Ενότητα της ευρύτερης αριστεράς: Αν όχι τώρα, τότε πότε;

Ενότητα της ευρύτερης αριστεράς: Αν όχι τώρα, τότε πότε;

 

Του Δημήτρη Παπαδημούλη

Τους τελευταίους έξι μήνες ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ πάνε καλύτερα. Αυτό αποτυπώνεται και στην κοινωνία και σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις.

Αυτό οφείλεται σε τρεις βασικούς λόγους:

Διατυπώνουμε πιο δυναμικό, συνεκτικό και καθαρό πολιτικό και προγραμματικό στίγμα στην αντιπολίτευσή μας προς το ΠΑΣΟΚ που εκφράζεται μέσα στη Bουλή, στους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα.

Έγιναν βήματα ανάκτησης της πολιτικής ηγεμονίας του ΣΥΝ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, με παράλληλη αποδυνάμωση αριστερίστικων απόψεων, διχαστικών συμπεριφορών και καιροσκοπικών παιχνιδιών μέσα στο συμμαχικό μας σχήμα.

Βρίσκει απήχηση και μας βοηθά η ενωτική μας πρόταση για ένα ευρύ αντιμνημονιακό, αντι-νεοφιλελεύθερο μέτωπο, με αριστερό προσανατολισμό.

 

Το επόμενο διάστημα, αντί να αναλωθούμε και πάλι σε εσωστρέφεια, ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια, οφείλουμε να δούμε τι μπορούμε να βελτιώσουμε. Πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αντιστοιχηθούμε με τις προκλήσεις που θέτει αυτή η κρίσιμη και ιστορική περίοδος, η οποία θα είναι μακρoχρόνια.

Με αυτό τον στόχο καταθέτω ορισμένες σκέψεις και προτάσεις:

Οι καιροί και οι πολίτες ζητούν σαφές πολιτικό σχέδιο και πρόγραμμα. Πρέπει να βγάλουμε το πρόγραμμα του ΣΥΝ από το συρτάρι, το οποίο αφού το εγκρίναμε το 2009, το καταχωνιάσαμε επειδή δεν άρεσε σε μερικούς συμμάχους μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Να το εξειδικεύσουμε με κάποιες αιχμές στις συγκεκριμένες συνθήκες. Να ετοιμάσουμε μαζί με τους συμμάχους μας, τις προγραμματικές αιχμές, το προγραμματικό περιεχόμενο της μίνιμουμ μετωπικής πρότασης του αντι-νεοφιλελεύθερου μετώπου.

Την πρόταση μας για το ευρύ αυτό μέτωπο δεν χρειάζεται να την εκφωνούμε απλώς, αλλά να τη μεταφράζουμε και σε πρωτοβουλίες. Χρειάζεται μια επίθεση φιλίας για διάλογο, κοινή δράση με στόχο την ευρύτερη δυνατή σύγκλιση και συνεργασία και σε κεντρικό επίπεδο αλλά και σε τοπικό επίπεδο, σε όλη την Ελλάδα.

Η πρότασή μας απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς και της οικολογίας, χωρίς καμία εξαίρεση. Πρέπει όμως να συναποφασίσουμε και να συνεννοηθούμε από τώρα, και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα προχωρήσουμε με όσους τελικά ανταποκριθούν σ’ αυτό το κάλεσμα, στηριγμένοι σε μια στέρεη προγραμματική και πολιτική βάση. Αυτό συμβαδίζει απόλυτα με την πολιτική απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του ΣΥΝ για τη συγκρότηση μιας συμμαχίας ευρύτερης του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας.

Η αντιπολιτευτική μας δράση δεν πρέπει να εξαντλείται μόνο στην κυβέρνηση του ΠΑΟΣΚ. Εξίσου σκληρό μέτωπο πρέπει να έχουμε και εναντίον της Ν.Δ. Η κριτική πρέπει να ασκείται όχι μόνο στην πενταετία 2004-2009 του Καραμανλή αλλά και στην πολιτική Σαμαρά. Και στον μαϊμού αντιμνημονιακό φερετζέ που σιγά-σιγά αφαιρεί, και στην υπερσυντηρητική στροφή που επιχειρεί το τελευταίο διάστημα η Ν.Δ. Η ομιλία του κ. Σαμαρά στη ΔΕΘ ήταν χαρακτηριστική.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις δημοσκοπήσεις απαιτεί ριζικές αλλαγές και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά θέλει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ. Θα το αγνοήσουμε; Δεν μας λέει τίποτα ότι ακόμα και η Αλέκα Παπαρήγα λέει ότι με αυτές τις συνθήκες και συσχετισμούς η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφή;

Δεν μας λέει τίποτα ότι όλες οι δημοσκοπήσεις λένε ότι τουλάχιστον οι μισοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ δεν επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από το ευρώ;

Η αριστερά είναι όχι μόνο δύναμη αντιστάσεων αλλά και δύναμη αλλαγών και προτάσεων. Το Μνημόνιο το έφερε ένας χρεωκοπημένος τρόπος διακυβέρνησης. Πολλά πράγματα σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να αλλάξουν. Στο κράτος, στη διοίκηση, στο φορολογικό σύστημα στο περιβάλλον, στον τρόπο με τον οποίο μοιράζονται τα φορολογικά βάρη και τα οφέλη από την ανάπτυξη, στην αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχουν σχέση με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτά τα λέει η αριστερά από την εποχή του Μπάτση. Αν εμφανιζόμαστε μόνο ως δύναμη αντιστάσεων και όχι ως δύναμη αλλαγών, προτάσεων και λύσεων, δεν θα καταφέρουμε να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητές μας.

Το 2012 ο ΣΥΝ κλείνει 20 χρόνια ζωής. Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα με αφορμή αυτή την επέτειο, που να υπηρετούν τον στόχο που έχουμε συνομολογήσει: Έναν ισχυρό ΣΥΝ και μια συμμαχία ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο έναν νέο συνασπισμό εξουσίας με αντι-νεοφιλελεύθερο, σοσιαλιστικό, οικολογικό και δημοκρατικό πρόταγμα. Αυτό το κόμμα, ακόμα και όταν πρώην κορυφαία ηγετικά του στελέχη έδειξαν ότι δεν το πίστευαν, άντεξε. Γιατί έχει στο DNA του κάποια χαρακτηριστικά τα οποία επιβεβαιώνονται και ενισχύονται. Επιβάλλεται με την αφορμή των 20 ετών από την ίδρυση του ΣΥΝ να προχωρήσουμε με μια πλατιά πολιτική και οργανωτική καμπάνια, που να προβάλλει και να ενισχύει αυτές τις κατακτήσεις.

«Οι καιροί ου μενετοί». Είναι ώριμη, επιβεβλημένη, επείγουσα κι επιτακτική ανάγκη αυτή τη στιγμή, οι δυνάμεις της αριστεράς να αναζητήσουν έναν κοινό βηματισμό και με ένα κοινό μίνιμουμ πρόγραμμα και μια ηγεσία κοινής αποδοχής, να κατέβουν μαζί στις εκλογές διεκδικώντας να σταματήσει ο κατήφορος, να αλλάξει σελίδα αυτός ο τόπος.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=645269