Όχι, σύντροφε Μεντβέγιεφ...
Soviet Union of Neoliberal Europe vs Private Banking in Cyprus
Ποτέ ή σχεδόν ποτέ κανένας επιχειρηματίας ή καπιταλιστής του χρήματος δεν παραπονέθηκε ότι ο τουριστικός τομέας είναι υπερανεπτυγμένος ή ότι το εμπόριο και οι υπηρεσίες δεν μπορεί να είναι το 70% και το 80% μιας οικονομίας ή ότι ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας είναι πενταπλάσιος του “κανονικού” του μεγέθους. Αντίθετα, διαμαρτυρόταν για την υψηλή φορολογία στην επιχειρηματικότητα, τις μεγάλες εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, τις ανελαστικές αγορές εργασίας, τους υψηλούς κατώτατους μισθούς, το τεράστιο και αναποτελεσματικό δημόσιο, την ανύπαρκτη απελευθέρωση των αγορών κλπ.
Soviet Union of Neoliberal Europe vs Private Banking in Cyprus
Του Πέτρου Σταύρου
Έρχεται λοιπόν τώρα το eurogroup, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και λένε το αδιανόητο για “καπιταλιστικά χείλη”. Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου είναι “υπερδιογκωμένος”, ξεχνώντας να μας επισημάνουν ότι η εν λόγω υπερδιόγκωση προήλθε από μια συγκεκριμένη καπιταλιστική αξία, την απελευθερωμένη τραπεζική αγορά των ιδιωτικών τραπεζικών ιδρυμάτων. Αυτό ακριβώς ξένισε και τον Μεντβέγιεφ όταν επεσήμανε τη “σοβιετική” λογική πίσω από την παράλογη απαίτηση των Ευρωπαίων, θέλοντας να πει πως είναι παράξενο για θεσμούς των δυτικών οικονομιών να ενδιαφέρονται για τα μεγέθη τομέων η κλάδων της οικονομίας. Για αυτά ενδιαφερόντουσαν οι σοβιετικοί με τα πενταετή πλάνα τους και όχι οι δυτικοί με τις “ελευθερίες” οικονομίες.
Δυστυχώς θα απογοητεύσουμε τον Μεντβέγιεφ. Οι δυτικοί του eurogroup και της ΕΚΤ δεν έγιναν ξαφνικά οπαδοί και ρέκτες του σοβιετικού μοντέλου. Στο μυαλό τους έχουν δύο βασικούς λόγους που θέλουν να υπερασπίσουν. Ο πρώτος λόγος (ratio) είναι το εισόδημα (ζήτηση) των χωρών του ευρωπαϊκού νότου (ελλειμματικές χώρες) να μειώνεται ή τουλάχιστον να αυξάνεται με πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με το εισόδημα (ζήτηση) των χωρών του βορρά (Πλεονασματικές χώρες). Ο δεύτερος λόγος (ratio) είναι το εισόδημα (ζήτηση) της Ευρώπης συνολικά να μειώνεται ή τουλάχιστον να αυξάνεται με πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με το εισόδημα (ζήτηση) των άλλων καπιταλιστικών πόλων. Με την αυστηρή τήρηση αυτών των δύο λόγων, στο διηνεκές, θα τηρείται η συνθήκη του είδους της ανταγωνιστικότητας που αυτοί πιστεύουν. Είναι ηλίου φαεινότερον πως οι τραπεζικοί παράδεισοι, από κάποιο σημείο και μετά, επιφέρουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα “ευμάρειας” που δυναμιτίζουν το νέο υπόδειγμα ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης. Έτσι, η ίδια η απελευθερωμένη τραπεζική αγορά μεταμορφώνεται σε διαρθρωτικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί.
Έτσι, οι ηγεμονικές δυνάμεις της Ευρώπης έχουν αποφασίσει με ποιο τρόπο θα ανταγωνιστούν τους άλλους καπιταλιστικούς πόλους και με ποιο τρόπο θα βγουν από την κρίση. Ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας στην Ευρώπη θα πρέπει να αυξάνεται με πιο γρήγορους ρυθμούς από ότι στις άλλες Ηπείρους και συνεπακόλουθα ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου θα πρέπει να αυξάνεται πιο γρήγορα σε σχέση με την εκμετάλλευση της εργασίας στις χώρες του βορρά. Με την απόκλιση στα μεγέθη εκμετάλλευσης θα επιφέρουμε σύγκλιση στα μεγέθη της ανταγωνιστικότητας. Ακόμα και καπιταλιστικά μοντέλα ανάπτυξης και διαβίωσης που ισχύουν και εμποδίζουν την παραπάνω στρατηγική θα πρέπει με “σοβιετικό” τρόπο να παραμεριστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου