Μην ακούω ανοησίες. Η Τέχνη δεν είναι
αστακομακαρονάδα. Ουδεμία σχέση ο
Θόδωρος Αγγελόπουλος με τον
Λευτέρη
Λαζάρου. Και καμία σχέση ο
«Θίασος» με την κουζίνα, τα πιάτα και την
γαστρονομία. Τουτέστιν το προσωπικό μας γούστο είναι το μικρό, το δικό
μας κρατούμενο. Το αντικειμενικό είναι το πρώτο, το μεγάλο και το
αξεπέραστο κρατούμενο.
Αδιάφορο αν εσένα, εμένα και πολλών άλλων δεν αρέσουν οι αργοί ρυθμοί
και τα μεγάλα πλάνα. Ανεξάρτητα αν καταλαβαίνουμε η δεν καταλαβαίνουμε.
Εγώ ας πούμε ήμουν στουρνάρι στα Μαθηματικά και την Χημεία. Να τα πετάξω
στα σκουπίδια;
Βλακείες. Και που σαι, Εσένα το λέω που βαριέσαι στις
ταινίες του Θόδωρου και που με ευκολία τις πετάς στον κάλαθο των
αχρήστων. Σάμπως βρε ηλίθιε έχεις καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στην
χώρα; Σάμπως έχεις καταλάβει τα αίτια αυτής της χρεοκοπίας και της
ελληνικής «
κακοδαιμονίας»;
Τίποτα. Και επειδή λοιπόν καταβροχθίζεις τις εύπεπτες αμερικανιές , πα
να πει ότι αυτές είναι ανώτερες από τον «Θίασο» και την «Αναπαράσταση» ;
Που πάει να πει ότι σε τόση εκτίμηση έχεις τον κινηματογράφο που τον
ταυτίζεις με το ποπ κορν! Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές. Το
γεγονός είναι ένα. Διαπιστωμένο με κριτήρια εντελώς ψυχρά και
αδιάψευστα.
Η Μελίνα ως μοναδική ελληνίδα star. Ο Μίκης Θεοδωράκης ως
μεγιστοτεράστιος μουσικοσυνθέτης. Και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος
αναγνωρισμένος, ακόμα και από τον Μάρτιν Σκορσέζε, ως κορυφαίος
ευρωπαίος ποιητής των εικόνων. Αυτά τα τρία και μοναδικά δικά μας
«εξαγώγιμα» ονόματα διασκέδασης και κουλτούρας. Αρέσει δεν αρέσει αυτή η
αλήθεια. Εμείς εν Ελλάδι με το νιαου νιαου η γατούλα και την εθνική μας
σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ομως σε όλα τα πέρατα της Οικουμένης «Μελάινα,
Μελάινα».
Που πάει να πει. Οτι ο Θόδωρος ο μόνος έλλην με Χρυσό Φοίνικα Καννών. Ο
Μόνος με Felix καλύτερης ευρωπαικής ταινίας. Ο μόνος που οι ταινίες του
αναλύθηκαν από πλήθος βιβλίων και μελετητών. Και ο μόνος που μια από τις
ταινίες του, ο «Θίασος», κατέληξε σε λίστα Γιαπωνέζων Κριτικών μέσα
στις καλύτερες εκατό από συστάσεως 7ης Τέχνης.
Αυτό που θέλω να πω είναι αυτονόητο και εντελώς λογικό. Ποτέ μην
αναγάγεις το προσωπικό σου γούστο σε αντικειμενικό γεγονός. Και ποτέ μην
ακολουθείς ένα και μοναδικό «χορό». Η Τέχνη, όπως οι διαφορετικές
προσωπικότητες των ανθρώπων, μοιράζεται σε εκατομμύρια αντίδωρα. Ο
καθείς με την προσωπική του έκφραση. Ο καθείς με την Αισθητική του. Αυτό
συνιστά τον πολυδιάστατο αναγνώστη, ακροατή, θεατή και πολίτη. Αυτή
ήταν η διακριτή κολοσσιαία διαφορά του Θόδωρου από εκατοντάδες καλούς
τεχνίτες του συρμού. Η προσωπική του οπτική. Αυτή και η μαγκιά του.
Ακλόνητος, συνεπέστατος, στον δικό του κόσμο αφοσιωμένος. Αυτό το μεγάλο
δίδαγμα για όλους εμάς. Να ανακαλύψουμε την προσωπικότητά μας σημαίνει
να δραπετεύσουμε από την ομοιομορφία, την μετριότητα και τον ασήμαντο
μικρόκοσμό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου