Αυξήσεις ... υπάρχουν. Στη Γερμανία!
Από το Μαρικάκι
Κι ενώ, μετά την Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, κ.λπ. ακόμη και η Ολλανδία, ζουν ή ετοιμάζονται να ζήσουν την πανευρωπαϊκή πλέον εμπειρία της ακραίας λιτότητας, η επιβολή της οποίας μετατρέπει λαούς και χώρες σε «ρευστοποιήσιμες» αξίες στα χέρια των αγορών, στη Γερμανία η ανάπτυξη στο 3% του ΑΕΠ (2011) δεν δικαιολογεί το επιχείρημα της λιτότητας. Αντιθέτως αξιωματούχοι και οικονομικοί παράγοντες παραδέχονται ότι η κρίση και ειδικά η κρίση στην Ελλάδα, τους έχει ωφελήσει και η οικονομία ανθεί: η παραγωγή έχει τονωθεί, οι εξαγωγές το ίδιο, τα επιτόκια είναι χαμηλά, ώρα να τονωθεί και η εγχώρια κατανάλωση. Κάτι η ανάπτυξη λοιπόν, κάτι η εσωτερική γκρίνια των γερμανών που ενισχύεται από τις κίτρινες φυλλάδες για τους δήθεν πακτωλούς χρήματος που ρέουν προς την Ελλάδα για τη διάσωσή της, φαίνεται κυβέρνηση και γερμανικό κεφάλαιο να «παραχωρούν» πεδίο για διεκδικήσεις.
Αν όμως η ευημερία του ενός είναι η θανατηφόρος λιτότητα του άλλου,
που οδηγεί ένα τόσο διαταραγμένο, από άποψη ισορροπιών, πλαίσιο
«συνύπαρξης» εντός της ΕΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου