Συγχωνεύσεις σχολείων: Η Παιδεία υποτάχθηκε στη λογιστική αντίληψη
Του Νίκου Χανια
Αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας, τόσο σε επίπεδο ουσίας όσο και
σε επίπεδο υποδομών, βαφτίζει τις συνενώσεις σχολείων, της πρωτοβάθμιας
και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, το
υπουργείο παιδείας.
Ο διάλογος και η διαβούλευση χρησιμοποιήθηκαν εντελώς προσχηματικά,
αφού το υπουργείο, εκτός από τις εντεταλμένες εισηγήσεις υπηρεσιακών
παραγόντων, δεν έλαβε απολύτως τίποτα υπόψη του και επικύρωσε ουσιαστικά
ειλημμένες αποφάσεις. Αποφάσεις που εκτός ελαχίστων ίσως περιπτώσεων,
πάρθηκαν ερήμην των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των δημοτικών
συμβουλίων, των συλλόγων γονέων και των τοπικών κοινωνιών. Κάτω από
αυτές τις συνθήκες αποφασίσθηκε, στο όνομα της δήθεν αναβάθμισης της
παρεχόμενης παιδείας, οι 1523 σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας
εκπαίδευσης να γίνουν τελικά 672 και οι 410 σχολικές μονάδες της
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να περιορίζονται σε 205. Η κυβέρνηση για να
εξωραΐσει την κατάσταση επικαλείται ότι υπάρχει πολιτική κατεύθυνση ώστε
κάθε τμήμα να μην ξεπερνά τα 25 παιδιά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και
25+10% στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όπως όμως ήταν αναμενόμενο και επειδή κανένας σχεδόν εκπαιδευτικός,
γονιός ή μαθητής δεν πείσθηκε και ούτε πιστεύει, ότι αυτές οι συνενώσεις
των σχολείων ενισχύουν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας,
υπήρξαν πολλές αντιδράσεις (καταλήψεις σχολείων, απεργίες, ψηφίσματα
δημοτικών συμβουλίων, συλλόγων γονέων κ.λπ.) ανά την Ελλάδα, οι οποίες
και συνεχίζονται όσο και αν το υπουργείο προσπαθεί να τις υποβαθμίσει
και να χαμηλώσει τους τόνους. Η κυβέρνηση και σε αυτό το θέμα παραπλανά
και δεν λέει την αλήθεια στους πολίτες, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι για
τις συνενώσεις των σχολείων τα κίνητρα δεν είναι παιδαγωγικά ή
εκπαιδευτικά αλλά απολύτως οικονομικά, αφού εντάσσονται στις επιταγές
του Μνημονίου το οποίο έχει προϋπολογίσει, από τη συγκεκριμένη πολιτική,
την εξοικονόμηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Δυστυχώς και τα θέματα της παιδείας υποτάσσονται στην απάνθρωπη,
τεχνοκρατική και λογιστική αντίληψη, της γενικότερης και εξοντωτικής για
όλους μας, πολιτικής που ακολουθείται. Αν η πολιτεία μας ενδιαφερόταν
πραγματικά για τα θέματα της παιδείας θα είχε πάει προ πολλού σε σχολεία
ίσης ευκαιρίας για όλους τους Έλληνες, πλούσιους και φτωχούς και θα
είχε κάνει την παιδεία έργο και την παραπαιδεία πάρεργο και όχι το
αντίστροφο που ισχύει σήμερα. Αντίθετα όμως από τις συνενώσεις που
ανακοινώθηκαν, κλείνουν και μικρές σχολικές μονάδες (και αυτές κακώς),
παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι όπου κλείνει ένα σχολείο, υποβαθμίζεται η
κοινωνία όσο μικρή και αν είναι, αλλά και σε πάρα πολλές περιπτώσεις
και δυναμικές σχολικές μονάδες και μάλιστα με τάση περαιτέρω μεγέθυνσή
τους, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις των συνενώσεων, δυσκολεύεται η
πρόσβαση των μαθητών στα νέα σχολεία τους, αφού μεγαλώνουν οι αποστάσεις
και οι διαδρομές.
Οι εκπαιδευτικοί, που αγνοήθηκαν παντελώς για αυτές τις αλλαγές,
αισθάνονται εργασιακά πλέον πολύ ανασφαλείς αφού βλέπουν, στον βωμό της
εξοικονόμησης πόρων, να μειώνονται σημαντικά οι οργανικές θέσεις
απασχόλησής τους, καθώς και οι θέσεις διευθυντών των σχολείων, χωρίς
ουσιαστική και πραγματική αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας.
Έτσι και
στις συγκοινωνίες και στην παιδεία αλλά και στην υγεία και στην ενέργεια
που θα ακολουθήσουν, όσο και αν η κυβέρνηση θέλει να τις ονομάζει
μεταρρυθμίσεις, ο παρονομαστής είναι κοινός και ο απώτερος στόχος πλέον
είναι ορατός, με ιδιωτικοποιήσεις, υποχρηματοδότηση, μειώσεις θέσεων
εργασίας και αποδοχών, συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων και σε κάθε
περίπτωση εξοικονόμηση πόρων για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των
δανείων στους τοκογλύφους δανειστές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου