χώρες που δεν εφαρμόζουν τους αυστηρούς κανόνες οικονομικής διαφάνειας και αντιμετώπισης των ευνοϊκών φορολογικών παραδείσων.
Έτσι είναι τα πράγματα στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια!
Οι αποφάσεις για Ισπανία και Πορτογαλία θα ληφθούν σύντομα -ίσως εντός του Ιουλίου.
Θα είναι η πρώτη σοβαρή σύγκρουση μετά το βρετανικό δημοψήφισμα.
Η υπόθεση έχει και ελληνικό ενδιαφέρον γιατί η δεύτερη αξιολόγηση είναι μπροστά μας.
Μέχρι τώρα τι έχουμε: Η αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού της Πορτογαλίας έχει δηλώσει, διά του πρωθυπουργού Κόστα, ότι διαφωνεί με τις κυρώσεις και έχει καλέσει τη Δεξιά να συμφωνήσει σ’ ένα ψήφισμα από το πορτογαλικό Κοινοβούλιο με το οποίο θα γίνεται σαφές στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ότι η χώρα δεν πρόκειται να συναινέσει σε λογικές τιμωρίας.
Στην Ισπανία ακόμη δεν υπάρχει κυβέρνηση. Το Λαϊκό Κόμμα, που τερμάτισε πρώτο, δεν πρόκειται να φέρει αντιρρήσεις στην Ε.Ε., αλλά οι Σοσιαλιστές, που είναι οι ρυθμιστές, φοβούνται μήπως την πάθουν όπως το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.
Προσπαθούν να πετύχουν τον τετραγωνισμό του κύκλου: και να μη γίνουν ξανά εκλογές γιατί θα χρεωθούν την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης και να μην ταυτιστούν με τη Δεξιά συμμετέχοντας σε κυβέρνηση συνεργασίας ή επιλέγοντας δια της αποχής την ανοχή γιατί τότε πιθανολογούν πως θα έχουν την τύχη του αδελφού κόμματος στην Ελλάδα.
Η έσχατη γραμμή άμυνάς τους είναι να μη δεχτούν για πρωθυπουργό τον Ραχόι γιατί ο επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος είναι εκτεθειμένος πανταχόθεν σε θέματα διαφθοράς.
Το τι θα πράξουν στην περίπτωση που η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία επιμείνει στην επιβολή κυρώσεων δεν το γνωρίζουμε, αλλά αν κρίνουμε από το πώς συμπεριφέρθηκαν στο παρελθόν και αυτοί και οι άλλοι Σοσιαλδημοκράτες σε ανάλογες περιπτώσεις, δεν πρέπει να περιμένουμε σθεναρή αντίσταση.
Αλλωστε τα κόμματα αυτά, αν διαπρέπουν σε κάτι τα τελευταία χρόνια, είναι στη διπλή γλώσσα, κοινώς στο μπαλαμούτι: ηρωικά στα λόγια για να φαίνονται συνεπή με τις ιδρυτικές αρχές τους, δειλά στις πράξεις για να είναι στην εξουσία.
Οσο για το ελληνικό ζήτημα, οι ενδείξεις δεν είναι ενθαρρυντικές.
Ο δογματισμός των θεσμών σ’ ό,τι αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα χτυπάει κόκκινο.
Ο Τομά Πικετί χαρακτηρίζει θλιβερή τη στάση των Ευρωπαίων ηγετών «να απαιτούν πλεονάσματα 3,5% από μια χώρα που έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ και η ανεργία της έχει εκραγεί. Εκείνο που θα είχε νόημα, θα ήταν ένα πλεόνασμα της τάξης του 0,5% ή του 1% του ΑΕΠ».
Η γνώμη όμως του Σόιμπλε και των συμμάχων του για το τι έχει νόημα (χθες, σήμερα, αύριο) στην Ευρώπη είναι διαφορετική.
Γι’ αυτούς οι συμφωνίες (που αφορούν τους άλλους βεβαίως) είναι ιερές.
Ανάγωγα
Σε δίλημμα θα βρεθούν Δημοκρατική Συμπαράταξη και ΚΚΕ σε ό,τι αφορά το σχέδιο εκλογικού νόμου που θα καταθέσει στη Βουλή η κυβέρνηση.
Δεν είναι απλή και άδολη αναλογική, δεν είναι ούτε καρικατούρα αναλογικής, είναι αναλογική με όριο εισόδου στη Βουλή.
Αν ισχύσει στις επόμενες εκλογές, το ΚΚΕ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα ευνοηθούν γιατί θα κερδίσουν περισσότερες έδρες.
Αλλιώς, το πρώτο κόμμα θα πάρει μπόνους 50 εδρών.
Ανάμεσα στην αναλογική και το έκτρωμα που υπάρχει σήμερα η διαφορά είναι τεράστια. Χωνεύεται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου