Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;

Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;

  

Νίκος Μπογιόπουλος

Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί./ Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί; Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν' ανεβεί./ Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών, ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών./ Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν' αίματα πηχτά, και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά/ Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές! Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,/ και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά, και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά./ Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί./ Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά, και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά./ Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!».

Η πολιτεία κοιμάται, η βία χορεύει

Η πολιτεία κοιμάται, η βία χορεύει

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΤΑΛΗ

Μαζεύτηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό. Αλλά η περίπτωση του μαθητή από το Αγρίνιο, που σκότωσε τη μητέρα του, πρέπει να μας αφυπνίσει όλους· κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Είναι η ώρα να σκεφτούμε επιτέλους τι κοινωνία έχουμε δημιουργήσει.

Το τι ακριβώς διαδραματίστηκε στο σπίτι της οικογένειας ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Δεν είναι δύσκολο ωστόσο να φανταστούμε την πίεση που αισθάνεται κάθε παιδί που δίνει πανελλήνιες εξετάσεις.

Περί του αυτονόητου…. τι δεν καταλαβαίνεις;

Περί του αυτονόητου…. τι δεν καταλαβαίνεις;

του Παντελή Προμπονά

Ανοίγω το mail μου σήμερα το πρωί και παρατηρώ πως έχω λάβει δυο μηνύματα προωθημένα στη λίστα Νεοελληνικών Σπουδών των ΗΠΑ με θέμα τα επεισόδια στο ΤΕΙ Πάτρας. Το πρώτο είναι ένα ανεκδιήγητο άρθρο του protagon.gr με τίτλο: «Η ντροπή του μέλλοντός μας» και το δεύτερο η μεταφορά κάποιων δηλώσεων του προέδρου του ΤΕΙ κ. Καπλάνη από την εφημερίδα Βήμα. Σταχυολογώ τα τρία σημεία που μου κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον: «Εξήντα φοιτητές βρίσκονταν επί ώρες έξω από το Ίδρυμα, κρατώντας αιχμάλωτους καθηγητές, μεταξύ των οποίων άνθρωποι 60 ετών, και ξέρετε τι κατάλαβα; Ότι αρέσκονταν στη βία και την υπερβολή. Είχαν την νοοτροπία του δήμιου. Θα σου πάρω τη ζωή, θα σε εξευτελίσω, θα σε κάψω…» αναφέρει στη συνέντευξή του για να καταλήξει στο ερώτημα «Αυτή είναι η δημοκρατία για την οποία παλέψαμε;».

Κι αν πεινάνε

Κι αν πεινάνε

Old Boy

Όπως υπάρχουν στο δρόμο τα βαποράκια κι από πίσω τους οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών, έτσι υπάρχουν στα κρατητήρια της Κοζάνης και της ΓΑΔΑ τα βαποράκια των βασανισμών κι από πίσω τους οι μεγαλέμποροι της κρατικής βίας. Και μεγαλέμπορος δεν είναι μόνο ο αρμόδιος υπουργός. Και μεγαλέμπορος δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός του. Κατεξοχήν μεγαλέμπορος της κρατικής βίας αποδεικνύεται ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Γιατί τα αποτυπώματα στα πρόσωπα των συλληφθέντων δεν είναι μόνο αυτά του Νίκου Δένδια. Είναι τέτοιοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, ώστε δεν θα υπήρχε κανείς Δένδιας αν δεν τον στήριζε ο Κουβέλης. Είναι συνεπώς ο Φώτης Κουβέλης εκείνος που χτυπά πολίτες, όπως δεν έχει χτυπήσει κανένας άλλος από το 1974 και εντεύθεν. 

Η βία της αφθονίας

Η βία της αφθονίας

KIMΠI  

«Καταδικάζετε τη βία από όπου κι αν προέρχεται;». Το επιεικώς χαζοχαρούμενο ερώτημα έγινε το αγαπημένο δίλημμα που θέτει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα μετ’ επιτάσεως στην αντιπολίτευση. Παρ’ ότι δεν θέλει και ιδιαίτερη επιχειρηματολογία για να δείξει κανείς πόσο ανιστόρητο είναι, παρ’ όλο που η παγκόσμια πραγματικότητα βρίθει αποδείξεων του αξιώματος ότι «η βία ήταν και παραμένει μαμή της Ιστορίας», το ερώτημα εξακολουθεί να προκαλεί χαρακτηριστική αμηχανία. Ιδιαίτερα όταν αφορά την πολιτική και κοινωνική βία.

Η βία και η καθαρίστρια

Η βία και η καθαρίστρια

 Old boy

Μας έλειψε πολύ τους τελευταίους μήνες, δεν είχαμε μάθει μακριά της, κι έτσι τώρα στο come back της δεν τη χορταίνουμε. Στις οθόνες μας η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας (ή πρώην πρόεδρος της ΔΗ.ΣΥ., ή πρόεδρος της πρώην ΔΗ.ΣΥ., ή whatever).

Παρακολουθούμε στις ειδήσεις απόσπασμα ομιλίας της στη Βουλή, όπου προσφέρει ορολογικές διευκρινίσεις: «Βία και τρομοκρατία είναι τα τρία παιδιά που χάσανε τη ζωή τους στη Marfin διότι δικαιούνταν να δουλέψουν, είναι το 45άρι, είναι τα γκαζάκια, είναι ότι σήμερα οι καθηγητές της ΑΣΟΕΕ διστάζουν να μπουν στη σχολή διότι φοβούνται για τη ζωή τους. Βία και τρομοκρατία είναι να δέρνουν τον Αιγύπτιο εργάτη μέσα στο σπίτι του και να τον στέλνουν στο νοσοκομείο, όχι διότι δεν είναι καλός εργάτης, αλλά επειδή είναι Αιγύπτιος».

«Έλα, λοιπόν, πάνκ… φτιάξε μου τη μέρα!»

«Έλα, λοιπόν, πάνκ… φτιάξε μου τη μέρα!»

 Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Για όλα τα φαινόμενα βίας στη σύγχρονη Ελλάδα, ως γνωστόν, ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παραφυάδες αυτού. Τα λοιπά περιστατικά ξυλοδαρμού, βασανισμού, «χημειοθεραπείας» και προσαγωγών για γελοίους λόγους εις βάρος απεργών, μεταναστών, διαδηλωτών, περαστικών, περιοίκων, πολιτών και νεολαίων απλά δεν υπάρχουν

 «Κωλόπαιδο! Όπου τον βρω θα τον χαστουκίσω!» Σκέφτεστε να είχε πει τέτοιο πράγμα κάνας «δικός» μας για τον υπουργό Βρούτση; Σαν την Βούρτση θα είχε κλάψει η Τρέμη, θα είχε λυσσάξει ο Πρετεντέρης, θα είχε

...Και πάλι για τη βία

...Και πάλι για τη βία

  TOY ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι κοινωνίες δεν ειρηνεύουν εύκολα και, όταν το κάνουν, αυτό δεν είναι συνήθως αποτέλεσμα μιας απλής επίκλησης, ενός απλού ευχολογίου αποβολής της βίας. Το κάνουν, για παράδειγμα, όταν το εμπόριο αποτελεί την κύρια δραστηριότητά τους, εφόσον, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι εμπορικές δραστηριότητες δεν μπορούν να σταθούν όταν ασκείται βία. Το κάνουν, επίσης, όταν οι πολλοί φαίνεται ότι μπορούν να απολαύσουν τα οφέλη μιας έστω και σχετικής υλικής ευδαιμονίας. Όταν οι άνθρωποι ρίχνονται στο κυνήγι αυτής ακριβώς της υλικής ευδαιμονίας, μπορεί να γίνονται ανταγωνιστικοί, μπορεί να τους διακατέχει μια τεράστια αγωνία αν θα τα καταφέρουν, να γίνονται τελικά και δυστυχισμένοι, όμως δεν βιαιοπραγούν.