Ένα όργανον, ο «Αγών» και το σκοτειναυγίτικο παρόν
Παντελής Μπουκάλας
Πάει καιρός. Σφηνωμένος ανάμεσα στις στοίβες του ισόγειου παλαιοβιβλιοπωλείου, κάπου στην Ιπποκράτους, στα Εξάρχεια, και αφού είχα πρώτα μελετήσει τον ηλεκτρονικό κατάλογο των βιβλίων, αναζητούσα θησαυρούς: ξεχασμένες συλλογές δημοτικών τραγουδιών και «άσημα» λαογραφικά μελετήματα. Παλιά μανία, γόνιμη· διαμαντάκια βρίσκεις και στην πιο ταπεινή, απόκεντρη έκδοση. Κάποια στιγμή είδα με την άκρη του ματιού μου να σταματάει έξω μια μοτοσικλέτα της αστυνομίας. Ο οδηγός, ένστολος και ένοπλος, με όλα τα επιβλητικά αξεσουάρ, τη βόλεψε στο πεζοδρόμιο και μπήκε στο βιβλιοπωλείο. Του πήρε τρία λεπτά ώσπου να αποφασίσει να βγάλει το κράνος και να φανερώσει ένα παιδικό πρόσωπο. Σχεδόν αμούστακος και μάλλον ανώριμος, αν κρίνω από το γεγονός ότι άφησε τη μηχανή του αναμμένη, πρόσφορη σε κάθε πλακατζή της περιοχής, που θα μπορούσε απλώς να τη μετακινήσει πέντε στενά και να τρέχουν έπειτα όλες οι ειδικές δυνάμεις για να βρουν τον άθλιο απαγωγέα. Εδειχνε σαν να κάνει κάτι, αν όχι παράνομο, πάντως ασυνήθιστο γι’ αυτόν.
Πολύ επικοινωνιακό δάκρυ έπεσε με αφορμή την απαλλαγή του Κασιδιάρη από το δικαστήριο για το χαστούκισμα της Κανέλλη. Επειδή όμως τα βέλη κατευθύνονται κυρίως προς τη Δικαιοσύνη, ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα και γιατί η υπόθεση μυρίζει υποκρισία και εκμετάλλευση από μακριά.
Στα 1000 και πλέον κείμενα αυτού του μπλογκ, είναι ελάχιστες οι φορές που ασχολήθηκα με την άποψη που κάποιο μη πολιτικό ή θεσμικό πρόσωπο εκφράζει δημόσια (νομίζω λιγότερες από πέντε). Θεωρώ ότι όποιος επιλέγει να εκφράσει τις απόψεις του δημόσια, έχει το δικαίωμα να το κάνει κι είναι προσωπική μου επιλογή να μην τρώω τον χρόνο μου για να του απαντήσω μέσα από εκατοντάδες λέξεις ενός ανούσιου –πρακτικά- κειμένου. Η περίπτωση, όμως, του κειμένου «Προς ένα νέο ΕΑΜ» του τακτικού αρθρογράφου της Καθημερινής, Στέφανου Κασιμάτη, είναι αυτό που λέμε «σταγόνα» σε ένα ποτήρι γεμάτο ρατσισμό, ομοφοβία και φιλοναζισμό που η ίδια η εφημερίδα εκτρέφει μέσα από τις σελίδες της.
Μία είδηση η οποία επανήλθε στο προσκήνιο με αφορμή μια ραδιοφωνική συνέντευξη του ανθρώπου που την έζησε, κάνει και πάλι το γύρο του διαδικτύου.
Αξιέπαινη η προσπάθεια της Lifo1… Γιατί όχι, ένα πρωινό ξεπλυματάκι του «βελούδινου» φασιστικού πραξικοπήματος του 1936, της «υγρής καλοκαιρινής νύχτας» της 4ης Αυγούστου…Επέτειο έχουμε..jpg)
Από τη μετανάστευση έως την αστυνόμευση, και από την κατασυκοφάντηση του συνδικαλισμού έως την αναθεώρηση της Ιστορίας, θέσεις που στη δεκαετία του ’90 θεωρούνταν εξωφρενικά ακραίες, σήμερα αποτελούν μέρος των κυβερνητικών πολιτικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Σοκ και αποτροπιασμό προκαλεί ηχητικό ντοκουμέντο που βρέθηκε στο τηλέφωνο του Ηλία Κασιδιάρη και αφορά την τραγική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην «αργία» της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κ εμάς, να μαγειρέψει ενα πιάτο ζεστό φαγητο, να πλεινει, ν απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.
