«Θέλουν σχολείο εξεταστική αρένα και μαζική απόρριψη παιδιών»
Δεν είναι η πρώτη φορά που χιλιάδες εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς εναντιώνονται σε κάποιο νομοσχέδιο υπουργού. Δεν είναι εξάλλου και λίγες οι φορές που αυτή η ταλαιπωρημένη εκπαιδευτική κοινότητα έχει κληθεί να εφαρμόσει νέους νόμους και μεταρρυθμιστικά σχέδια, για το καλό της παιδείας, που καλό δεν βλέπει. Αυτήν τη φορά όμως, εκπαιδευτικοί και γονείς, κάνουν λόγο για ένα ολοκληρωτικό, αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που έρχεται να σαρώσει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.
Αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων με βάση προαγωγής 10 για όλες τις τάξεις, τράπεζα θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, επαναφορά της διαγωγής και αύξηση ποινών για τους μαθητές, νέες θεματικές από το νηπιαγωγείο και εισαγωγή «εργαστηρίων δεξιοτήτων», αξιολόγηση σχολικής μονάδας με άξονες και σχέδια δράσης, μείωση κατά το 1/3 των μαθητών των ΕΠΑΛ λόγω ηλικιακού ορίου 17 έτη στις εγγραφές, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα σε δημοτικά και νηπιαγωγεία, άμεση μείωση μετεγγραφών και εισακτέων στα ΑΕΙ, ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων με δίδακτρα, είναι αυτά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως, σύμφωνα με τα όσα λένε και γνωρίζουν από την παρουσίασή του, εν μέσω πανδημίας, οι εκπαιδευτικοί.
Τι σημαίνουν όμως στην πράξη όλα αυτά; Τι θέλουν να πουν, πως θα υλοποιηθούν και τι κατάσταση διαμορφώνουν όλες αυτές οι προσεχτικά διατυπωμένες αναδιαρθρώσεις; Εν τέλει στοχεύουν σε ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο που εξασφαλίζει στα παιδιά την παιδεία, η αξία της οποίας απολαμβάνει την απόλυτη κοινωνική συναίνεση;
Ο Γολγοθάς των εξετάσεων και η μορφωτική απόρριψη
«Πρόκειται για συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου και απαξίωση των εκπαιδευτικών και βέβαια για μια καθόλου πρωτότυπη ιδέα» λέει στο tvxs.gr, η εκπαιδευτικός Άννα Μπαχτή, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ.
«Είναι διαχρονικοί στόχοι της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την εκπαίδευση και επιδίωξαν να εφαρμόσουν κι άλλες κυβερνήσεις. Αυτές είναι οι οδηγίες τους, αρκεί να διαβάσει κανείς την πρόσφατη μελέτη-πρόταση του ΣΕΒ για τις “Νέες δεξιότητες και τα Επαγγέλματα με Μέλλον” για να το διαπιστώσει» επισημαίνει και εξηγεί τι πιστεύει πως θα σημάνουν στην πράξη αυτά που προωθεί το νομοσχέδιο και γιατί αντιδρούν τόσο έντονα οι εκπαιδευτικοί.
«Το πολυνομοσχέδιο μετατρέπει το γυμνάσιο και το λύκειο σε εξεταστική αρένα. Επαναφέρει την Τράπεζα Θεμάτων σε όλες τις τάξεις στο Γενικό Λύκειο και στο ΕΠΑΛ και το “εθνικό απολυτήριο” με βαθμούς που μετράνε από την Α΄ Λυκείου, στήνοντας έναν εξεταστικό μαραθώνιο, αυξάνει τα εξεταζόμενα μαθήματα σε όλες τις τάξεις στο γυμνάσιο, αυξάνει το μέσο όρο προαγωγής σε 10 ανά μάθημα, για γυμνάσια και γενικά λύκεια. Αν ένας μαθητής, μια μαθήτρια έχει κάτω από 10 σε περισσότερα από τέσσερα μαθήματα, πρέπει να επαναλάβει την τάξη. Είναι προφανές ότι οι μαθητές που δεν έχουν το επαρκές οικονομικό υπόβαθρο, θα οδηγούνται στην μορφωτική και κοινωνική απόρριψη. Θέλουν με αυτόν τον Γολγοθά να αφήσουν έξω από την τριτοβάθμια αλλά και τη βασική εκπαίδευση μαζικά τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων».
Η Τράπεζα των Θεμάτων είχε εφαρμοστεί και το 2013-2014. Ποια είναι η εμπειρία; «Ο εκπαιδευτικός μπορεί και πρέπει να υποστηρίζει, να βοηθάει τα παιδιά και έχοντας την άμεση επαφή να ενισχύει όπου υπάρχει κάποιο έλλειμα. Με την τυχαία Τράπεζα Θεμάτων από την πρώτη Λυκείου, όχι μόνο αυτό δεν μπορεί να συμβεί αλλά τα αποτελέσματα, όπως έδειξε και η εφαρμογή της είναι τραγικά. Όπως καταγράφηκε πάνω από το 36% των μαθητών δεν περάσανε τις εξετάσεις και τελικά με τροποποιήσεις έπεσαν οι μετεξεταστέοι σε 24%, δηλαδή εξαπλασιάστηκαν από την προηγούμενη χρονιά δίχως την Τράπεζα. Για να ανταποκριθούν προσέφυγαν στα φροντιστήρια, τα οποία είχαν αύξηση 15%. Έτσι, το δημόσιο σχολείο γίνεται εξεταστικό κέντρο και το ιδιωτικό φροντιστήριο απαραίτητο. Και όλη αυτή η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μια αρένα ανταγωνισμού, με μόνιμο άγχος και ανασφάλεια για τα παιδιά, με γνώση τυποποιημένη που μόνο σκοπό έχει την εξέταση και βέβαια οικονομικά δυσβάσταχτη για την οικογένεια», λέει η Α. Μπαχτή.
Ο αντίλογος όμως λέει ότι έτσι ξεκαθαρίζει το τοπίο για τους μαθητές και όσοι πρέπει οδηγούνται στη λεγόμενη κατάρτιση, αντί της γενικής παιδείας. «Στην ουσία εκδιώκονται από κάθε επίσημη, δημόσια σχολική δομή, αφού και στο ΕΠΑΛ θα ισχύει το ίδιο με τις εξετάσεις και την Τράπεζα Θεμάτων, ενώ την ίδια ώρα θέτει όριο εγγραφής στα ημερήσια ΕΠΑΛ τα 17 έτη, σπρώχνοντας έτσι τα παιδιά στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Δεδομένου ότι το 1/3 περίπου των φοιτούντων στα ΕΠΑΛ είναι ενήλικοι, η ρύθμιση αυτή καταργεί το δικαίωμα χιλιάδων μαθητών να συνεχίσουν τις σπουδές τους και βέβαια θα επιφέρει συγχωνεύσεις και καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων», επισημαίνει η εκπαιδευτικός.
Τα κριτήρια της πολυσυζητημένης αξιολόγησης
Σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο κάθε σχολική μονάδα οφείλει από το σχολικό έτος ‘20-21, να λειτουργεί με «εσωτερικό κανονισμό», που συντάσσεται ύστερα από εισήγηση του διευθυντή της σχολικής μονάδας και με τη συμμετοχή όλων των μελών του συλλόγου διδασκόντων, των μελών του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, καθώς και εκπροσώπου του Δήμου. Στις σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη διαδικασία συμμετέχει και το προεδρείο του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου. Ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας θα πρέπει να εγκρίνεται από τον συντονιστή παιδαγωγικής ευθύνης της σχολικής μονάδας, καθώς και από τον Διευθυντή Εκπαίδευσης, ενώ με απόφαση του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων μπορεί να εκδίδεται πρότυπος κανονισμός λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Παράλληλα, θεσπίζει ξανά την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, εσωτερική και εξωτερική, με άξονες και σχέδια δράσης, με προγραμματισμούς και αποτιμήσεις, με ανάρτηση συνεχών ποσοτικών στοιχείων.
Αυτά για κάποιους σημαίνουν ορθή κεντρική εποπτεία και για άλλους ασφυκτικό έλεγχο. «Το κριτήριο αξιολόγησης είναι η επιτυχία. Τι σημαίνει επιτυχία όμως με βάση όλες αυτές τις συνθήκες. Tο σχολείο είναι μια μονάδα με μετρήσιμα κριτήρια απόδοσης, δηλαδή επίδοσης των μαθητών στις εξετάσεις και προσαρμογής των εκπαιδευτικών; Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, η κατηγοριοποίηση, η σύνδεση της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση, το κλείσιμο σχολείων και η αποτροπή της μαζικής εκπαίδευσης» υποστηρίζει η Α. Μπαχτή.
Τι σχολείο θέλουμε;
«Η δημόσια παιδεία πρέπει να κατοχυρώνει και να διασφαλίζει το βασικό γενικό επίπεδο γνώσεων για όλα τα παιδιά μέχρι 18 ετών, όπου ακολουθεί η ειδίκευση στο Πανεπιστήμιο. Ρόλος του σχολείου είναι να εκπαιδεύει το μαθητή και όχι να τον κατατάσσει. Και για όποια παιδιά διαπιστώνεται μορφωτικό ή άλλο έλλειμα πρέπει να υπάρχουν οι ανάλογες ενισχυτικές δομές ώστε να υποστηριχθεί και όχι να απορριφθεί. Δωρεάν, δημόσιο και ενιαίο δημόσιο σχολείο για όλους, χωρίς εξεταστικούς φραγμούς, με γνώση και όχι πληροφορία, με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία. Αλλά όπως φαίνεται αυτό το δωρεάν δημόσιο σχολείο είναι που χρόνια ενοχλεί. Και όσο δέχεται επίθεση οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να βγαίνουμε στο δρόμο», καταλήγει η εκπαιδευτικός Α. Μπαχτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου