Εκάμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου

Εκάμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου

Ανανδρανιστάκης Γ.

Ο φασισμός του αναπόφευκτου, το θανατηφόρο παλούκι που κουβαλάτε από τα ξημερώματα της Δευτέρας και το κατεβάζετε στο κεφάλι όσων τόλμησαν να αμφισβητήσουν, να χαρούν, να ελπίσουν. Ποιο είναι όμως το αναπόφευκτό σας, αγαπητοί μου κυβερνήτες; Η καταστροφή ενός λαού, η φτώχεια, η πείνα, η ανεργία, η λεηλασία των φυσικών πόρων; Η ντροπή, τα δάκρυα, τα σκυμμένα κεφάλια; Πήρατε το ανήμπορο παιδί της οικογένειας, το πετάξατε στον Καιάδα και τώρα περιφέρεστε στις ρούγες ανεμίζοντας την αποτρόπαια πράξη σας σαν λάβαρο θριάμβου.

Η Κύπρος πετάχτηκε στον Καιάδα. Της διέλυσαν εν μια νυκτί το αναπτυξιακό μοντέλο, το στρεβλό, το ανάποδο, το θνησιγενές μοντέλο, δίχως να βάλουν τίποτα άλλο στη θέση του.

‘Η μάλλον έβαλαν: έβαλαν το 20% της ύφεσης και το 30% της ανεργίας, εξαθλίωση που μόνο σε πολέμους απαντάται. Μα γιατί σας τα λέω αυτά, αγαπητοί κυβερνήτες της Ελλάδας; Εσείς τα ξέρετε καλύτερα, κάνατε άλλωστε ό,τι μπορούσατε για να γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα. Πήρατε από την αρχή το μέρος των ισχυρών, πιέσατε, απειλήσατε, αρνηθήκατε τη βοήθεια, λοιδορώντας όσους σας την πρότειναν. Κι όταν σφίξανε τα πράγματα, κλειστήκατε σε ένα δωμάτιο και κάνατε αγοραπωλησίες. Ναι, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης εκμεταλλεύτηκαν την αναμπουμπούλα, για να δώσουν τις κυπριακές τράπεζες στον κ. Σάλα, στον ίδιο Σάλα που είχανε χαρίσει και την Αγροτική, αμέσως μόλις έγιναν κυβέρνηση. Μπίζνες πάνω από το νεκροκρέβατο.

Σιγά μη λυπηθείτε τους Κύπριους. Εδώ δεν λυπόσαστε τον δικό σας λαό, που τον έχετε και μέσα στα πόδια σας, που λέει ο λόγος. Τον λαό σας που σε ποσοστό 83% λέει ότι καλά κάνανε οι Κύπριοι και είπανε όχι και ζητάει και από σας, σε ποσοστό 79%, να σκληρύνετε της στάση σας απέναντι στην τρόικα. Φάε και συ, λαέ, μια με το παλούκι του αναπόφευκτου, να μάθεις να είσαι συναισθηματικός και εν γένει μαλάκας. Κι αν δεν σου φτάνει το παλούκι, πάρε και 4.000 αστυνομικούς να σε φυλάνε, ανήμερα της 25^ης Μαρτίου. Τι ειρωνεία: Την ημέρα που γιορτάζαμε την απελευθερωτική επανάσταση, η Αθήνα ήταν πόλη κατεχόμενη.

Το μέγιστο που μπορείτε να ελπίσετε είναι η σιωπή ενός λαού που σας σιχαίνεται, αλλά φοβάται να δείξει τη σιχαμάρα του. Αυτό θέλετε; Ανθρώπους φοβισμένους, απελπισμένους, άπραγους; Αν αυτό είναι το όραμά σας για το μέλλον, μην εφησυχάζετε, στήστε αυτί και ακούστε τον ποιητή που προειδοποιεί: “Εκάμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου». Αλλά που να βρούνε αυτιά για τους ποιητές οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι και οι Κουβέληδες. Μέχρι τον Σάλα φτάνει η εμβέλεια της ακοής τους, άντε το πολύ - πολύ μέχρι τον Σόιμπλε.