Και ενώ ο κ. Βενιζέλος βρήκε την ωραία λύση να αποκαθηλώσει τον αυτοαποκαθηλωμένο κ. Παπανδρέου, παρότι όχι μόνο δεν είχε διαφοροποιηθεί ποτέ, αλλά αυτός ήταν ο μέγας υποβολέας ιδεών, ο κ. Σαμαράς στήνει παγίδες στον εαυτό του. Είναι τόση η σπουδή του να προσφέρει στην πατρίδα μετά την πολυετή αγρανάπαυσή του που δεν ελέγχει τις λέξεις του πριν τις συλλαβίσει. Μέρες τώρα περιφέρει σε συνεντεύξεις και συγκεντρώσεις το νέο εύρημά του, την απόφασή του «να μη συνεργαστεί μετεκλογικά, για να βγει η χώρα από την κρίση, με όσους την εβαλαν στην κρίση». Σωστά. Το παλιό «ο τρώσας και ιάσεται» έχει τα όριά του. Αν όμως ο αρχηγός της Ν.Δ. δεν θέλει όντως να συνεργαστεί με τους υπαίτιους (ή συνυπαίτιους) της κρίσης, θα ’πρεπε να ’ναι προσεκτικότερος με τα ψηφοδέλτια. Διότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και ηθική. Και αφού είναι και ηθική, πώς συνεργάζεται με κάποιους διαπρέψαντες στη μάχη του Βατοπεδίου, που αποπέμφθηκαν από τον κ. Καραμανλή; Κι αν θέλει να φανεί μεγάθυμος, γιατί δεν επιστρατεύει και τον κ. Βουλγαράκη;
Είναι βολικό για τους προπαγανδιστές της Ν.Δ. να ρίχνουν όλη την ευθύνη στο αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ, κρατώντας για τον εαυτό τους τον ρόλο του εισαγγελέα. Μα δεν πέρασαν αιώνες από το 2009. Χθες ήταν. Μόλις χθες. Και θυμόμαστε όλοι (υποθέτω και ο κ. Σαμαράς, υπουργός Πολιτισμού τότε, με μόνη ουσιώδη πράξη του την αναδόμηση της γεωγραφίας της Πελοποννήσου για να ευνοηθεί αρχαιολογικώς η ιδιαίτερη πατρίδα του) μέσα σε ποιο κλίμα αποχωρούσαν από την εξουσία οι γαλάζιοι: Πλήρως απαξιωμένοι πολιτικά και ηθικά, μετά τα τόσα σκάνδαλα, και με την οικονομία ήδη καταποντιζόμενη.
Λοιπόν; Ο κ. Σαμαράς που «δεν θα συνεργαστεί με όσους μας οδήγησαν στην κρίση», αλλά ακόμα κυβερνάει μαζί τους υπό τον κ. Παπαδήμο, πώς συνεργάζεται με όλους (σχεδόν) τους υπουργούς των νεοδημοκρατικών κυβερνήσεων που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα και βαθύτερα στην κρίση; Μήπως σε κάποιο μέρος του μυαλού του υπάρχει ακόμα η ΠΟΛΑΝ και μιλάει σαν αρχηγός εκείνης και όχι της Ν.Δ.; Αλλιώς, πώς γίνεται να συνεργάζεται με τον εαυτό του, που είναι και αυτός συνυπαίτιος της κρίσης;
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου