Ληστεία μετά φόνου...

Ληστεία μετά φόνου...

Το  ΠΑΣΟΚ του Γυμναστηρίου συνεχίζει να σχεδιάζει και να εφαρμόζει εντατικό πρόγραμμα εκγύμνασης στην πείνα και την εξαθλίωση των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να πείσει τους δανειστές της χώρας  ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους...
Οι «αόρατες» αγορές, ένα ακόμη κόλπο του καπιταλισμού, δεν θέλουν μόνο τα λεφτά τους αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία αυτού του λαού, ώστε να μονιμοποιηθεί η κατοχή της χώρας από τα διεθνή και ντόπια λαμόγια... Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με αμηχανία και ισχυρή δόση ηττοπάθειας, η οποία «μεταφράζεται» ως ψυχραιμία και ωριμότητα από τους «συνετούς» της πολιτικής ηγεσίας με την βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και  κάποιων «δημοσιογράφων» σε εντεταλμένη υπηρεσία ...

 «Ψύχραιμος» σήμερα μπορεί να είναι μόνο όποιος είναι βολεμένος και όποιος έχει καρπωθεί τους κόπους της πλειοψηφίας των ελλήνων μέσα από την θεσμοθέτηση της  αδιαφάνειας, της λαμογιάς και της μίζας. «Ψύχραιμο και ώριμο» μπορεί να είναι μόνο εκείνο το τμήμα του πολιτικού κόσμου που οδήγησε τη χώρα στην ξεφτίλα και την παρακμή και που εξακολουθεί να δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για να κρατηθεί στην εξουσία όχι μόνο την κυβερνητική αλλά κι σε όποια εξουσία, μικρή και μεγάλη, του παρέχει το υπάρχον «πολιτικό σύστημα»... Ψύχραιμος και συνετός δεν μπορεί να είναι ο νέος που δεν έχει ελπιδοφόρο μέλλον, βουτηγμένος στην αμάθεια, την ανεργία και την ταπείνωση που του προσφέρουν χθες, σήμερα και αύριο οι κάθε λογής «συνετοί» Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες, Αντωνάκηδες, Πεταλωτήδες, Παγκαλαίοι, Ντοράκηδες, Μητσοτάκηδες, Καρατζαφεραίοι, Ανδριανόπουλοι, Μάνοι, Πρετεντεραίοι, Καψήδες, διάφοροι συνδικαλισταράδες και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι οποίοι θυμούνται την δημοκρατία και τον διάλογο όποτε τους βολεύει και όπως τους βολεύει...
Ψύχραιμοι και συνετοί δεν μπορούν να είναι οι μακροχρόνια άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι και απελπισμένοι μικρομεσαίοι...
Μα θα μου πεις ότι αυτοί κρατάνε ζωντανό αυτό το «πολιτικό σύστημα» με την ψήφο τους και την ηττοπάθειά τους... Ας ξυπνήσουμε λοιπόν από αυτόν τον εθνικό  μακροχρόνιο λήθαργο, ας αφήσουμε το ξυπνητήρι της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού να βαρέσει πιο κοντά στ΄αυτιά μας, ειδάλλως, ας αλλάξουμε πλευρό κι ας βουλιάξουμε... 

http://www.dixti.net/dixtinet/index.php?option=com_content&view=article&id=581:2011-03-03-18-02-32&catid=52:2009-06-05-14-55-01&Itemid=111 

Χωρίς εμάς...

Χωρίς εμάς...

 

Επιμέλεια: Β.Α. ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΣ

 

Ολο τα μοντέλα στο σαλόνι της Γενεύης προσκυνάς. Πάνω, κάτω, μέσα κι έξω τα κοιτάς. Τι κοιτάς; Αφού καινούργιο αμάξι ν' αγοράσεις δεν τολμάς. Εξάλλου, μην ξεχνάς: ακόμη το προηγούμενο αμάξι σου χρωστάς.

Κι εσύ, όλο πόσο καίει συνεχώς ρωτάς. Κι ας ξέρεις πως χρυσάφι σού στοιχίζει κάθε φορά που βάζεις μπρος και ξεκινάς. Γι' αυτό μην προσδοκάς. Τριήμερο δεν φεύγεις μ' εκείνη που αγαπάς. Αλλο μην την παραμυθιάζεις πως είσαι εύπορος, λεφτάς. Αρχισες ήδη να παρακαλάς. Στο «Λούβρο» απ' έξω ξάπλωσες κι ελεημοσύνη από τους περαστικούς ζητάς. Και το ξενοδοχείο, χθες, χάρη σου έκανε και τ' αποφάγια σού 'δωσε να φας. Μην κολλάς. Αλληλεγγύη από τους γύρω σου άδικα καρτεράς. Μην αυτοεξευτελίζεσαι, τέλειωνε με τις τύψεις, άλλο μην ξενυχτάς. Κι αυτούς που άνεργο και άστεγο σε έκαναν, μην τους ξεχνάς. Το δίκιο και το μόχθο σου μην ξεπουλάς. Ατσάλωσε το κουράγιο σου και μην τα παρατάς. Ετσι κι αλλιώς, δεν έχεις πού αλλού να πας. Καλύτερα να σε βρει ο θάνατος καθώς θα πολεμάς. Να 'χεις να λες, στον άλλο κόσμο που θα πας. Γι' αυτό μάθε μ' οργή και δύναμη πάνω τους να ορμάς. Σ' όλους αυτούς που τη ζωή μας «μόνταραν» για μας, χωρίς εμάς (φωτ. Reuters) 

 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=256658

THE INVISIBLE WALL / ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

THE INVISIBLE WALL / ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

The most indestructible, everlasting and insurmountable Wall among us is invisible... The Invisible Wall or different ways to spend your summer on a small island.


Το πιο άφθαρτο, αέναο και ανυπέρβλητο τείχος αναμεσά μας είναι αόρατο... Το Αόρατο Τείχος ή διαφορετικοί τρόποι να περάσετε το καλοκαίρι σας σε ένα μικρό νησί.

picasonidis

Ρατσισμός και διδαχές

Ρατσισμός και διδαχές

Το πρόβλημα είναι ότι ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ δεν κρίνει το νομοσχέδιο Καστανίδη με την επάρκεια που του δίνουν οι νομικές γνώσεις του

  

Λώρη Κέζα 

«Ντρέπομαι που αναπνέω τον ίδιο αέρα και πατώ στα ίδια χώματα με τον κ. Καστανίδη». Θεωρεί κανείς ακραία τούτη τη δήλωση του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ; Ισως τη θεωρεί ακραία όποιος δεν έχει διαβάσει την άλλη, την κορυφαία, εκείνη στην οποία χαρακτήριζε τους ομοφυλοφίλους «ηθικά απονευρωμένους, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων». Η ντροπή του μητροπολίτη για τον υπουργό Δικαιοσύνης άπτεται των σεξουαλικών. Οχι, δεν αναφέρεται στην προσωπική ζωή του νυμφευμένου μακεδόνα πολιτικού. Αναφέρεται στο νομοσχέδιο για τον ρατσισμό.

Γράφει λοιπόν ο άγιος πατέρας: «Επεκτείνεται η προστασία του νόμου και σε ομάδες ή πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο σεξουαλικό τους προσανατολισμό». Και συμπληρώνει: «Τίθεται λοιπόν το μέγιστο ερώτημα: Υπάρχουν πολλών ειδών γενετήσιοι σεξουαλικοί προσανατολισμοί ώστε μια συγκροτημένη πολιτεία να παρίσταται ανάγκη θεσμικά να προστατεύσει αυτούς τους ποικίλους γενετήσιους σεξουαλικούς προσανατολισμούς;».

Σαν πολύ δεν ασχολείται με τους γκέι ο Μητροπολίτης Πειραιώς; Δεν είναι η πρώτη φορά που τους επιτίθεται. Ο κ. Σεραφείμ υποστηρίζει ότι οι αποκλίσεις από τη νόρμα είναι όλες το ίδιο, δηλαδή βάζει στην ίδια θεματική τη νεκροφιλία, την παιδοφιλία και την ομοφυλοφιλία. Το πρόβλημά μας όμως δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι ο μητροπολίτης δεν κρίνει το νομοσχέδιο με την επάρκεια που του δίνουν οι νομικές γνώσεις του. Ο νόμος Καστανίδη προστατεύει τους ανθρώπους από το κράξιμο, από την αδικία, την περιθωριοποίηση. Προστατεύει ανθρώπους που, ενώ είναι καλοί στη δουλειά τους, υπόκεινται σε προσβολές και διακρίσεις. Προστατεύει ανθρώπους που γεννήθηκαν άνδρες και διατηρώντας τον ανδρισμό τους επιλέγουν ερωτικά ψευδώνυμα όπως Ρίτα, Λέλα και Μπέμπα Μπλανς.

Ο νόμος δεν κρίνει την επιλογή, κρίνει τον όχλο που κρυφοκοιτάζει στις ξένες κρεβατοκάμαρες. Πέρα από το πρόβλημα του Μητροπολίτη Πειραιώς να κατανοήσει το πνεύμα του νόμου, τίθεται ένα γενικότερο ερώτημα. Αραγε η στάση του κ. Σεραφείμ είναι στάση που προκύπτει από τη χριστιανική διδασκαλία; Οι επιθέσεις του μητροπολίτη σε κάθε κατεύθυνση μας κάνουν να αναρωτιόμαστε. Καταφέρθηκε εναντίον των εβραίων, εναντίον του Στίβεν Χόκινς.

Η επίθεση του κ. Σεραφείμ εναντίον του κ. Καστανίδη ολοκληρώνεται ως εξής: «Ωστε λοιπόν υπάρχει και άλλος σεξουαλικός προσανατολισμός στο ανθρώπινο γένος που πρέπει να τον περιβάλλει με νομικό κύρος η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ; Και διερωτώμεθα: Εχει τέτοια εξουσιοδότηση από το εκλογικό σώμα;». Ας παραλλάξουμε τα ρηθέντα: «Ωστε υπάρχει και η διδασκαλία του μίσους με το ηθικό κύρος της Εκκλησίας; Και διερωτώμεθα: Εχει εξουσιοδότηση ο μητροπολίτης από το ποίμνιό του να μιλάει ταπεινωτικά για τόσο κόσμο;».

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=387823&h1=true

Πορνογραφία

Πορνογραφία

 

 

Η πρόκληση με πρόκληση θα ανταμειφθεί.

Οπως στρώσεις, έτσι θα κοιμηθείς.

Δημήτρης Δανίκας 

Η πρόκληση με πρόκληση θα ανταμειφθεί. Οπως στρώσεις, έτσι θα κοιμηθείς. Αφού «κοπρίτες» και «ηλίθιους» τους είπες. Αφού «όλοι τα φάγαμε μαζί». Αφού γενικεύεις και χαρακτηρισμούς εκτοξεύεις, ε, τότε, φυσικό είναι τα πέντε δάχτυλα της παλάμης απέναντί σου να δεις. Καταλαβαίνεις τώρα. Οπως κι εγώ, μεγάλο παιδί κι εσύ.

 Πρόσεξε την απλή, λαϊκή, καθημερινή λογική. Αυτά που λέγονται στην πιάτσα με θυμό και ενίοτε ασυγκράτητη οργή. Γιατί το κόμμα σου κέρδισε την πλειοψηφία της λαϊκής ετυμηγορίας με το ακριβώς αντίθετο πρόγραμμα απ' αυτό που έχει επιβάλει διά ροπάλου τώρα. Γιατί οι καλύτερες μέρες μεταλλάχθηκαν στις χειρότερες εδώ και δεκαετίες. Γιατί ύστερα από δεκαεφτά μήνες στο τιμόνι της εξουσίας, η κάθαρση εξακολουθεί να προκαλεί και να εξοργίζει σαν ατιμωρησία. Γιατί το «να ματώσουμε όλοι» κατέληξε «να ξεγλιστρήσουμε μαζί». Γιατί ένα μεγάλο μέρος απ' αυτούς τους «κοπρίτες» του Δημοσίου έχει διοριστεί από το δικό σου κόμμα. Γιατί αντί, όπως υποσχεθήκατε προεκλογικά, να καταπολεμήσετε και να ελέγξετε την ακρίβεια, η χώρα εξακολουθεί να παραμένει ο προνομιακός τόπος της αισχροκέρδειας και της μεταπρατικής ασυδοσίας. 

Γιατί, με απλά λόγια, αυτός που πληρώνει τα σπασμένα και της δικής σας πολιτικής είναι ο «ηλίθιος» μιας χώρας που την καταντήσατε τη χλεύη της Ευρώπης και κάθε πολιτισμένης περιοχής. Επομένως το στοιχειώδες που θα περίμενε ο μελλοθάνατος από κάποιον εκπρόσωπο της κυβερνητικής πολιτικής είναι να σηκώσει τα μανίκια, να δουλεύει διπλοβάρδια, να βγάλει από μέσα του κάθε ίχνος σεμνότητας και σεβασμού προς τον πολίτη που του πληρώνει τον μισθό του και προτού ανοίξει το στόμα του να λογοκρίνει τους χαρακτηρισμούς και αντί για μπαλοθιές και ευφυολογήματα να ζητάει συγγνώμη από την κοινωνία που την έχει στριμώξει στα μπουντρούμια. Γιατί και σε πληρώνω και με δέρνεις και στην Κόλαση με στέλνεις. Καταλάβατε τι συμβαίνει; Γιατί όποιος προάγει πορνογραφία δεν δικαιούται να υπερασπίζεσαι τον Θεό και τα Θεία! 

 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=387798&h1=true

108 δις Κόπροι

 108 δις Κόπροι

Υπάρχει ένας τομέας όπου η κυβέρνηση ΓΑΠ τα πηγαίνει περίφημα και πρέπει να της δώσουμε συγχαρητήρια. Για την ακρίβεια, ο ρυθμός αύξησης του ρευστού και των εγγυήσεων προς τις τράπεζες ήταν πολύ ικανοποιητικός μέσα στο 2010. Να σημειώσουμε πως από τη βοήθεια των 11δις (σε σύνολο 28δις) που είχε δώσει η αναποτελεσματική κυβέρνηση της ΝΔ μέχρι τον Μάρτη του 2010, φτάσαμε στο 78δις στις 31/12/2010 (αναλυτικά οι υπολογισμοί στις πρώτες παραγράφους αυτούνου του πανωσέντονου). Πρόκειται για μια αύξηση άνω του 700% .

Προκειμένου να καταφέρει να συντηρήσει αυτές τις καλές επιδόσεις, η κυβέρνηση ξεκίνησε από νωρίς την παραγωγή εγγυήσεων και το 2011. Έτσι το νέο πακέτο εγγυήσεων ύψους 30δις αναμένεται να εγκριθεί μέσα στις επόμενες μέρες. Παρότι μέσα στο 2011 δεν μπορεί να επαναληφθεί ο θρίαμβος του 2010, είναι αναμενόμενο το ρευστό και οι εγγυήσεις να αυξηθούν με ένα υγιή ρυθμό. Τα 108 δις ευρώ να υπενθυμίσουμε αποτελούν ήδη το 45% του ΑΕΠ.

Και για να μην υπάρχει καμία σκιά για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, ας ρίξουμε μια ματιά στην Ιρλανδία. Σύντομα -είτε με συγχωνεύσεις, είτε χωρίς- το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα σκάσει. Οι ιδιοκτήτες τους, αφού τραβήξουν όσα κέρδη μπορούν με νόμιμους ή μη τρόπους (δεν είναι τυχαίο πως η Eurobank έβγαλε κέρδη το 2010), θα το παρατήσουν και το κράτος θα αναλάβει το καθάρισμα των κόπρων του Αυγεία.  

Που σημαίνει πως η ΕΚΤ θα ζητήσει πίσω τα (μέχρι στιγμής) 95δις που έχει προσφέρει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όχι από τις επιχειρήσεις που τα πήραν, αλλά από το κορόιδο που τα εγγυήθηκε. Άρα ανεξάρτητα με τις μπούρδες που σας λένε οι τραπεζικοί (πως δήθεν φταίει το κράτος για την κατάντια τους και πως δήθεν οι εγγυήσεις δεν είναι τίποτα σπουδαίο), εσείς θα πρέπει να θυμάστε πως όλες αυτές οι εγγυήσεις θα γραφτούν ως χρέος του ελληνικού κράτους.

Το πόσο σύντομα θα γίνει αυτό, εξαρτάται από την πολιτική της ΕΚΤ στο ζήτημα και από διάφορα τυχαία ή μη γεγονότα. Όταν βλέπεις ένα ετοιμόρροπο οικοδόμημα δεν ξέρεις εάν θα είναι μια ριπή του αέρα ή μια καταιγίδα που θα το σωριάσει το έδαφος.

http://e-parembasis.blogspot.com/2011/03/108.html 

http://youpayyourcrisis.blogspot.com

Η απαράδεκτη ασυνέπεια της Διαμαντοπούλου

Η απαράδεκτη ασυνέπεια της Διαμαντοπούλου

 

Γράφει η Ευγενία Μπουρνόβα

Ψέματα είναι ότι οι πολίτες δεν εφαρμόζουν τους νόμους! Η κυβέρνηση δίνει το σήμα, αφού η ίδια δεν τους εφαρμόζει! Μα, είναι δυνατόν τα ίδια τα μέλη της κυβέρνησης να σαμποτάρουν την προσπάθεια που γίνεται σ’ αυτή τη χώρα;

Είναι δυνατόν να λέγεται επί μήνες τώρα ότι τα πανεπιστήμια έχουν ανάγκη ενός νέου θεσμικού πλαισίου, που θα προβλέπει ένα αδιάφθορο σύστημα διοίκησης (στη χώρα της διαφθοράς επειδή δεν υπάρχει ντόπιος θα εισάγουμε από έξω!), και την ίδια στιγμή που τα πανεπιστήμια προκηρύσσουν, εφαρμόζοντας τον υπάρχοντα νόμο, την θέση του Γενικού Γραμματέα του ιδρύματος για την πρόσληψη ατόμου με διαπιστωμένα υψηλά προσόντα διοίκησης, το υπουργείο να μην υπογράφει τον διορισμό τους, όπως π.χ. στην περίπτωση του πανεπιστημίου Αιγαίου ή του πανεπιστημίου Πελοποννήσου και να μην εφαρμόζει το νόμο για τον εαυτό του με το πρόσχημα ότι κάποια στιγμή θα ψηφιστεί καινούριος νόμος;;;;!!!!; 

 Πού ακούστηκε η κατά βούληση εφαρμογή του νόμου, επειδή κάποια στιγμή θα αλλάξει;;; Πώς θέλει η κυβέρνηση να πείσει έστω και έναν πανεπιστημιακό /πολίτη για την σοβαρότητά της;

Τα πανεπιστήμια δέχονται εδώ και ένα χρόνο περίπου μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία απαξίωσης: προσπαθώντας να αναδείξουν το έργο τους και συμφωνώντας στην ανάγκη της κοινωνικής λογοδοσίας, ζητούν από το υπουργείο να προχωρήσει στην εξωτερική αξιολόγησή τους, αλλά το υπουργείο δεν προχωράει τίποτα και οι επιτροπές των ξένων αξιολογητών έχουν παγώσει! Τα πανεπιστήμια κινδυνεύουν από την έμπρακτη υπονόμευση του υπουργείου, από τη μη εφαρμογή του νόμου από το ίδιο το υπουργείο εδώ και ενάμισι χρόνο!

Τα καθημερινά προβλήματα διογκώνονται και τα πάντα είναι υπό αναστολή, εδώ και τουλάχιστο ένα χρόνο, επειδή θα έρθει νέος νόμος! Φανταστείτε ότι αυτός ο νέος νόμος, αν και όταν ψηφιστεί, θα κάνει και 2-3 χρόνια να εφαρμοστεί αφού, θα προβλέπει και μεταβατικές διατάξεις μέχρι τουλάχιστον το 2013: Πώς είναι δυνατόν να αποφασίσεις τη στρατηγική ανάπτυξης ενός ιδρύματος όταν η Πολιτεία, χωρίς μελέτη, χωρίς σχέδιο και χωρίς αιτία αποφασίζει –λεει- να αλλάξει τα πάντα και το μόνο που πιθανόν εννοεί είναι ότι, αφού διαλύσει τα πάντα μέσα από την αδράνεια και τη σήψη, μετά θα αλλάξουμε σε καινούρια κατεύθυνση! Λες και έχει βγει ποτέ ζωή από τις στάχτες…

Σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από ένα όραμα ρεαλιστικό, από μεθοδική δουλειά και από αποτελεσματική διαχείριση, η κυβέρνηση δείχνει η ίδια τον δρόμο της παραβατικότητας, της εγκατάλειψης της προσπάθειας και του ερασιτεχνισμού.

Η ασυνέπεια του υπουργείου Παιδείας είναι πρωτοφανής και απαράδεκτη. Η δε πολιτική ηγεσία του δεν δικαιούται να εγκαλεί τους πανεπιστημιακούς για αμέλεια και ασυνέπεια. Η θέση του Γενικού Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας, μετά την παραίτηση του Αχ. Μητσού παραμένει κενή και το μοναδικό θετικό στοιχείο που είχαμε αναγνωρίσει, την υπαγωγή δηλαδή της έρευνας στο υπουργείο Παιδείας, έχει ακυρωθεί!

Τα πανεπιστήμια ασφυκτιούν εξαιτίας της μείωσης κατά 40% περίπου των λειτουργικών τους δαπανών. Αν υπήρχαν περιθώρια εξοικονόμησης πόρων, για τα οποία βάλαμε όλοι «πλάτες», τώρα αυτά έχουν ξεπεραστεί! Η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει αν η χώρα θα εξακολουθήσει να έχει πανεπιστήμια ή θα εισάγει τους επιστήμονες από το εξωτερικό: Τόσο απλά! Και να πει ευθέως ότι επειδή δεν τολμάει να πατάξει τη φοροδιαφυγή των γιατρών, των δικηγόρων, των ηλεκτρολόγων, πρέπει να πληρώσουν εκ νέου οι δημόσιοι υπάλληλοι και άρα να καταργηθεί ο δημόσιος τομέας!

Σε λίγο θα αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι όλα θα διορθωθούν με τη μείωση των μισθών του δημοσίου! Έχετε ακούσει ποιοι αναφέρονται συνέχεια στην περιβόητη έκφραση ότι πρέπει να διαφυλαχτούν τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη; Αυτοί που έχουν εισοδήματα αλλά δεν φορολογούνται! Η ανικανότητα της κυβέρνησης και η διαπλοκή της με συμφέροντα του εκλογικού της σώματος θα έχει ως αποτέλεσμα να θυσιαστεί ό,τι καλύτερο είχε η χώρα στο δημόσιο τομέα: Το ΕΣΥ και η δημόσια εκπαίδευση.

Η Ευγενία Μπουρνόβα διδάσκει οικονομική και κοινωνική ιστορία και ιστορία πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

http://www.aixmi.gr/?page_id=724&uid=63

Κλέφτες και Αστυνόμοι

Κλέφτες και Αστυνόμοι

ΕΓΡΑΨΕ ο  Pitsirikos

Οι δυο αστυνομικοί που έπεσαν θύματα κακοποιών χτες στην περιοχή του Ρέντη ανοίγουν για μια ακόμα φορά τη συζήτηση για την Αστυνομία. Και φυσικά, τα πάθη ανάβουν και η δολοφονία 2 ανθρώπων φέρνει πάλι στην επικαιρότητα κάποια γνωστά επιχειρήματα.

 

 

«Οι αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από τους κακοποιούς ήταν νέοι. Ήταν παιδιά».

Τα παιδιά παίζουν στις πλατείες. Ενίοτε, τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους αλλά το κάνουν με ψεύτικα όπλα – όχι με περίστροφα και Καλάσνικοφ.

Οι αστυνομικοί ξέρουν πολύ καλά πως κάνουν ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Επίσης, το επέλεξαν – δεν τους το επέβαλε κανείς. Θα πρέπει να είναι ανόητος κάποιος, αν πιστεύει πως θα οπλοφορεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του και το όπλο θα είναι ένα απλό αξεσουάρ. Το όπλο κάποια στιγμή θα βγει και μπορεί να σκοτώσει έναν κακοποιό, μια σύζυγο αστυνομικού που απάτησε ή ακόμα έναν 15χρονο μαθητή στα Εξάρχεια και έναν 25χρονο Βορειοηπειρώτη υδραυλικό (ο οποίος δέχτηκε 9 σφαίρες από έναν άσχετο αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος). Βέβαια, όπλα δεν έχουν μόνο οι αστυνομικοί – όπλα έχουν και οι «άλλοι». Εμείς, οι υπόλοιποι, είμαστε άοπλοι.

Αν η νεότητα και η απειρία των αστυνομικών θεωρούνται οι αιτίες που χάνουν τη ζωή τους στις μάχες με τους κακοποιούς – ή σκοτώνουν αθώους πολίτες-, αυτό αφορά την οργάνωση της Αστυνομίας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – δεν αφορά τους πολίτες. Ας στέλνουν στους δρόμους πιο ώριμους και έμπειρους αστυνομικούς. Ή ας εκπαιδεύσουν καλύτερα τους νεότερους. Είναι δικό τους θέμα.

«Οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν για χίλια ευρώ».

Αυτή πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ανοησία και χυδαιότητα που λέγεται και γράφεται –κυρίως από δημοσιογράφους-, όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός. Δηλαδή, αν οι αστυνομικοί έπαιρναν 5 χιλιάδες ευρώ, θα είχε μεγαλύτερη αξία ο θάνατός τους; Ή μήπως θα ήταν δικαιολογημένος; Οι κακοποιοί δεν σκότωσαν τους αστυνομικούς επειδή ήταν φτωχοί – οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν επειδή οι κακοποιοί (που μπορεί κι αυτοί να είναι φτωχοί) αποδείχτηκαν πιο ικανοί στη μάχη.

Αγαπητοί δημοσιογράφοι, αν δεν ξέρετε τι να γράψετε ή τι να πείτε –όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός-, είναι καλύτερα να το βουλώσετε. Με την αναφορά στο μισθό κάποιου αμέσως μετά τη δολοφονία του, το μόνο που καταφέρνετε είναι να ακούγεστε σαν ταλιροφονιάδες και να υβρίζετε τους νεκρούς. Επίσης, αφήνετε να πλανάται η υπόνοια πως οι αστυνομικοί δεν τα βγάζουν πέρα με τόσο χαμηλό μισθό και αναγκάζονται να κάνουν και «άλλες δουλειές»• αυτό, βέβαια, δεν απέχει από την πραγματικότητα-όπως μαθαίνουμε συχνά πυκνά από το αστυνομικό δελτίο και διαπιστώνουμε και με τα ίδια μας τα μάτια- αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να αναφέρεται, όταν υπάρχουν νεκροί αστυνομικοί.

«Γιατί δεν κάνουν ένα συλλαλητήριο και για τους νεκρούς αστυνομικούς;»

Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς που πηγαίνουν στις διαδηλώσεις – δηλαδή, κυρίως, στους αριστερούς (για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω), οι αριστεροί καλούνται όχι μόνο να κάνουν συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς, αλλά να απολογηθούν και για τις ενέργειες των κακοποιών που σκοτώνουν τους αστυνομικούς. Λες και όσοι πάνε στις διαδηλώσεις είναι κακοποιοί - μιλάμε για απροκάλυπτη ηλιθιότητα).

Καλοί μου άνθρωποι, κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να πάει σε συλλαλητήριο ή να κατέβει στο δρόμο για να συμπαρασταθεί σε απολυμένους, σε εργαζόμενους, σε μετανάστες, σε απεργούς πείνας ή να συμμετάσχει σε μια αντιπολεμική διαδήλωση. Όλοι αυτοί που πάνε το κάνουν με τη δική τους θέληση – νιώθουν την ανάγκη και πάνε.

Αν εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να διαδηλώσετε για τους αστυνομικούς που σκοτώνονται από κακοποιούς, κάντε το – δεν σας εμποδίζει κανείς. Μην ζητάτε, όμως, από άλλους να το κάνουν για εσάς. Παραδεχτείτε πως αδιαφορείτε για όλους –και για τους νεκρούς αστυνομικούς- και νοιάζεστε μόνο για την πάρτη σας, και αφήστε την υποκρισία.

Στην πραγματικότητα, δεν ζητάτε να γίνει συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς – ζητάτε να μην γίνεται κανένα συλλαλητήριο. Απλώς, ντρέπεστε να το πείτε ευθέως και προσπαθείτε να ενοχοποιήσετε και να ακυρώσετε τα συλλαλητήρια και τις αντιδράσεις αυτών που απειλούν εσάς και τα αφεντικά σας.

Ούτως ή άλλως, αν γίνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τους νεκρούς αστυνομικούς, εσείς δεν πρόκειται να πάτε. Αν δεν ένιωσες την ανάγκη να βγεις στο δρόμο για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, δεν πρόκειται να το κάνεις για αστυνομικούς που δολοφονήθηκαν από κακοποιούς. Είναι πιο πιθανό να πάνε στη συγκέντρωση για τους νεκρούς αστυνομικούς οι αριστεροί παρά εσύ.

(Το θέμα της εγκληματικότητας είναι τεράστιο – και φυσικά είναι πολιτικό θέμα. Όσο αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, θα θρηνούμε πολλούς νεκρούς – πολίτες και αστυνομικούς. Αντί να ουρλιάζουμε όλοι τις βεβαιότητές μας για την εγκληματικότητα, ας κάνουμε κάτι πιο ψύχραιμο και πιο χρήσιμο. Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται «Εγκληματολογία» και μια άλλη που λέγεται «Κοινωνιολογία». Η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους. Ας βγάλουμε τον σκασμό και ας τους ακούσουμε.)

 ΠΗΓΗ : pitsirikos

Η Ανγκέλα (ξανα)συνάντησε τον Κάρολο

Η Ανγκέλα (ξανα)συνάντησε τον Κάρολο

του Σπύρου Σουρμελίδη Στα θρανία της Ανατολικής Γερμανίας η Αγγέλα Μέρκελ διδάχτηκε την θεωρία της Υπεραξίας του Κάρολου Μάρξ.  Γνωρίζει λοιπόν καλά ότι τελικώς το κέρδος βγαίνει πρωτίστως και κυρίως από την εργασία. Γι αυτό και επιδιώκει να κάνει όσο το δυνατόν φτηνότερη την εργασία των νότιων ευρωπαίων προς όφελος των επιχειρήσεων της (ενωμένης) πλέον Γερμανίας. "Η ανταγωνιστικότητα και όχι το χρέος είναι το πρόβλημα της Ελλάδας (και των χωρών που χρωστούν)”  δήλωναν πριν από λίγες μέρες οι οικονομικοί σύμβουλοι της κας Μέρκελ, ζητώντας μέτρα υπέρ της ανταγωνιστικότητας.  Δυστυχώς ο Κάρολος Μάρξ επιβεβαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Το κέρδος βγαίνει από την υπεραξία της εργασίας, το κεφάλαιο ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός εκεί που τα μεροκάματα είναι φτηνότερα. Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Καζακστάν, Βραζιλία, Βιετνάμ, Νότιο Αφρική. Και στην καθ ημάς περιοχή Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Κροατία, ακόμα και Κόσσοβο. Ο συντελεστής «υποδομή, μηχανήματα, τεχνολογία, καινοτομία», έχει μικρή σημασία. Ολ αυτά ταξιδεύουν με το κεφάλαιο (επένδυση), παρέχονται απλόχερα στους χθεσινούς εχθρούς (ρώσους, καζάκους, κινέζους βιετναμέζους κα) εκεί όπου υπάρχει ΦΤΗΝΟ μεροκάματο. Το 95% της τεχνολογίας των αμερικανών το έχουν και οι κινέζοι, επενδύεται άνετα στην Ινδία ή στην Βραζιλία χωρίς περιορισμούς. Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο δημιούργησε τα τελευταία 30 χρόνια απίστευτες υπεραξίες από την κίνηση (επένδυση) του, δημιουργώντας όμως μια ατέλειωτη φούσκα. Από την ώρα που η φούσκα έσκασε, βρεθήκαμε μέσα στην τρικυμία της μεγάλης κρίσης. Μιας κρίσης συνολικής. Οι μάσκες έπεσαν οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν, ο Σόρος (τι σύμπτωση και αυτός από την Ουγγαρία) έγινε και πάλι σοσιαλιστής. Την νύφη (κρίση) θα την πληρώσουν οι φτηνά αμειβόμενα εργαζόμενοι. Η φτηνή εργασία θα αποδώσει το μεγάλο ποσοστό κέρδους, αυτή δημιουργεί μεγαλύτερη υπεραξία, ίσως μεγαλύτερη και από αυτή που παρείχαν οι φούσκες. Η Γερμανία καταριέται τους τεμπέληδες έλληνες, τους ανεπρόκοπους νότιους (ή και βόρειους) που απέτυχαν να γίνουν νοικοκυραίοι. Τους ζητά να γίνουν ανταγωνιστικοί, δηλαδή να δουλέψουν φτηνά. Την τεχνολογία θα την αγοράσουν από τους γερμανούς ή θα την επενδύσουν οι γερμανοί στα Βαλκάνια, στην Ελλάδα, ξανά στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, αρκεί αυτοί να δουλέψουν φτηνότερα. Να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν και να μοιάσουν λίγο προς ανατολική Ευρώπη και προς Ασία η Λατινική Αμερική. Το μάθημα όμως που έμαθε μικρή, η Μέρκελ, δεν τελειώνει στην υπεραξία. Το φτηνό μεροκάματο φέρνει ανέχεια και μετά έκρηξη. Απλώς παίζουμε όλοι με τον χρόνο. Γιατί τελικά και ο χρόνος (εκτός από την υπεραξία) είναι χρήμα.    ΠΗΓΗ: dixti.net

 

Τζιμάκος για Τζέφρυ

Τα ξέραμε όλα...

Τα ξέραμε όλα...

Tου Γιωργου Mαντελα

Μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα είδος... εθνικού αθλήματος. Ας το ονομάσουμε χάριν οικονομίας «πέφτουμε από τα σύννεφα». Ως έθνος, ως κράτος, ως λαός. Κάθε φορά που ακούμε κάτι, έστω κι αν είναι γνωστό, έστω κι αν είναι προκαθορισμένο, έστω κι αν έχει συμφωνηθεί εδώ και 10 μήνες και έχει ειπωθεί πάνω από 100 φορές, επιμένουμε να ξαφνιαζόμαστε, συνήθως δυσάρεστα, και να αναφωνούμε εν χορδαίς και οργάνοις «δεν είναι δυνατόν, μα πώς θα γίνει αυτό;».

Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση του χρέους. Ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, ως απόλυτο αριθμό, ως ό, τι θέλετε, αλλά υπό έναν όρο: με την ολοκλήρωση της εφαρμογής του Μνημονίου. Εξ αρχής ήταν γνωστό πως θα φτάσει και θα ξεπεράσει το 150% και θα κινηθεί στις παρυφές του 160%. Δεν ήταν μυστικό ούτε κρατήθηκε ποτέ κρυφό, από κανέναν. Γι’ αυτό και από το ξεκίνημα της προσπάθειας πολλοί ήταν εκείνοι που αναρωτιούνταν αν θα είχε νόημα να μπούμε στη διαδικασία και να κάνουμε την προσπάθεια, από τη στιγμή που το αποτέλεσμα ήταν προδικασμένο. Ηταν κι αυτή μια άποψη, στην οποία είχε αναπτυχθεί μεγάλος αντίλογος για την ωφέλεια της κίνησης, που στο τέλος, καλώς ή κακώς, επικράτησε. Αλλά δεν είναι αυτό της παρούσης. Αυτό που έχει σημασία είναι πως ήταν εξ αρχής γνωστό. Αρα, δεν νομιμοποιείται κανείς να επιδοθεί στο εθνικό σπορ, τουτέστιν «να πέσει από τα σύννεφα».

Οπως δεν νομιμοποιείται αύριο - μεθαύριο να πει ότι της ύφεσης διαμορφούμενης στο 4,6%, αντί του προβλεπόμενου 4,2%, ανατράπηκαν τα σχέδιά του για το υπόλοιπο της ζωής του ή να ισχυρισθεί ότι δεν γνώριζε ότι του Μνημονίου 1 θα ακολουθούσε το αναθεωρημένο Μνημόνιο 2, 3, 4 και ούτω καθεξής. Με τον ρυθμό που πάνε τα πράγματα, το κοντέρ θα σταματήσει κάπου στο 14 με 15. Το ελαστικό -στα όρια του εξελικτικού- του κειμένου, όμως, ήταν γνωστό από το ξεκίνημα της προσπάθειας. Οπότε και πάλι όσοι διαβάσουν τα παραπάνω δεν θα δικαιούνται αύριο μεθαύριο (σ. σ. αν δεν το έχουν κάνει ήδη, δηλαδή) «να (ξανα) πέσουν από τα σύννεφα».

Οπως δεν δικαιούνται «να πέσουν από τα σύννεφα» όσοι ακούν τώρα ότι είναι δύσκολο να ξαναβγεί η χώρα στις ελεύθερες αγορές κεφαλαίου πριν από το τέλος του 2011 ή ότι το θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη δεν θα ξαναμπεί νωρίτερα από το πρώτο τρίμηνο του 2012. Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Αν εξακολουθεί «να πέφτει» είναι απλώς αφελής. Αφού εξ αρχής λέγαμε και ξαναλέγαμε ότι όλα αυτά θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνουν. Στα όρια του ακατόρθωτου. 

Εν κατακλείδι: Τα γνωρίζαμε όλα, είχαμε προειδοποιηθεί για όλα και όποιος είχε μπει στον κόπο να ρίξει μια ματιά στο αρχικό κείμενο του Μνημονίου είχε προλάβει και είχε πέσει ήδη τότε από τα σύννεφα. Ολα τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς για λαϊκή κατανάλωση, που εν μέσω κρίσης είναι και η μόνη που δεν φθίνει.

 http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/03/2011_1294580

Νερό κι αλάτι

Νερό κι αλάτι 

Σαράντα μέρες κλάψε με πατέρα,

ρημάξανε τον τόπο μας

, θα φύγω.

Ανθρώπινη ζωή θα πάω να χτίσω,  

τους φράχτες και τις νάρκες θ’ αψηφήσω.

Στη φτώχεια που γεννήθηκα η ανάγκη με παιδεύει.

Αδιέξοδες οι μέρες μου κι οι νύχτες μου συντρίμμια.

--------------

Δουλέμποροι σταθήκανε μπροστά μου,

σε μαύρα σαπιοκάραβα με ρίξαν.

Με φόρτωμα της γης τους κολασμένους στα άγρια τα πελάγη ξανοιχτήκαν.

Στο κύμα που λυσσομανά η ανάσα μας κομμένη,

να κρέμεται απ’ το βλέμμα μας μια τόση δα ελπίδα.

--------------

Σε τούτα εδώ τα χώματα που ήρθα,

στ’ αμπέλια, 

στις ελιές, 

μέσα στους κάμπους αβγάτιζα το βιος του αφεντικού μου, 

φωνή δεν είχα,

μαύρη η δουλειά μου. 

Κλεισμένος σ’ εργοτάξια,

θαμμένος σε υπόγεια,

να τρέφονται απ’ τη σάρκα μου αχόρταγα θηρία.

--------------

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης, 

πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, 

πολεμώντας.

-------------- 

Ο ιδρώτας μου κυλούσε μες στις πόλεις,

σε δρόμους,

εργοστάσια, 

ναυπηγεία.

Τα χέρια μου πληγιάζαν στους χειμώνες που μάτωνα για ξένα μεγαλεία.

Και στήριγμα στους γέροντες που απόβλητοι σωπαίναν. 

Στο άδειο προσκεφάλι τους μια στάλα από φροντίδα.

-------------- 

Αυτοί που νόμιμα μ’ απομυζούσαν λαθραία ονομάσαν τη ζωή μου,

να ιδρώνω,

να κοπιάζω, να παράγω, 

μα δίκιο να μη βρίσκω στο κελί μου.

Και τρέμω τα τσιράκια τους που με παραφυλάνε.

Γυρεύω τα αδέρφια μου, 

τους ντόπιους τους εργάτες.

-------------- 

Νερό κι αλάτι,

300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης,

πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, 

πολεμώντας.

--------------

Ο θάνατος πια δε θα με τρομάξει, 

πεθαίνω τώρα πλάι σε συντρόφους.

Πατρίδα μου είναι η σφιχτή γροθιά μου κι ο αγώνας για της τάξης μου τα δίκια. 

Ζωή να χτίσω πάλεψα κι αυτοί με πολεμάνε. 

Αυτοί που όλο το μόχθο μας δικό τους τον κρατάνε.

-------------- 

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης, 

πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω,

πολεμώντας.

Αντίο σας.

Αμπντούλ,

Νορντίν, 

Αχμέντ, 

Χαμίντ,

Χασάν.

Εργάτη μετανάστη αδερφέ μου.  

http://radicaldesire.blogspot.com

Ουραγός στους µισθούς η Ελλάδα

Ουραγός στους µισθούς η Ελλάδα

  ΙΝΕ-ΓΣΕΕ: Δεν φταίει το κόστος εργασίας για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΗΛΙΑΣ Π. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

Μύθος είναι το υψηλό κόστος εργασίας στην Ελλάδα, συµπεραίνει έκθεση του ΙΝΕΓΣΕΕ που αντιστρατεύεται το βασικό επιχείρηµα της τρόικας ότι φταίνε οι υψηλοί µισθοί για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας.

Παράλληλα, σύµφωνα µε την έκθεση, σε σύγκριση µε τις άλλες χώρες της Ε.Ε. οι έλληνες εργαζόµενοι έχουν από τις χαµηλότερες αποδοχές, όταν οι επιχειρήσεις στη χώρα µας διατηρούν από τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους µεταξύ των χωρών-µελών της Ε.Ε. Ο επιχειρηµατικός τοµέας – όπως προκύπτει από την έκθεση – δεν θυσίασε την υψηλή κερδοφορία του για να επιτευχθεί η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η οποία αντίθετα επιδεινώθηκε τατελευταία χρόνια κυρίως λόγω της ανατίµησης του ενιαίου νοµίσµατος.

Πρόκειται για τα συµπεράσµατα µεγάλης επιστηµονικής µελέτης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (Ηλίας Ιωακείµογλου) µε θέµα «Κόστος εργασίας, περιθώρια κέρδους και ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1995-2009. Οπως σηµειώνει στον πρόλογο της µελέτης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, από την ανάλυση προκύπτει ότι τόσο οι µεταβολές στο µέσο περιθώριο κέρδους όσο και οι µεταβολές του κόστους εργασίας ανά µονάδα προϊόντος δεν επηρέασαν σηµαντικά την ανταγωνιστικότητα κατά την περίοδο 1995-2009, διότι αθροιστικά µεταβλήθηκαν µε ρυθµούς ανάλογους προς τους αντίστοιχους στις 35 κυριότερες ανταγωνίστριες χώρες.

Η ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας, όπως συµπληρώνει ο κ. Παναγόπουλος, οφείλεται στην ονοµαστική συναλλαγµατική ισοτιµία του ευρώ. Σύµφωνα µε τη µελέτη:  Τόσο οι µεταβολές στο µέσο περιθώριο κέρδους, όσο και οι µεταβολές του κόστους εργασίας ανά µονάδα προϊόντος δεν επηρέασαν σηµαντικά την ανταγωνιστικότητα τιµής κατά την περίοδο 1995-2009, διότι αθροιστικά µεταβλήθηκαν µε ρυθµούς ανάλογους προς τους αντίστοιχους στις 35 κυριότερες ανταγωνίστριες χώρες. Η επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας οφείλεται στην ονοµαστική συναλλαγµατική ισοτιµία του ευρώ. Η ανατίµηση του ευρωπαϊκού νοµίσµατος κατέστησε τα ελληνικά προϊόντα (αγαθά και υπηρεσίες) ακριβότερα και υπέσκαψε την ανταγωνιστικότητά τους.

 Το πραγµατικό ετήσιοκόστος εργασίας στην Ελλάδα παρουσίασε κατά την περίοδο 1995-2009 µεγάλες αυξήσεις. Αυτό έχει µικρύνειτην απόσταση έναντι των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εντούτοις, το πραγµατικό ετήσιο κόστος εργασίας στην Ελλάδα παρέµενε το 2009 σηµαντικά χαµηλότερο από το αντίστοιχο στις πιο προηγµένες ευρωπαϊκές χώρες: περίπου κατά 35% έναντι των µικρών χωρών της Βόρειας Ευρώπης, 25% έναντι της Γαλλίας και της Βρετανίας, περίπου 20% έναντι της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου 1995-2009, τοµέσο περιθώριο κέρδους της ελληνικής οικονοµίας (40%) ήταν το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 18 πιο προηγµένων χωρών, µε εξαίρεση την Ιρλανδία. Ακόµη και το 2010, παράτην κάµψη του µέσου περιθωρίου (-5%) εξαιτίας της κρίσης, οι επιχειρήσεις της Ελλάδας διατηρούν τα υψηλότερα περιθώρια µαζί µε την Ιρλανδία, τη Γερµανία και την Ισπανία. Εναντι των 35 κυριότερων ανταγωνιστριών χωρών τα περιθώρια κέρδους στην Ελλάδα µειώθηκαν ελαφρώς (µείωση της τάξεως του 5%). Εντούτοις, η µείωση αυτή στο µέσο περιθώριο κέρδους ήταν µικρή (5%) και είχε ως σηµείο εκκίνησης το πολύ υψηλό επίπεδο του 40%, ενώ στις άλλες χώρες το αντίστοιχο περιθώριο κυµαίνεται µεταξύ 10% και 35% (και είναι µικρότερο του 30% στις περισσότερες περιπτώσεις).

 Ενώ οι αποδοχές στην Ελλάδα, υπολογισµένες σε εθνικά νοµίσµατα, αυξήθηκαν κατά 12,5% περισσότερο από ό,τι οι αποδοχές στις ανταγωνίστριες χώρες, παρουσίασαν εκρηκτική αύξηση (30%) όταν τιςυπολογίζουµε σε δολάρια. 

 http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4620583

«Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή».

«Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή».

Η περιπέτεια ενός σχολίου.

Αποφάσισα να συμμετάσχω κι εγώ με ένα σχολιασμό μου, στη Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου» του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας κλπ.

Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί διάβασα το νομοσχέδιο και φρίκαρα.

Το σχόλιο μου εστάλη στις 25-2-2011, 23: 53.

Το σχόλιο αυτό δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ελέγχθηκε από τους διαχειριστές της Διαβούλευσης και κρίθηκε μάλλον επικίνδυνο.

Σας παρουσιάζω εδώ το λογοκριμένο σχόλιο:

-Λογοκριμένο-

Κύριε Υπουργέ,

Ο Θεός να μας φυλάει, αγριεύτηκα! (Ποιος Θεός, βάλτε εσείς όποιον έχετε ευχαρίστηση, δε θα' θελα να σας στεναχωρήσω).

Μπορείτε να γίνετε πιο σαφής ως προς τις απαγορεύσεις (με ακρίβεια όμως και κατάλογο απαγορευμένων λέξεων που δεν είναι νομικά- πολιτικά ορθές, παρακαλώ).

Η παρακάτω φράση με έβαλε σε πολύ προβληματισμό κύριε Υπουργέ:

"Εξασφαλίζεται ότι η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες".

Απαντήστε μου παρακαλώ αν από τούδε και στο εξής θα διώκομαι αυτεπαγγέλτως ποινικά, αν χρησιμοποιήσω τις παρακάτω φράσεις:

"Ζήτησε ο γύφτος να του γυρίσω ακόμα και το πενηνταράκι" (αφορά το φίλο μου που μοιραστήκαμε τα έξοδα της ταβέρνας).

"Δουλεύω σα μαύρος 15 ώρες τη μέρα" (Εξαιτίας του ελαστικού ωραρίου, ξέρετε εσείς).

"Μου φέρθηκε πούστικα" (Ο συνεταίρος μου που με εξαπάτησε και μου έφαγε τα λεφτά).

"Πήγε ο εβραίος στο παζάρι κι ήτανε Σαββάτο" (το είπα στη φιλενάδα μου όταν επιτέλους αποφάσισε να με ακολουθήσει για τζόκιν και εκείνη τη μέρα έβρεχε)

«Τουρκόσπορε!» (το λέει ο 94χρονος πατέρας μου εναντίον οποιουδήποτε τον  βλάπτει άδικα και ανεπανόρθωτα).

κλπ, κλπ. Να μη σας κουράσω άλλο.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι στις κατατρεγμένες ομάδες που χρίζουν προστασία από τυχόν «εχθροπάθεια» δική μας, δεν συμπεριλαμβάνετε τη μισητή ομάδα των πολιτικών.

Ευχαριστώ

Υ.Γ. Ειλικρινά κύριε Καστανίδη, μέχρι τις εκλογές του ’09 σας θεωρούσα τον πιο ήπιο, ευγενικό και καλό άνθρωπο από το χώρο στον οποίο ανήκετε. Συγκεκριμένα το μοναδικό με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2011, 22:05, τους έστειλα το παρακάτω σχόλιο, το οποίο επίσης έφαγε η μαρμάγκα:

Σχόλιο απωλέσθη! σχόλιο απωλέσθη!

Γιατί κύριοι; Το έστειλα 25-2-2011, 23.53΄. Δεν έβριζα, όπως πλείστοι έταιροι σχολιαστές από τους ανωτέρω.

Αρνούμαι να πιστέψω ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου δεν διαθέτουν χιούμορ.

Ευελπιστώ ότι έκανα λάθος, παρόλο που στραβώθηκα να ψάχνω στα σχόλια.

Εν πάση περιπτώση, θα αναρτήσω το σχόλιο μου στο προσωπικό μου ιστολόγιο, με την ένδειξη: "λογοκριμένο".

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Κλείνοντας, για όσους δεν έχουν καταλάβει πόσο τραγικά θα γίνουν τα πράγματα με την ελευθερία λόγου στο άμεσο μέλλον, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι σκόπιμα δημοσίευσα το κείμενο( αυτό,) όσο προλάβαινα, γιατί μετά την ψήφιση του Νόμου το πιθανότερο θα ήταν να θεωρούνταν ότι το συγκεκριμένο κείμενο «προκαλεί ή διεγείρει εχθροπάθεια» και να «διωκόμουν ποινικά και αυτεπαγγέλτως για διάπραξη εγκλήματος  ρατσισμού».

http://anatolikatisedem.blogspot.com/2011/03/blog-post_02.html