ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ

strangejournal
Με την άρση του σεβασμού προς την πρώτη κατοικία, πλέον οι τράπεζες έχουν την δυνατότητα να “πουλάνε” τα δάνεια που βρίσκονται “στο κόκκινο”, σε μεγάλα επιχειρηματικά funds του εξωτερικού. Αν έχεις πάρει στεγαστικό με ρήτρα την υποθήκη του σπιτιού σου, τότε όσο το δάνειο γίνεται αδύνατο να εξοφληθεί, η τράπεζα έχει πλέον την δυνατότητα να βρει μια “επενδυτική” εταιρεία που θα κάνει την βρώμικη δουλειά. 

Οι θυρωροί των πολυεθνικών

Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα.

Οι θυρωροί των πολυεθνικών

Άρης Χατζηστεφάνου

Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Φυσικό αέριο και «αέρας φρέσκος»

Φυσικό αέριο και «αέρας φρέσκος»

 

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Μάκης Παπαγεωργίου και, φυσικά, ο εκπρόσωπος της κοινοπραξίας του «TAP», ποζάρουν πανευτυχείς μετά την υπογραφή της λεγόμενης «Συμφωνίας Φιλοξενούσας Χώρας» για τη διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα.

Δεν είναι στις προθέσεις μας να σκιάσουμε το χαρούμενο πάρτι της κυβέρνησης, αλλά επειδή πολλά ακούγονται για τα οφέλη που θα έχει ο ελληνικός λαός από αυτή τη συμφωνία, έχουμε την εξής απορία:

Ordem e Progresso = Τάξη και Πρόοδος

Ordem e Progresso = Τάξη και Πρόοδος

«Ordem e Progresso»

Του Πέτρου  Νικολάου

Το ανατριχιαστικά κυνικό ρητό που αναγράφεται στην σημαία της Βραζιλίας, δεν χωρά παρερμηνείες ενώ εξηγεί και περιγράφει  τα πάντα. Από το ιστορικό  ρόλο του γίγαντα της Νοτίου Αμερικής, την πολιτική της, την εκστρατεία των τελευταίων ετών για την ανάδυσή της σε μεγάλη δύναμη στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, μέχρι και τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τις μεγάλες διαδηλώσεις που επί ημέρες συγκλονίζουν όχι μόνο τις μεγαλουπόλεις, όπως το Ρίου ντε Ζανέιρου και του Σάου Πάουλου καθώς έχουν επεκταθεί σε 100 πόλεις.

Το ξεπούλημα ως επένδυση

Το ξεπούλημα ως επένδυση

Του Περικλή Κοροβέση

Επισήμως η Κίνα παραμένει κομμουνιστική μέσα σε έναν καπιταλιστικό κόσμο. Θεωρητικά θα έπρεπε να είχαμε έναν καινούργιο ψυχρό πόλεμο, όπως την εποχή της παντοδυναμίας της ΕΣΣΔ. Αλλά δεν το βλέπουμε αυτό. Δεν υπάρχει ολιγάρχης ή πολυεθνική που να μην είναι ερωτευμένος με την Κίνα και να μην επενδύει σε αυτήν. Οπότε κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Ή ο κόσμος ολόκληρος έγινε κομμουνιστικός και δεν το καταλάβαμε ή η Κίνα είναι μια επιθετική καπιταλιστική υπερδύναμη. Αν κρίνουμε μόνον από τους δισεκατομμυριούχους που διαθέτει -ανάμεσά τους και η εγγονή του Μάο- και τα πολλά εκατομμύρια των φτωχών Κινέζων που αναγκάζονται να μεταναστεύουν διαρκώς, είτε εντός της Κίνας είτε εκτός -ακόμα και στην Ελλάδα έρχονται- τότε όλες οι θεωρίες του Μάο περί ισότητας μοιάζουν με γκροτέσκα φάρσα.

ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ!

ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ!

  kartesios

Να διευκρινίσω τρία πράγματα:

α) Δεν αποκαλώ εγώ «αφεντικό» τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης, ο οποίος δήλωσε ότι «Ο Σαμαράς είναι το πιο σκληρό αφεντικό για το οποίο έχω δουλέψει ποτέ».

β) Όταν το Κράτος πουλάει μια μονοπωλιακή επιχείρησή του, δεν καταργείται το μονοπώλιο, απλώς γίνεται ιδιωτικό.

γ) Η φάρσα της Επιτροπής Ανταγωνισμού που έχει ως στόχο τη «Διατήρηση ή αποκατάσταση της υγιούς ανταγωνιστικής δομής της αγοράς» και χρησιμοποιεί ως μέσο την «Καταπολέμηση των πρακτικών που περιορίζουν ή νοθεύουν τον ανταγωνισμό και καταλήγουν σε βλάβη των καταναλωτών» γίνεται ακόμη χειρότερη όταν σκεφτείς το καρτέλ των τραπεζών και πόσο αυτό λειτούργησε «υπέρ» των καταναλωτών.

Ο Άιχμαν στην Αθήνα

Ο Άιχμαν στην Αθήνα

cynical

Η Χάνα Άρεντ, το ’63, γράφει το βιβλίο «ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ» στο οποίο περιγράφει στιγμές και σκέψεις που της γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης του, μέρος της οποία παρακολούθησε για κάποιες μέρες ζωντανά. Όπως υποδηλώνει και η υποσημείωση του τίτλου, «Η κοινοτοπία του κακού» ο Άιχμαν εκπλήσσει την Άρεντ διότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία περιμένει κανείς να συναντήσει σ’ ένα τέρας, που επιβαρύνεται με εκατομμύρια δολοφονίες.

Απ’ την Μαρφίν στην Ράνα Πλάζα

Απ’ την Μαρφίν στην Ράνα Πλάζα

πολύφημος 

Η σύγχρονη εποχή της οικονομικής ανάπτυξης θυμίζει σε όλους μια παλιά και ξεχασμένη μορφή “εργατικών ατυχημάτων”. Αυτών της υποδούλωσης και του εξαναγκασμού.

  Η κατάρρευση της κλωστοϋφαντουργικής φάμπρικας στη βιομηχανική ζώνη της πρωτεύουσας του Μπαγκλαντέζ έδειξε, με ιδιαίτερα ενοχλητικό για κάποιους τρόπο, ποια είναι η κυριολεκτική σημασίας της έννοιας ανταγωνιστικότητα.

Οι άλλες Μανωλάδες σε όλη τη χώρα

Οι άλλες Μανωλάδες σε όλη τη χώρα

 του Πέτρου Κατσάκου

Πριν από τις εκλογές του Μαΐου, θαμώνες επαρχιακού καφενείου στην Αργολίδα ρωτούσαν ειρωνικά πορτοκαλοπαραγωγό του χωριού και υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής στον νομό ”ποιος θα μαζεύει τα πορτοκάλια αν το κόμμα σου διώξει τους ξένους” και αυτός απαντούσε κλείνοντας πονηρά το μάτι: “Έξω οι μετανάστες από την Ελλάδα, αλλά όχι από τα χωράφια μου”. Εποχικοί εργάτες. Αυτοί οι “χρήσιμοι” παρείσακτοι της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Τσιφλικάδες και χαράτσια

Τσιφλικάδες και χαράτσια

πολύφημος

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά και πηγαίναμε στο σχολειό, μαθαίναμε πολλά ωραία πράγματα απ’ τα βιβλία της ιστορίας. Μαθαίναμε για την Κωνσταντινούπολη και την πτώση, τους κεφαλικούς φόρους και τα χαράτσια, τα χρυσόβουλα και τα φιρμάνια, την απελευθέρωση και τα δάνεια, τις χρεοκοπίες και την κατοχή, την Βαϊμάρη και τους ναζί. Τώρα ήρθε η ώρα της επανάληψης.

Οικονομικός ναζισμός

Οικονομικός ναζισμός

Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου

«Η Γερμανία δεν κατέστρεψε άλλη χώρα τόσο, όσο την Ελλάδα». Η επισήμανση δεν ανήκει σε κάποιον Έλληνα αντι-γερμανό, αλλά στην εφημερίδα του Βερολίνου Tagespiegel. Ναι, η γερμανική κατοχή κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχε ως συνέπεια το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, την καταστροφή του 50% των υποδομών και του 75% της ελληνικής βιομηχανίας(σ.σ. στοιχεία από το ίδιο άρθρο). Μόνο που ο σημερινός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε, ο άνθρωπος που διέπεται από την κουλτούρα του λογιστή και του εφόρου, αυτός που υποστήριξε το Γκουαντάναμο και ζήτησε τη χρησιμοποίηση του στρατού στο εσωτερικό της Γερμανίας, αρνείται τόσο τις ζημίες όσο και την αποκατάστασή τους.

Άλλο φτώχεια και άλλο φτωχοποίηση

Άλλο φτώχεια και άλλο φτωχοποίηση

Δανάη Χατζόγλου

Η πείνα που χορταίνεται με τα χέρια είναι διαφορετική από την πείνα που χορταίνεται με το μαχαιροπίρουνο, διαβάζαμε στη Γερμανική Ιδεολογία του  Μαρξ, αν δεν κάνω λάθος. Αξέχαστη μένει και η  σκηνή του αμερικάνικου κινηματογράφου όπου ο Τσάρλι Τσάπλιν τρώει αξιοπρεπής, με μαχαιροπίρουνο τα δετά παπούτσια του. Η γενιά μου δεν χόρτασε την πείνα της με τα χέρια, ακόμα και αν πείνασε, αλλά κατανοούσε τη διαλεκτική των εννοιών. Ολόκληρος ο πλανήτης  έχει ρημάξει, είναι δυνατό να μην ρημάξουν οι άνθρωποι; Μόνο πόσοι, πότε και πώς θα ρημάξουμε παίζεται ακόμα.

το μετέωρο βήμα της Γαλλίας

BadArts

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μιας κι από τη Γαλλία (και τις σκανδιναβικές  χώρες)  αναμένονται  πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις, σήμερα θα εξετάσουμε ποιες μπορεί να είναι αυτές και για ποιο λόγο θα προκύψουν σε  αυτή τη χώρα. Θα ήθελα ὀμως να διευκρινίσω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι όταν  λέω “Γαλλία” εννοώ καταρχάς τον κοινωνικό (καπιταλιστικό) σχηματισμό της Γαλλίας, όχι  απλώς την κοινωνία της Γαλλίας. Να σας υπενθυμίσω ότι με τον όρο κοινωνία εννοούμε, εννοώ τουλάχιστον, το πλέγμα των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων των ανθρώπων μεταξύ τους και των ανθρώπων με τη φύση. Είναι ένας μαρξιστικός ορισμός που τον δέχομαι και μέχρι τώρα δεν έχω βρει κάποιον επαρκέστερο – αν υπάρχει, πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε -με επιχειρήματα, όχι με χαρακτηρισμούς.

Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης

Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης

Του Βασίλη Μουλόπουλου

Η Κύπρος, λένε, πληρώνει την οικονομία - καζίνο πάνω στην οποία είχε βασιστεί. Ότι είχε μετατραπεί σε

πλυντήριο βρόμικου χρήματος - Ρώσων ολιγαρχών, Ελλήνων φοροφυγάδων και μιζαδόρων Αράβων εμπόρων όπλων...

Τι μου λέτε...; Υπάρχει το χρήμα του χρήματος; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ νόμιμης και παράνομης οικονομίας; Υπάρχει η προτεσταντική ηθική και η λεβαντίνικη ανηθικότητα;

Ή μήπως τα τελευταία ένδοξα χρόνια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού αναπτύχθηκε μια χρηματοπιστωτική οικονομία τύποις νόμιμη και ουσιαστικά χωρίς κανόνες, χωρίς περιορισμούς, χωρίς σύνορα;

Μια οικονομία του αρπαχτικού καπιταλισμού. Η οικονομία του νομιμοποιημένου εγκλήματος αποτελούσε πάντα έναν αποφασιστικό παράγοντα στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.

Κινεζοποίηση with a twist

Κινεζοποίηση with a twist

oldboy 

Mέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε πως η Κίνα είχε κατορθώσει να συνδυάζει τα κακά τόσο του υπαρκτού σοσιαλισμού όσο και του καπιταλισμού, όντας αφενός ως προς την πολιτειακή της οργάνωση και τα δικαιώματα των πολιτών της αντιδημοκρατική και ανελεύθερη, και αφετέρου ως προς την λειτουργία των εργασιακών της σχέσεων εκμεταλλευτική στο έπακρο.

Πλέον μπορεί και η Κύπρος να δηλώνει υπερήφανα πως αποτελεί κι αυτή ένα καπιταλιστικοκομμουνιστικό υβρίδιο (με το δικαίωμα π.χ. στην οικονομική ελευθερία να συνοδεύεται από πενήντα διαφορετικούς αστερίσκους) με δύο μικρές διαφορές: 

Ο κουμπαράς της ζωής σου.

Ο κουμπαράς της ζωής σου.

Σοφία Λαμπίκη

 Μεγάλωσες στον παλιό καπιταλισμό.
Από μικρό σου μάθανε να είσαι δουλευτής και οικονόμος.
Χαράμισες η ζωή σου ολάκερη δουλεύοντας, αποθηκεύοντας σπυρί σπυρί.
Δεν έβλεπες τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, δούλεψες δυό δουλειές , μπάρκαρες, είχες ένα μαγαζί απ΄το πρωί μέχρι το βράδυ εκεί.
Δεν είχες ελεύθερο χρόνο, θεώρησες χασούρα μια βολτα στο πουθενά, ένα βιβλίο,ένα ούζο σε ένα μπαλκονάκι,δεν μέτραγαν σε χρήμα, σε οικονομίες.
Έλεγες "να βάλω ένα κεραμίδι στο κεφάλι μου, να πάρω ένα σπίτι στα παιδιά μου, ένα αυτοκίνητο, ένα εξοχικό.."

Bail-in: Μετάβαση στην εποχή της απόλυτης ανασφάλειας και της νόμιμης κλοπής

Bail-in: Μετάβαση στην εποχή της απόλυτης ανασφάλειας και της νόμιμης κλοπής

cynical

Η κλοπή ιδιωτικού πλούτου από το κράτος, όπως συμβαίνει αυτές τις ώρες στην Κύπρο, όταν μάλιστα ως πρώτη και ύψιστη αρχή στα καταστατικά του αναφέρεται η άνευ όρων προστασία του, αποτελεί μια πρωτάκουστη στροφή της Ευρώπης από τα προτάγματα του φιλελευθερισμού στα οποία για αιώνες γαλουχήθηκε, στην αυθαιρεσία των δικτατοριών και ακόμα πιο πίσω, σε εποχές ασύντακτες και πολιτειακά αδιευκρίνιστες.

Αν οι περισσότεροι έπεσαν από τα σύννεφα, θα πρέπει να είχαν προσέξει τα συνεχόμενα δημοσιεύματα, εδώ και μήνες του Reuters για το ενδεχόμενο αυτό, τα οποία έρχονταν, διαψεύδονταν, αποσύρονταν και επανέρχονταν.

Soviet Union of Neoliberal Europe vs Private Banking in Cyprus

Όχι, σύντροφε Μεντβέγιεφ...

Soviet Union of Neoliberal Europe vs Private Banking in Cyprus

Του Πέτρου Σταύρου

Ποτέ ή σχεδόν ποτέ κανένας επιχειρηματίας ή καπιταλιστής του χρήματος δεν παραπονέθηκε ότι ο τουριστικός τομέας είναι υπερανεπτυγμένος ή ότι το εμπόριο και οι υπηρεσίες δεν μπορεί να είναι το 70% και το 80% μιας οικονομίας ή ότι ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας είναι πενταπλάσιος του “κανονικού” του μεγέθους. Αντίθετα, διαμαρτυρόταν για την υψηλή φορολογία στην επιχειρηματικότητα, τις μεγάλες εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, τις ανελαστικές αγορές εργασίας, τους υψηλούς κατώτατους μισθούς, το τεράστιο και αναποτελεσματικό δημόσιο, την ανύπαρκτη απελευθέρωση των αγορών κλπ.

Τι είναι η Κύπρος;

Τι είναι η Κύπρος;

Τάκης Μίχας

Παρακολουθώντας τη διεθνή συζήτηση για την κρίση που προκάλεσαν οι ελληνοκυπριακές τράπεζες, δεν μπορεί να μην επισημάνει κανείς την τεράστια διαφορά που υπάρχει στο αφήγημα, αφενός των βορειοευρωπαϊκών ΜΜΕ και πολιτικών και, αφετέρου, των αντίστοιχων ελληνοκυπριακών και ελληνικών.
 Για τους Βορειοευρωπαίους, η Κύπρος δεν είναι ένα «νορμάλ» κράτος. Είναι το μεγαλύτερο πλυντήριο βρώμικου χρήματος στη Μεσόγειο, που αντιστέκεται -χρόνια τώρα- σε κάθε σοβαρή προσπάθεια εξάλειψης του φαινομένου. 

Μια τέλεια ευκαιρία

Μια τέλεια ευκαιρία

πολύφημος

Ο συστημικός πανικός απ’ τα απόνερα που προκάλεσε το σπάσιμο του τελευταίου καπιταλιστικού ταμπού που ακούει στο όνομα “καταθέσεις” μόλις άρχισε. Η άμεση αρπαγή τους ήταν ξένη για τα στενά οικονομικά πλαίσια του “ισχυρού ευρώ”, μέχρι σήμερα. Προνόμιο των φτωχών Λατινοαμερικάνων. Όχι, όμως, πια.
Η κυπριακή κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί την απόφαση που δέχτηκε να ακολουθήσει μετατρέποντας την αργία της Καθαράς Δευτέρας σε τραπεζικό τετραήμερο περισυλλογής.