Ο δικός μας Μάης, Μάης των εξεγέρσεων

Συλλαλητήριο ώρα 10:30 πμ, ΕΚΘ

Ο δικός μας Μάης, Μάης των εξεγέρσεων

Του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη

«Χιονοστιβάδα» επετείων-γεγονότων που συγκλόνισαν τον κόσμο και τον τόπο μας τις μέρες του Μάη:

Παρισινή Κομμούνα 1871, αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά στο Σικάγο το 1886, εργατική εξέγερση το ‘36 στη Θεσσαλονίκη, αντιφασιστική νίκη το 1945, γαλλικός Μάης του ’68, νίκη της Βιετναμέζικης Επανάστασης το 1975, εξέγερση στην Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου το 1989 .

Μαζική εκτέλεση 200 κρατουμένων-αντιστασιακών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944. Πολιτικές δολοφονίες του Γρηγόρη Λαμπράκη- «πρόβα τζενεράλε» της Χούντας - στις 22/5/1963, του Γιώργη Τσαρουχά στο άντρο της ΚΥΠ στο Γ΄ Σ.Σ. στις 9/5/1968. 

Γεγονότα – πρόκληση «για στοχασμό και συσπείρωση της σκεπτόμενης και βασανισμένης ανθρωπότητας», έγραφε το 1843 ο Μαρξ στον Α. Ρούγκε, τονίζοντας ότι «για να εργαστούμε θετικά για τη διαμόρφωση του καινούργιου κόσμου, πρέπει να ρίξουμε άπλετο φως στον παλιό».Ένα κόκκινο νήμα διαπερνά αυτά τα σημεία-καμπές της σύγχρονης ιστορίας: πόλεμος και εξέγερση, σε διαρκή διαλεκτική διαπλοκή και μετάβαση, δίνουν την ταυτότητα στο ιστορικό προτσές των δύο τελευταίων αιώνων.

Οι μετασεισμοί της Οκτωβριανής Επανάστασης στο Μεσοπόλεμο δεν έφεραν τον «παγκόσμιο Οκτώβρη», είτε από ανωριμότητα είτε από τραγικά λάθη των ηγετών της εργατικής τάξης. 

Στη Θεσσαλονίκη το Μάη του ’36 - που, κατά την «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», εμφάνιζε «όψιν που μπορούν να φαντασθούν μόνον όσοι εδιάβασαν περιγραφάς των γεγονότων της Ισπανίας», οι δύο τότε ΓΣΕΕ, η «Ενωτική» και η «ρεφορμιστική», παραμέρισαν την Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή, που ήταν η φυσική ηγεσία της λαϊκής εξέγερσης, και την οδήγησαν στην εκτόνωση. Έτσι τη Γενική Απεργία που κήρυξαν οι δύο ΓΣΕΕ για τις 5 Αυγούστου, την πρόλαβε η δικτατορία του Μεταξά στις 4 Αυγούστου.

Η παγκόσμια έκρηξη του ’68 - που αγκάλιασε Ανατολή και Δύση, με κορυφαίες εκφράσεις την «άνοιξη της Πράγας», το αντιπολεμικό φοιτητικό κίνημα, το κίνημα των μαύρων στις ΗΠΑ, και ιδιαίτερα το γαλλικό Μάη - τίναξε στον αέρα τους μύθους της μεταπολεμικής «άνθησης του καπιταλισμού» και της «κοινωνίας της αφθονίας». Έγινε το μεγάλο σχολείο των κινημάτων και της «δημοκρατίας των μαζών». Των μαζών που δεν συμμορφώνονται προς την τεχνητή πειθαρχία, το νόμο του ισχυρότερου και την κατεστημένη ηθική.

Το διαχρονικό μήνυμα του «Μάη των εξεγέρσεων», αλλά και κάθε εξέγερσης, είναι ότι «οι άνθρωποι δεν πρέπει απλώς να ζητούν σεβασμό της ποδοπατημένης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους, αλλά να τα παίρνουν μόνοι τους, να τα κάνουν δικά τους», έγραφε ο Χέγκελ. “Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς να δεις στον κόσμο», έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης,

βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α΄Θεσσαλονίκης