Οι τρεις πολιτικοί άξονες του εν λόγω σχεδίου είναι:
  • *Η ανάδειξη της καθαρής και αμετάκλητης εξόδου από τα μνημόνια με ρυθμισμένο χρέος
  • *Η προβολή των τεράστιων διαφορών των σχεδίων Αριστεράς και Δεξιάς για τη μεταμνημονιακή οικονομική ανάκαμψη, με κεντρικό στοιχείο τα κοινωνικά στρώματα που εκπροσωπεί η κάθε πλευρά.
  • *Η σύγκριση του «παλαιού» και «νέου» με την υπενθύμιση του «αμαρτωλού» παρελθόντος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
  • Το σχέδιο προβλέπει την έναρξη της «αντεπίθεσης» το επόμενο καλοκαίρι με πυξίδα το «Πορτογαλικό Μοντέλο», δηλαδή το μοντέλο που εφάρμοσε η Αριστερή κυβέρνηση Κόστα, μετά την έξοδο από τα μνημόνια, εγκαταλείποντας τη λιτότητα, με στροφή σε πολιτικές άρσης των μισθολογικών και κοινωνικών ανισοτήτων και αναδιανομής εισοδήματος. Οι εν λόγω πολιτικές έχουν αποδώσει στην Πορτογαλία, ανατρέποντας όλους τους ισχυρισμούς των υποστηρικτών της λιτότητας.
Στην κυβέρνηση αισιοδοξούν για τα επόμενα βήματα και η αισιοδοξία τους αυτή εδράζεται, όπως αναφέρει η Νέα Σελίδα, σε συγκεκριμένους παράγοντες:
*Η πρόθεση των δανειστών για οριστικό τέλος στην «ελληνική περιπέτεια», όπως αυτή εκφράστηκε και από τη στάση τους στην τρίτη αξιολόγηση. 

*Η αντοχή της τάσης υπέρβασης των δημοσιονομικών στόχων, που εκτιμάται πως θα διατηρηθεί και τις επόμενες χρονιές 

*Οι νέες πολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη και τα σχέδια εμβάθυνσης. Ενδεικτικά από την κυβέρνηση επισημαίνουν την εκλογική του Πορτογάλου Μάριο Σεντένο στην προεδρία της Eurogroup. 

*Οι θετικές ειδήσεις στην οικονομία. Στην κυβέρνηση εκτιμούν πως αυτές θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα. 

*Η θεαματική πτώση των επιτοκίων δανεισμού, τα οποία βάζουν τη χώρα σε τροχιά επιστροφής στις αγορές το ερχόμενο καλοκαίρι.

Στην κυβέρνηση εκτιμούν πως όλοι οι παραπάνω παράγοντες οδηγούν στο οριστικό τέλος των μνημονίων το ερχόμενο καλοκαίρι και πλέον το κυβερνητικό «στοίχημα» είναι αυτή η έξοδος να συνδυαστεί με μια σειρά παρεμβάσεων που θα εμπεριέχουν απτή οικονομική ανταπόδοση στην ελληνική κοινωνία. Τα πέντε μέτρα που σχεδιάζει το κυβερνητικό επιτελείο είναι:
  • *Αύξηση του κατώτατου μισθού, μια κίνηση που αναμένεται να έχει άμεσο αντίκτυπο στη ζωή περίπου 200.000 εργαζομένων που αυτή τη στιγμή, βάσει των επίσημων στοιχείων, αμείβονται με τον κατώτατο μισθό. Παράλληλα θα δημιουργούσε μια τάση αύξησης όλων των μισθών και θα έδινε αναπτυξιακή ώθηση, χωρίς καμία δημοσιονομική επιβάρυνση. Στην Πορτογαλία τα αποτελέσματα αυτού του μέτρου ήταν εξαιρετικά.
  • *Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Πρόκειται για μια παρέμβαση που είναι ήδη συμφωνημένη να γίνει το φθινόπωρο του 2018 και αναμένεται να επιδράσει αυξητικά και στο μέσο επίπεδο των μισθών, αλλά εμμέσως και στο κλίμα εφαρμογής των εργασιακών δικαιωμάτων.
  • *Στοχευμένη μείωση της φορολογίας. Πρόκειται, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, για την πιο δύσκολη παρέμβαση που μελετά η κυβέρνηση, καθώς κανείς δεν επιθυμεί να δωθεί σήμα στις αγορές πως η Ελλάδα εγκαταλείπει την πορεία των πλεονασμάτων, που διασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του χρέους. Επίσης στόχος θα είναι να μην ευνοηθούν ήδη υψηλές κατηγορίες εισοδημάτων, αλλά μόνο όσες υφίστανται υπερβολική φορολόγηση ή αυτές που η ελάφρυνσή τους θα είχε άμεση αναπτυξιακή επίδραση.
  • *Θεσμοθέτηση ενιαίας 13ης Σύνταξης. Πρόκειται για μια σκέψη στελεχών του Μαξίμου, που εκτιμούν πως οι κινήσεις θα πρέπει να είναι πιο επιθετικές. Η εν λόγω πρόταση προβλέπει τη νομοθέτηση 13ης σύνταξης της τάξης των 300 έως 500 ευρώ για όλα τα επίπεδα συντάξεων, με την εξαίρεση ίσως ενός μικρού αριθμού συνταξιούχων με πολύ υψηλά εισοδήματα.