Προς τους απεργούς της Χαλυβουργίας με αγάπη...

Της Τζένης Κ.
Ναι, είναι πιο εύκολο, πιο φιλικό προς το στομάχι (το στομάχι του κορμού και το στομάχι του μυαλού),  να δίνει κανείς τράτο σε καινούρια πρόσωπα εγνωσμένου ευρωπαϊκού κύρους και στο μεταξύ να αποδέχεται την προκαταβολή της εξόντωσης διαβάζοντας για σχέσεις μεταξύ celebrities, για την άγνοια κινδύνου και τα κατορθώματα των ξανθών call girl  πολυτελείας που πλαισιώνουν το συστημικό χιούμορ, παίζοντας το ρόλο των γλαστρών σε εκπομπές υψηλής θεαματικότητας… Σάσα, Κατερίνα, Όλγα κλπ…

Ναι, είναι ωραίο να πασαλείβει κανείς με το ένα μάτι στην άρνηση, με τον πιο ανώδυνο τρόπο, τα οδυνηρά της εποχής του. Na κάνει το καθήκον του σκανάροντας εικόνες (στην καλύτερη περίπτωση έξυπνες), που υποκαθιστούν χιλιάδες λέξεις η καθεμιά. Το έχουμε κάνει όλοι. Κι αποτελεί μια απλή ασυνταγογράφητη μορφή αντιβίωσης  για τις αμετάκλητες νόσους της καμπούρας μας. Αυτής που από ντροπή αφήνουμε όλοι να υψώνεται προς τα μέσα και όχι προς τα έξω. «Παίρνω το δρόμο το ροζ, να βρω το μάγο του Οζ, για να μου πει το πώς. Ποιο «πώς;». «Πώς να νικήσω τις μάγισσες»… «Άχυρα μες στο κεφάλι μου έχω και μοιάζει ο νους μου με το παχνί. Γι’ αυτό και όμως πρέπει να προσέχω, δίχως μυαλό να μη βγάζω φωνή»…

Ναι «είμαστε το 99%» αλλά οι σούπερ-πλούσιοι είναι μόλις το ένα τοις χιλίοις!

Ναι «είμαστε το 99%» αλλά οι σούπερ-πλούσιοι είναι μόλις το ένα τοις χιλίοις!

 

Paul Krugman

Το «Είμαστε το 99%» είναι ένα εξαιρετικό σύνθημα. Διατυπώνει σωστά το πρόβλημα ως «η μεσαία τάξη εναντίον της ελίτ» (αντίθετα προς το «η μεσαία τάξη εναντίον των φτωχών»). Επίσης πηγαίνει παραπέρα από την ευρέως διαδεδομένη αλλά λανθασμένη άποψη ότι η αυξανόμενη ανισότητα έχει να κάνει κυρίως με το ότι οι πιο μορφωμένοι τα πάνε καλύτερα από τους λιγότερο μορφωμένους. Οι μεγάλοι κερδισμένοι σήμερα είναι μια χούφτα σούπερ-πλούσιων και όχι οι απόφοιτοι πανεπιστημίου γενικώς.

Μάλιστα το ποσοστό 99% στοχεύει υπερβολικά χαμηλά. Μεγάλο μέρος των κερδών του 1% πήγε στην πραγματικότητα σε μια ακόμη μικρότερη ομάδα, στο κορυφαίο 0,1% _ το πλουσιότερο ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού.

Απάντηση στην Άννα Διαμαντοπούλου

Απάντηση στην Άννα Διαμαντοπούλου

 

Όπως ενημέρωσε έγκαιρα το κοινό η Άννα Διαμαντοπούλου, δεν είχε σκοπό να επισκεφτεί το Πολυτεχνείο και να τιμήσει με την κατάθεση στεφάνου τους νεκρούς αγωνιστές του 1973. Η υπουργός έκανε πράξη την δέσμευσή της και δεν παρέστη στο Πολυτεχνείο. Νοιώθουμε την υποχρέωση να απευθυνθούμε στην Άννα Διαμαντοπούλου και να τη συγχαρούμε γι’ αυτή της την απόφαση, να της εκφράσουμε τη συμφωνία μας με την πράξη της και να της ευχηθούμε να είναι πάντα τόσο ευθύς και ειλικρινής. Άλλωστε η ειλικρίνεια και η συνέπεια λόγων και πράξεων δεν συνηθίζονται από τους πολιτικούς του βεληνεκούς της υπουργού.

Εύγε, Άννα (παίρνω την πρωτοβουλία να σου μιλάω στον ενικό, άλλωστε ο πληθυντικός ευγένειας δεν ανήκει στην παράδοσή μας, είναι ξενόφερτος).

Έκανες πολύ καλά που δεν επισκέφτηκες το Πολυτεχνείο. Έκανες πολύ καλά που αρνήθηκες να συμμετάσχεις σε αυτό το πανηγύρι που στήνεται κάθε χρόνο μέσα Νοέμβρη!

Καταρρέοντες συμβολισμοί: Εθνική εορτή στις 12 Οκτωβρίου και όχι στις 28!

Καταρρέοντες συμβολισμοί: 

Εθνική εορτή στις 12 Οκτωβρίου και όχι στις 28!

του Θέμη Δημητρακόπουλου

Κανείς αληθινός δημοκράτης δεν θα ήθελε να συμβούν αυτά που συνέβησαν  στις παρελάσεις, σε όλη τη χώρα – κανείς, υπό κανονικές συνθήκες εννοείται…Όμως σήμερα οι συνθήκες είναι, ολοφάνερα, έκτακτες. Κι οι συμβολισμοί, καθεστωτικοί και άλλοι, χάνουν μοιραία το κύρος και την άλω που τους περιβάλλει, καταρρέουν κενοί περιεχομένου όταν η αδικία κι η κοροϊδία περισσεύουν – και μάλιστα από τη μεριά εκείνων που οφείλουν πάνω απ’ όλους να υπερασπίζονται τα σύμβολα και το ιστορικό τους περιεχόμενο: τους πολιτικούς ταγούς.

Συνεπώς, η έκρηξη οργής χιλιάδων πολιτών σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις όπου έγιναν, ή δεν έγιναν τελικά, παρελάσεις, δεν σηκώνει αντιμετώπιση του στυλ: "απόπειρα εκτροπής", "φασίζουσες μειοψηφίες", "φαιοκόκκινο μπλοκ", "υποκινούμενες ενέργειες" κι όλες αυτές τις καθεστωτικές πομφόλυγες που προσπαθούν, μάταια, να μασκαρέψουν το βλογιοκομμένο πρόσωπο μιας ευτελισμένης εξουσίας, να κρύψουν τις πομπές ενός παρακμασμένου πολιτικού προσωπικού και να χώσουν κάτω απ’ το χαλί τις τεράστιες, εγκληματικές ευθύνες του συστήματος διακυβέρνησης του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες, στο όνομα, τάχα μου, της προάσπισης της συνταγματικής τάξης (από ποιους και ενάντια σε ποιους;…).

Ή με τους ήρωες του «ΟΧΙ» ή με τους φαύλους του «ναι σε όλα»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Ή με τους ήρωες του «ΟΧΙ» ή με τους φαύλους του «ναι σε όλα»

 

Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο.

Υπ’ αυτή την έννοια, το γενναίο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στην επέλαση του φασιστικού – ναζιστικού άξονα, το τιμούν αυτοί που μάχονται και όχι αυτοί που λιποταχτούν, αυτοί που αγωνίζονται και όχι αυτοί που παραδίνονται, αυτοί που αντιστέκονται και όχι αυτοί που προσκυνούν.

αυγοβολές

 τα της δίκης

Σήμερα πραγματοποιήθηκε η δίκη στο Ρέθυμνο για το αυτεπάγγελτο αδίκημα της απρόκλητης έργω και λόγω εξύβρισης, καθώς και της μήνυσης που κατέθεσε εναντίον μου ο βουλευτής Ρεθύμνου και υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Μανόλης Όθωνας για το αυγό που του πέταξα στις 25/9/2011. Από νωρίς αφέθηκε να διαρρεύσει η φήμη ότι ο ίδιος επρόκειτο να έρθει και να ανακαλέσει τη μήνυση. Σ' αυτή την περίπτωση θα έμενε να παλέψουμε το απρόκλητο της επίθεσης που δικαζόταν αυτεπάγγελτα. Ο ίδιος ο κ. Όθωνας είχε κριθεί ως απαραίτητος και βασικός μάρτυρας στην προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στις 26/9, ούτως ώστε να δηλώσει ο ίδιος κατά πόσο εξέθεσα την τιμή και την υπόληψή του. Είχε μάλιστα δεσμευτεί στον τοπικό τύπο ότι εφόσον το δικαστήριο τον είχε κρίνει ως βασικό μάρτυρα θα παρεβρισκόταν. Φυσικά και δεν τον κατακρίνω για το ανακόλουθο των λόγων και των πράξεών του. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που αθετεί τους λόγους του. Πώς θα μπορούσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο, αυτός ένας βουλευτής με ασυλία ενάντια σε έναν απλό πολίτη που εξέφρασε την αποδοκιμασία απέναντι στην πολιτική του. Απέσυρε μόνο τη δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής και μαζί της την πιθανότητα να μου ζητήσει χρηματική αποζημίωση στο μέλλον.

Η διεισδυτική ματιά μας Σουηδέζας στα ελληνικά δεινά

 

“Όταν εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Στην Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε. Επειδή δεν γινόταν να το βγάλει, άρχισαν να την πετσοκόβουν”

Η διεισδυτική ματιά μας Σουηδέζας στα ελληνικά δεινά

Η νεαρή Σουηδέζα δημοσιογράφος Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφθηκε το καλοκαίρι την Ελλάδα. Τις εντυπώσεις της από τη χώρα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου δημοσίευσε η εφημερίδα Dagens Nyheter στις 8 Αυγούστου.

Πηγή: www.dn.se

"Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

«Όσο καθίζει ο κερατάς, το κέρατό του αυξάνει»

 

«Όσο καθίζει ο κερατάς, το κέρατό του αυξάνει»

Από το Μαρικάκι

Πως φαντάζεται ο … εκφωνητής του «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια» ότι μπορούν να πληρωθούν τα χαράτσια που κάθε τρεις και λίγο επιβάλλουν προκειμένου να μαζευτούν τα λύτρα για την τρόικα, προφανώς είναι ένα από τα μυστήρια αυτής της ζωής. Από την άλλη μπορεί η προκεχωρημένα αρρωστημένη φαντασία των σωτήρων μας να υπολόγισε τους κινδύνους και να οραματίστηκε τη στιγμή που οι μη έχοντες να πληρώσουν θα βρεθούν κλωτσηδόν στο δρόμο από τις πολιτισμένες μπότες του στρατού τεχνοκρατών της τρόικας που ήρθε να μπαστακωθεί στα υπουργεία. Η χώρα τότε θα είναι έτοιμη να κατοικηθεί από υπεύθυνους και σοβαρούς βορειοευρωπαίους να γνωρίσει κι αυτός εδώ ο τόπος λίγη τετράγωνη λογική.

Κλέφτικο!

Κλέφτικο!

Καρτερός Θανάσης

Οι Οθωμανοί είχαν εφεύρει το χαράτσι ως την πιο πρόσφορη μορφή φορολογίας. Τόσα για κάθε κεφάλι, αν ο κάτοχός του ήθελε να παραμείνει στους ώμους του. Μ' αυτόν τον τρόπο και την εξουσία τους επιβεβαίωναν, και έσοδα εξασφάλιζαν και κάθε δυνατότητα φοροδιαφυγής απέκλειαν -πού να κρύψει κανείς το κεφάλι του για να γλυτώσει και τον φόρο και τον αποκεφαλισμό; Μόνο αν το έριχνε στο κλέφτικο.

Η κυβέρνησή μας επανέφερε εδώ και καιρό την ξεπερασμένη αυτή αγριότητα, εν ονόματι της κρίσης, της τρόικας και της επικείμενης χρεωκοπίας. Δεν λέει βέβαια τόσα το κάθε κεφάλι, λέει τόσα το κάθε ακίνητο, αλλά δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Πιάνει αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί, και το ακίνητο όπως λέει και η λέξη είναι αδύνατο να κινηθεί, να τρέξει, να χωθεί κάπου και να γλυτώσει. Άρα μια χαρά στόχος είναι και δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη ικανότητα στη σκοποβολή για να το κατεβάσεις.

Κάλεσμα για το νερό της πόλης

Τετάρτη 10 Αυγούστου στο εργατικό κέντρο Θεσ/νίκης 8.00μμ - Κάλεσμα για το νερό της πόλης

Κάλεσμα για το νερό της πόλης

Τετάρτη 10 Αυγούστου στο εργατικό κέντρο 8.00μμ

Η ΕΥΑΘ ΑΕ είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση με ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο καθώς φροντίζει για την παροχή ύδρευσης και υγιεινής σε όλους του κατοίκους της πόλης.

Αυτή τη στιγμή αυτή η κοινωνική επιχείρηση βρίσκεται πρώτη στην λίστα αποκρατικοποιήσεων.

Δακρυσμένη πολιτεία

Δακρυσμένη πολιτεία

Tου Παντελη Μπουκαλα

Μπορεί σε πολλά η κυβέρνηση, τοις κείνων χρήμασι πειθόμενη, να συμπεριφέρεται με ανίατη σφιχτοχερίτιδα, κόβοντας μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, σε έναν τομέα πάντως η γαλαντομία της είναι ολοφάνερη: Οταν αποφασίζει και διατάζει να χρησιμοποιηθούν χημικά δεν έχει συγκρατημό. Ετσι, την περασμένη Τετάρτη εκτοξεύτηκαν 2.860 βομβίδες χημικών· από το Ισραήλ και τη Αμερική ήταν οι περισσότερες, κάμποσες μάλιστα είχαν χρονολογία 1979, ήταν δηλαδή ληγμένες· αλλα σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Πρόκειται σίγουρα για ρεκόρ, που ίσως μόνο η δόλια περιοχή της Γάζας θα μπορούσε να το αμφισβητήσει. Γιατί αυτά τα 2.860 χημικά είναι τουλάχιστον είκοσι φορές περισσότερα απ' όσα εξαπολύονται συνήθως στην κεφαλή δικαίων (κυρίως αυτών) και αδίκων ακόμα και στις πιο επεισοδιακές ημέρες:

Το μεγάλο μάθημα

Το μεγάλο μάθημα

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ
 

«Μακριά τα χέρια από τη γυναίκα και το παιδί μου», αναφώνησε χθες στη Βουλή ο υπουργός Προστασίας (υποτίθεται) του Πολίτη, Χρ. Παπουτσής, καταγγέλλοντας «επιθέσεις» εναντίον του σπιτιού του από «ανήθικους, ανέντιμους και δειλούς».

ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ ο φόβος του υπουργού για τη δημόσια εικόνα του μετά το όργιο κρατικής τρομοκρατίας την προηγούμενη Τετάρτη. Και εννοείται ότι κάθε εχέφρων πολίτης θα καταδίκαζε την όποια επίθεση στην οικογένειά του εάν είχε συμβεί. Αλλά δεν είναι διόλου κατανοητή η επιχείρηση αποτροπής κάθε αποδοκιμασίας στο πρόσωπό του ούτε η προσπάθεια να τεθούν... χωροταξικά όρια στις διαμαρτυρίες.

Φλερτάροντας με τον θάνατο

Φλερτάροντας με τον θάνατο

του Γιώργου Αυγερόπουλου

Έχω καλύψει συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σε διάφορα μέρη του κόσμου εκτός της Ελλάδας, όπως στην Αργεντινή, την Ιταλία, τη Βολιβία και το Μεξικό. Ειδικά στο Μεξικό, οι αστυνομικοί όπως γνωρίζουν πολλοί, θεωρούνται άγριοι, ανεκπαίδευτοι  και διεφθαρμένοι.  Όμως αυτό που έζησα και κατέγραψα τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου χθες Τετάρτη 29/6 στο Σύνταγμα, ξεπερνάει σε αγριότητα κάθε όριο. Η Ελληνική αστυνομία παίρνει δίκαια και με διαφορά το βραβείο βαρβαρότητας. Μιας βαρβαρότητας που καμία σχέση δεν είχε με καταστολή αλλά ήταν ένα συνεχές φλερτ με τον θάνατο.

Από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Και ο κ. Παπουτσής θα πρέπει να ανάψει λαμπάδα στον Θεό που πιστεύει, καθώς μόνο στην καλή του τύχη θα πρέπει να αποδοθεί το γεγονός ότι δεν απολογείται σήμερα για θύματα.

Μια αγανακτισμένη νύχτα στην πλατεία.

Μια αγανακτισμένη νύχτα στην πλατεία.
Χωρίς την ελπίδα και τη δροσιά της αρχής,
χωρίς τον κόσμο,
χωρίς πολλά που είχε πριν
και με πολλά που πλέον έχει.
Είχε και ένταση στη συνέλευση χτες,
ότι να 'ναι αποφάσεις,
φωνές,
σχεδόν πιάστηκαν κάποιοι στα χέρια.
Επιτέλους όμως, έγινε και μια συναυλία και έπαψε η νέκρα.

40 χρόνια Επτά ετών

40 χρόνια Επτά ετών

Από spi_der

Νέα μόδα αυτή. Διάβασα τρία τουλάχιστο διαφορετικά κείμενα κυμαινόμενης σοβαρότητας που όλα στηλιτεύουν το “ανιστόρητο σύνθημα “η χούντα δε σταμάτησε το ’73″. Ακολουθεί σηκωμένο δάχτυλο και δασκαλίστικο ύφος προετοιμασίας απουσιολόγων για σχολική παράσταση του Πολυτεχνείου, ή για τη “βουλή των εφήβων”. Ο λαϊκισμός πατάσσεται, ο σχετικισμός επίσης, και η απέχθεια για το ‘χύδην όχλο” ξεχειλίζει από τα νηφάλια μπατζάκια.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ  

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ/ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος, οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα, το δικαίωμα όμως αυτό ισχύει και για τους αλλοδαπούς. Απόφυγε την κατοχή μαχαιριών ή σουγιάδων, ακόμη και αν τα χρειάζεσαι για άλλη χρήση (επαγγελματική κλπ.), καθώς και κάθε αντικειμένου που θα μπορούσε να θεωρηθεί κατάλληλο για άμυνα ή επίθεση (ρόπαλο κλπ), διότι έχουν συχνά κριθεί ως όπλα. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, αυτή θεωρείται παράνομη και δεν προστατεύεται από το Σύνταγμα, «όταν παύει να είναι ήσυχη και χωρίς όπλα και εκτρέπεται σε πράξεις βίας κατά προσώπων ή πραγμάτων». Στις παραπάνω περιπτώσεις, απαιτείται παρουσία εισαγγελέα και η απαγόρευση ή η πρόσκληση προς διάλυση γνωστοποιείται στο πλήθος τρεις φορές. Να σημειώσουμε, ότι στην Ελλάδα είναι σπάνια(;) η σύλληψη με αποκλειστικό λόγο τη συμμετοχή σε παράνομη διαδήλωση

(από την act up)

Μαρτυρία από την επίθεση των ΜΑΤ

 

της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

«Δε με νοιάζει αν με λερώσεις, μόνο την περούκα πρόσεχε. Ρίξε μου κι άλλο. Τσούζουν τα μάτια μου…»

Ήταν μία γυναίκα κοντά στα εξήντα. Είχε χάσει για μερικά λεπτά την όρασή της από τα δακρυγόνα. Την όραση και την αναπνοή της. Είχε καταληφθεί από αυτόν τον πανικό των πρώτων δευτερολέπτων που μοιραία προκαλεί η αίσθηση ασφυξίας και το κάψιμο στους πνεύμονες. Δεν έβρισκε τους δικούς της. Κάποιος την μετέφερε ως την καρέκλα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τα μικρόφωνα, εκεί όπου ο εκφωνητής προσπαθούσε κόντρα στο τοξικό νέφος να καθησυχάσει τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Την ψέκαζαν με Maalox για να την ανακουφίσουν όταν εκείνη σήκωσε την περούκα αποκαλύπτοντας τους γυμνούς από την χημειοθεραπεία κροτάφους της.

Σιωπή

 

Σιωπή

Francisco de Goya The Shootings of May Third 1808

Σιωπώ. Μερικές φορές η σιωπή φωνάζει πιο δυνατά κι από κραυγή. Σιωπώ. Τι να πω;

Τι να πω για την αστυνομία που επέλεξε για μια ακόμη φορά την καταστολή με τον χειρότερο τρόπο μιας καθ’ όλα ειρηνικής διαδήλωσης;

Τι να πω για τους ανιστόρητους που διάλεξαν να διαδηλώσουν υπέρ της δημοκρατίας αποκλείοντας τη Βουλή και τους βουλευτές από το να συζητήσουν;

Τι να πω για τους εγκληματίες που επιτίθενται σε οποιονδήποτε πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτούς;

Τι να πω για όσους φιμώνουν – με γιαούρτια ή γκλόμπ δεν έχει σημασία, σημασία έχει ο στόχος και το αποτέλεσμα – κάθε προσπάθεια άρθρωσης αντίθετου λόγου;

Τι να πω για τους εκπροσώπους μου που δεν πήγαν σήμερα στη Βουλή να την υπερασπιστούν με το σώμα τους;

Τι να πω για όσους χτυπούν δημοσιογράφους, πολιτικούς και αστυνόμους επιλεκτικά και θαρρούν πως υπηρετούν τη δημοκρατία;

Τι να πω σε όσους ανέχονται – αν δεν εκτρέφουν – το φασισμό στις επίλεκτες μονάδες της αστυνομίας;

Τι να πω σε όσους νταβραντισμένοι από τον όγκο του πλήθους θαρρούν ότι μιλούν εκ μέρους του λαού;

Σήμερα ντρέπομαι και σιωπώ. Σήμερα εύχομαι η δημοκρατία να έχει αντιστάσεις γιατί ρίζες σ’ αυτό τον τόπο δεν έχει.

 http://pantelismitsiou.blogspot.com/2011/06/francisco-de-goya-shootings-of-may.html

...Φοβού και τους ολιστές

...Φοβού και τους ολιστές

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δίπλα στους «μονιστές», που αυτοσυστήνονται σαν οι μοναδικοί έμπιστοι της Ιστορίας και σαν ιδιοκτήτες της μιας και μόνης αλήθειας, δρουν οι «ολιστές», αν έτσι ονομάσουμε, παραχαράσσοντας και πάλι αυθαιρέτως τον σχετικό φιλοσοφικό όρο, όσους μετρούν τα πράγματα με έναν ισοπεδωτικό «ολισμό»: «Ολοι οι πολιτικοί είναι ή άθλιοι ή τρισάθλιοι», «όλοι οι πολίτες είναι εαυτούληδες», κ.ο.κ. Αυτό το «κ.ο.κ.», αενάως διαστελλόμενο σαν το σύμπαν, φτάνει να καλύπτει το σύνολο της κοινωνίας, αφού σε κάθε τμήμα της αποδίδονται από τους ισοπεδωτές γενικά χαρακτηριστικά, συνήθως απεχθή. Αν αλήθευε αυτό, θα ’πρεπε ν’ αποδεχτούμε ότι είμαστε ένας κόσμος αθεράπευτα χαλασμένος ώς το μεδούλι, δίχως ελπίδα να βγει ποτέ στο ύψος της αξιοπρέπειας.

γράμμα απ'τη φυλακή

γράμμα απ'τη φυλακή 

«Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ. Ολα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαΐου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα. Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Ολοι τρέχαμε πανικόβλητοι.