Γαλλία: Κλίνατε, έτσι κι αλλιώς, πολύ δεξιά

Γαλλία: Κλίνατε, έτσι κι αλλιώς, πολύ δεξιά

Τσαουσίδης Κλέαρχος

Η στροφή ολόκληρου του πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά και η υιοθέτηση, έστω εν μέρει, της εθνικιστικής και αντιπροσφυγικής ατζέντας της Λεπέν από όλους σχεδόν τους υποψήφιους, η επίκληση του πατριωτισμού ακόμη κι από τον Μελανσόν προοιωνίζεται εκπλήξεις.

Λέγε, λέγε, λέγε (με τη λάσπη προς Aριστερά και την κοινωνική ενσωμάτωση της Aκροδεξιάς), οι Γάλλοι πολίτες επέλεξαν να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών τους εκλογών την ξεκάθαρα φασίστρα Λεπέν ή τον τραπεζίτη Μακρόν, κάτι ανάμεσα σε Παπαδήμο και Στουρνάρα.

Ο πόλεμος που δέχτηκε ο κοινός υποψήφιος της Aριστεράς, ο Ζαν Λικ Μελανσόν, από το σύνολο σχεδόν των συστημικών μέσων της Γαλλίας (ώς κι από την «αριστερή» «Λιμπερασιόν» των Ρότσιλντ) ήταν συντονισμένος, βρώμικος, πιστή ρεπλίκα των όσων γράφουν εδώ στην Ελλάδα για την Αριστερά και τον Αλέξη Τσίπρα ημίαιμοι και μη «δημοσιογράφοι» στα «Νέα», την «Καθημερινή» και λοιπές φυλλάδες.

Αυτό που οι δεξιοί και οι «αποστασιοποιημένοι» κάλαμοι των ευρωπαϊκών και ελληνικών μέσων αποσιωπούν είναι ότι το ποσοστό της Λεπέν (21,3%), αθροιζόμενο -μηχανιστικά έστω- με το 4,7% του επίσης ακροδεξιού Νικολά Ντιπόν Ενιάν (4,7%), εκτινάσσει το σύνολο των φασιστών στο 26%. Και με τους δεξιούς, δηλαδή το 20% που θεωρούν φυσικό να κλέβει το κράτος η οικογένεια του Φιγιόν και τον ψήφισαν, ας κρατάμε μιαν επιφύλαξη. Ένας στους τέσσερις Γάλλους ψηφίζει λοιπόν φασίστες και ένας στους πέντε τους δεξιούς, με ανοχή στη διαφθορά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει

Διάφοροι ανόητοι, αλεξιπτωτιστές στην πολιτική σκηνή ή καχεκτικοί κλώνοι, κατηγορούν τον... ΣΥΡΙΖΑ διότι ο Μελανσόν κάλεσε τους οπαδούς του να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Κι ας βγήκε το αδερφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το Γαλλικό Κ.Κ., με σύνθημα «Ποτέ» στη Λεπέν. Μην έχοντας ούτε κατά διάνοια σκεφτεί οι δεξιοί κάλαμοι ότι οι ψηφοφόροι δεν είναι πρόβατα και ότι ένας αριστερός προφανώς και δεν υποδεικνύει τη φασίστρα (άλλοι το έκαναν επί χρόνια και την έφτασαν στο 21%), μας λένε ότι έτσι ανέβηκε κι ο Χίτλερ στη Γερμανία...

Η ανίκητη βλακεία της Δεξιάς και των παραποτάμων της ενοχλεί ακόμη και τον χουντικό Βορίδη. Που βρίσκει τη Λεπέν πολύ αριστερή για τα γούστα του!

Ξέρω ότι δεν πρόκειται να το κάνουν, αλλά ας ανοίξουν και κανένα σοβαρό βιβλίο οι Έλληνες δεξιοί και οι συνοδοιπόροι τους. Ο ιστορικός Ian Kershaw στο δίτομο έργο του για τον Χίτλερ* εξηγεί με ποιον τρόπο ο ακροδεξιός πρόεδρος Χίντεμπουργκ παρέδωσε την εντολή στον Χίτλερ που είχε ήδη εξασφαλίσει την υποστήριξη του δεξιού Πάπεν και των συντηρητικών βουλευτών του. Αλλά η πραγματική αιτία του 32% που έλαβε ο Χίτλερ ήταν η εξοντωτική Συνθήκη των Βερσαλλιών και η ανεργία. Περίπου το 50% του ενεργού πληθυσμού της Γερμανίας ήταν εκτός εργασίας, στην πείνα, χάρη στην πολιτική των συντηρητικών κομμάτων και της αμηχανίας της σοσιαλδημοκρατίας (σας θυμίζει κάτι;). Οι τότε άρχοντες της γερμανικής βιομηχανίας μπούκωσαν με απίστευτα χρήματα τον Χίτλερ. Και σε αντίτιμο εισέπραξαν εκατομμύρια εργατικά χέρια δωρεάν: τους κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, τους Εβραίους, τους Ρομά και τους υπηκόους κατεχόμενων κρατών. Οι γιγάντιες γερμανικές βιομηχανίες τού σήμερα είναι οι ίδιες που έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία. Και οι απανταχού δεξιοί, συνεργάτες, συνένοχοι ή άβουλοι (τάχα) παρατηρητές, τα έριξαν στην Αριστερά. Όπως κι οι επίγονοί τους.

Όλοι πατριώτες!

Η σιγουριά που εκφράζουν τα συστημικά μέσα ότι ο Μακρόν θα κερδίσει τις εκλογές του δεύτερου γύρου είναι βιαστική. Τα ίδια έλεγαν και για τον Τραμπ, ότι δηλαδή θα έχανε από την πολιτική καρικατούρα Χίλαρι Κλίντον. Αθροίζουν αυθαίρετα τα ποσοστά, π.χ. του Αμόν σ’ αυτά του Μακρόν, ξεχνώντας ότι η αποστασία κορυφαίων σοσιαλιστών που εγκατέλειψαν επίσημα τον υποψήφιο του κόμματός τους δεν χωνεύεται εύκολα από ψηφοφόρους που ήδη έδειξαν αηδία για τα δύο κόμματα: το Ρεπουμπλικανικό και το Σοσιαλιστικό.

Η στροφή ολόκληρου του πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά και η υιοθέτηση, έστω εν μέρει, της εθνικιστικής και αντιπροσφυγικής ατζέντας της Λεπέν από όλους σχεδόν τους υποψήφιους, η επίκληση του πατριωτισμού ακόμη κι από τον Μελανσόν -από τον φόβο ότι η απόρριψη του εθνικισμού ενοχλεί- προοιωνίζεται εκπλήξεις. Και η κίνηση της Λεπέν να αναστείλει τη συμμετοχή της στο προικώο της, στο Εθνικό Μέτωπο δηλαδή, ίσως και να στοχεύει στον εκφρασμένο πολλαπλώς και πολλάκις γαλλικό σοβινισμό. Κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους του μακρυχέρη Φιγιόν και άλλων.

Η επικράτηση του Μακρόν είναι όντως μονόδρομος για τη Γαλλία. Μια Γαλλία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με την οικονομία της σε διαρκή πτώση, την ανεργία και τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας σε άνοδο, με την πολιτική της ηγεσία να έχει προσκυνήσει το Βερολίνο. Ουδείς σοβαρός εύχεται να χάσει ο Μακρόν. Αλλά μην τρέφουμε κι ελπίδες για τον «φιλελληνισμό» του. Τον είδαμε στο Eurogroup ως προκάτοχο του Σαπέν! Τσιμουδιά μπροστά στον Σόιμπλε!

* Ian Kershaw, ΧΙΤΛΕΡ, 1889-1936 - Ύβρις, 1936-1945 - Νέμεσις, εκδόσεις Scripta, 2000.

http://www.avgi.gr/article/10811/8102188/gallia-klinate-etsi-ki-allios-poly-dexia