Τριαντάφυλλο στα δόντια

Τριαντάφυλλο στα δόντια

Της Ευγενίας Λουπάκη

Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα δεν δολοφονήθηκε επειδή ήταν κομμουνιστής ή φλογερός αναρχικός, με αμπέχωνο και όπλο στο χέρι, διότι δεν ήταν. Δολοφονήθηκε επειδή ήταν όμορφος, πλούσιος, διάσημος (γι' αυτό εξάλλου τον μισούσε ο Νταλί), επειδή έγραφε ποιήματα, θεατρικά έργα γεμάτα λαϊκή Ισπανία και έρωτα, επειδή έπαιζε πιάνο, επειδή ζωγράφιζε, επειδή ξεχώριζε, επειδή ήταν διαφορετικός. Κι επειδή είχε αρχίδια, πολύ περισσότερο απ’ τους αφιονισμένους “άντρακλες” που τον βασάνισαν, τον εκτέλεσαν και τον έριξαν σ’ ένα κοινό τάφο, νομίζοντας ότι θα σβήσουν τη λάμψη του μέσα στην ανωνυμία.

Αρνήθηκε να φύγει στο εξωτερικό και γύρισε στην πατρίδα του, τη Γρανάδα, γνωρίζοντας τους κινδύνους. Και τον άρπαξαν αμέσως, ντόπιοι λυσσασμένοι φαλαγγίτες, που ήδη είχαν εκτελέσει τον γαμπρό του, δήμαρχο της Γρανάδας. Η “λεπτομέρεια” ότι συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτελέστηκε μαζί μ’ έναν δάσκαλο, δεν είναι καθόλου τυχαία. Ούτε η “λεπτομέρεια” ότι πιθανότατα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του τον κατέδωσαν.

Ο φθόνος είναι βασική κινητήρια δύναμη των ανθρωπίνων πράξεων - από αρχαιοτάτων χρόνων. Και η άγνοια, βασική προϋπόθεση χειραγώγησης του ανθρώπου - από αρχαιοτάτων χρόνων επίσης. Ο φθόνος και η άγνοια μαζί, βασικά συστατικά του φασισμού.

Διαβάζω μακροσκελείς και ενδελεχείς αναλύσεις για την άνοδο του νεοναζισμού στη χώρα μας, με απολύτως σωστές διαπιστώσεις για την ξενοφοβία και τον ρατσιστικό λόγο, που ενσωμάτωσε το σύστημα τα τελευταία χρόνια. Για το ξέπλυμα της Ακροδεξιάς με την είσοδό της στην κυβέρνηση και τη μετατροπή της σε δύναμη “της διπλανής πόρτας” από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διαβάζω για το έδαφος της δυστυχίας, της ανασφάλειας, της ανέχειας - βούτυρο στο ψωμί του φασισμού. Λυπάμαι όμως που ΔΕΝ διαβάζω -ίσως να μου διαφεύγουν, αλλά, αν διαφεύγουν σε μένα, μάλλον διαλανθάνουν της προσοχής πολλών- αντίστοιχες αναλύσεις για την εξαφάνιση του πολιτισμού μέσα σ’ αυτή την κρίση. Για τον ρόλο της τηλεόρασης, βασικού διαμορφωτή πολιτιστικών και αισθητικών κριτηρίων, μέσα και κυρίως πριν από την κρίση. Για τα reality, ας πούμε, που προετοίμαζαν, με την έκθεση στην κοινή χλεύη ανθρώπων μειονεκτούντων, τον νεοναζισμό που κοιτάμε τώρα σαν απόπληκτοι.

Ακούω εκπαιδευτικούς να μιλούν για την αντιμετώπιση της εισβολής της Χρυσής Αυγής στα σχολεία και να χρησιμοποιούν 100 λέξεις με το ζόρι. Λέξεις - ξόρκια, σ’ ένα σχολείο όπου το βιβλίο της Ιστορίας της Γ' Λυκείου εξωραΐζει τον Χιτλερισμό, σ’ ένα Πανεπιστήμιο που φυτοζωεί πια, έχοντας μόνο το 30% των χρημάτων που είχε πριν τρία χρόνια.

Σαράντα χρόνια κράτησε η δικτατορία του Φράνκο, αλλά ο Λόρκα δεν ξεχάστηκε. Σαράντα χρόνια τον τραγουδούσαν κρυφά στις γειτονιές της Γρανάδας και τον δόξαζαν στις λεωφόρους της Ανθρωπότητας. Γιατί καλύτερα από μας ξέρει ο εχθρός ποιον να φοβάται. Κι ένα τριαντάφυλλο στα δόντια θερίζει πιο πολύ από τα πολυβόλα.

 http://www.avgi.gr/