Ξύπνησαν οι -ελέω θεού- «ιδιοκτήτες» της Μακεδονίας
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Τις τελευταίες μέρες νιώθω και πάλι περίεργα όταν πολλοί φίλοι από την Αθήνα με ρωτούν τηλεφωνικά «τι γίνεται εκεί πάνω με τη Μακεδονία;».
Προτού προχωρήσω στα τωρινά, να σημειώσω κάτι: το “Μακεδονικό” ζήτημα (και όχι «Σκοπιανό» όπως το ονοματίζουν οι ανιστόρητοι) έχει περάσει από πολλές φάσεις, πολλές «ιδιοκτησίες» και σίτισε πλουσιοπάροχα διάφορους «μακεδονομάχους» εκατέρωθεν.
Εξηγούμαι:
Αν θωρήσουμε συμβολικά την εξέγερση του Ίλιντεν -το 1903- ως απαρχή της κατασκευής μιας σλαβομακεδονικής εθνότητας στη θέση της ώς τα τότε συνολικά βουλγάρικης, τότε το ζήτημα τρέχει πάνω από έναν αιώνα.
Αν ταυτόχρονα μελετήσουμε την εθνοτική σύνθεση στην όλη Μακεδονία τότε και σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι οι αλλαγές είναι καταλυτικές και η αναφορά εκατέρωθεν στο παρελθόν μόνο θυμηδία προκαλεί. Όπως η δήλωση του κ. Ζάεφ ότι -περίπου- μας επιτρέπει να είμαστε κι εμείς κληρονόμοι του Αλέξανδρου!
Στα εδάφη αυτά κατοικούσαν στις αρχές του 20ού αιώνα Τούρκοι, Έλληνες, Βούλγαροι, Εβραίοι, Βλάχοι, Σέρβοι κ.ά. υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι περισσότεροι είχαν συνήθως εθνικό φρόνημα αντίστοιχο με τη λαλιά που χρησιμοποιούσαν.
Η έλευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τη Μικρασία και την Ανατολική Θράκη και η αποχώρηση εκατοντάδων χιλιάδων Τούρκων, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, άλλαξαν δραστικά το τοπίο. Η ανταλλαγή μάλιστα πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, άλλοτε υπό την απειλή των όπλων και άλλοτε εθελούσια, διευκόλυνε ακόμη περισσότερο την εθνοτική ομογενοποίηση, ειδικά στο ελληνικό και το βουλγάρικο κομμάτι της Μακεδονίας. Στο σημερινό κράτος της ΠΓΔΜ η ραγδαία αύξηση των Αλβανών κατοίκων δημιούργησε ένα περίεργο μείγμα με Σλάβους, στο οποίο μπορούν να προστεθούν Βλάχοι, Τούρκοι, Ρομά, Σέρβοι κ.λπ. Αυτοί εδώ και τουλάχιστον εβδομήντα χρόνια αυτοπροσδιορίζονται σαν Μακεδόνες.
Αυτό το κράμα άφησε αδιάφορη την ελληνική κυβέρνηση που της έλαχε να διαχειριστεί το ζήτημα της ανάδυσης -ως ανεξάρτητου κράτους- του ομόσπονδου γιουγκοσλαβικού κράτους της Μακεδονίας με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόλαβε αυτή την εξέλιξη; Γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε την αντίδραση των Αλβανών, που τότε είχαν ηγέτη τον μετριοπαθή Χαλίλι; Προφανώς ουδείς μπορεί να απαντήσει, μια και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τα έριξε στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όντως υπονόμευσε μια συμβιβαστική λύση. Αλλά το σχέδιο Πινέιρο, να ονομαστεί δηλαδή η γειτονική χώρα «Νέα Μακεδονία» (Nova Makedonia), δεν το απέρριψε ο κ. Σαμαράς. Ο Κώστας Μητσοτάκης το απέρριψε και δήλωσε ότι σε δέκα χρόνια ουδείς θα θυμάται το πρόβλημα. Αλλά η θυγατέρα του θεωρεί πως είμαστε χρυσόψαρα. Ου γαρ έρχεται μόνον, αν συνεκτιμήσουμε και τις ευχές για το... Άγιο Φως ανήμερα των Θεοφανείων!
Έτσι λοιπόν, είκοσι έξι χρόνια έπειτα από τη βλακώδη ή περίεργη μεθόδευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την εξωφρενική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου -όταν ανέλαβε την εξουσία- να κηρύξει εμπάργκο στη μεταφορά εμπορευμάτων προς την ΠΓΔΜ (κάνοντας πάμπλουτους στελέχη του και μεγαλοεπιχειρηματίες που έστελναν το πετρέλαιο στα Σκόπια μέσω του βουλγαρικού Σαντάνσκι) και την απόλυτη αδιαφορία των κυβερνήσεων που ακολούθησαν, η καυτή πατάτα είναι σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι επικυρίαρχοι που θέλουν επειγόντως την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. μας πιέζουν να καταλήξουμε κάπου ώστε να συναινέσουν στους δύο κύριους στόχους για την επιβίωση της χώρας: στη μείωση του χρέους και την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα για την οικογένεια Μητσοτάκη και τις ουρές της, για το ΚΚΕ, που κάνει ότι ξέχασε κάποιες αποφάσεις του, και τους υπερέλληνες που κυνηγούν ψηφαλάκια και μας κουνάνε το δάχτυλο μην τυχόν στον τίτλο της γειτονικής χώρας υπάρχει η λέξη Mακεδονία. Αλήθεια, έστω κι ένας από αυτούς γνωρίζει πώς λέγεται αυτή η χώρα διεθνώς, σε όλα τα fora και οργανισμούς; Εκτός από την Ελλάδα και ενίοτε την Κύπρο, υπάρχει άλλη χώρα που να χρησιμοποιεί τον όρο Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας; Και η λέξη Μακεδονία δεν υπάρχει ακόμη και σε αυτή την... προσωρινή ονομασία; Τι λένε αυτοί που φαντασιώνονται συλλαλητήρια «για να ρίξουν τη χουντική κυβέρνηση»; Ας βγάλουν τις κουκούλες για να δούμε τι έπρατταν επί χούντας.
Υπάρχει και η δήλωση του αρχιεπισκόπου ότι «δεν μπορεί η Εκκλησία να μείνει αδιάφορη, θα πάρει και αυτή τη θέση της». Καλό θα είναι ο κ. Ιερώνυμος να αφήσει τον κ. Άνθιμο και τους άλλους στη γραφικότητά τους και να ασχοληθεί με τα του κλήρου του. Αλλιώς ας κάνει κόμμα, όπως ο κ. Λεβέντης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου