Ανάγκη ειλικρινούς διαλόγου στην Παιδεία

Ανάγκη ειλικρινούς διαλόγου στην Παιδεία

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Εγινε, λοιπόν, κι αυτό στην Ελλάδα του 2013. Η διευθύντρια Δημοτικού σχολείου, ύστερα από παράπονα γονέα, επέπληξε τη δασκάλα επειδή στο μάθημα της Μουσικής έβαλε στα παιδιά να ακούσουν το αριστούργημα των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου «Κεμάλ».

Αντί η διευθύντρια να εξηγήσει στον πατέρα ότι το τραγούδι δεν κάνει καμία, μα καμία «ισλαμιστική» προπαγάνδα, όπως εκείνος νόμιζε, συντάχθηκε μαζί του. Η αντίδραση της διευθύντριας, που θεώρησε... αντεθνικό τον Μάνο Χατζιδάκι, ξεπερνάει τα όρια της κοινής λογικής, ενώ φανερώνει ημιμάθεια και επικίνδυνη άγνοια. Προφανώς, δεν είχε ιδέα για το περιεχόμενο του αριστουργήματος, για το ότι ο συγκεκριμένος Κεμάλ ήταν ένας μικρός πρίγκιπας της Ανατολής που νόμιζε πως θα αλλάξει τον κόσμο.

Βεβαίως, το έργο των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου δεν χρειάζεται καμία υπεράσπιση. Δεν απαιτεί συνήγορο. Μιλάει μόνο του. Και θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, αντί να λογοκρίνεται.

Αλλά πού; Σε μια εκπαίδευση που εννοεί να ευνοεί την παπαγαλία και να επιμένει σε ένα παρωχημένο σύστημα εξετάσεων; Που, αντί να πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα, στερεί τη φαντασία και την ανησυχία; Που ευνοεί την παραπαιδεία, καθώς αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και προσδοκίες πολλών μαθητών στο σύγχρονο κόσμο;

Σε μια εκπαίδευση στην οποία οι ελλείψεις δεν έχουν τέλος και που με διάφορα «τρικ» επιχειρούνται μπαλώματα; Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα Χανιά: Σύμφωνα με εισήγηση του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ) Χανίων, μηδενικό είναι το πλεονάζον εκπαιδευτικό προσωπικό στο Νομό Χανίων, ενώ διαπιστώνονται περίπου 100 ελλείψεις καθηγητών σε μαθήματα κυρίως τεχνικών ειδικοτήτων. Η εισήγηση του ΠΥΣΔΕ εγκρίθηκε την περασμένη Παρασκευή ομόφωνα, ενώ έρχεται σε αντίθεση με τους πίνακες του υπουργείου Παιδείας, το οποίο κάνει λόγο για 270 πλεονάζοντες καθηγητές στα Χανιά! Πώς, όμως, είναι δυνατόν το υπουργείο να κάνει λόγο για 270 πλεονάζοντες, όταν οι εκπαιδευτικοί -που βιώνουν καθημερινά το το τι συμβαίνει- καταγράφουν εκατό κενά; Και όταν κάθε χρόνο τα κενά καλύπτονται με αναπληρωτές και ωρομίσθιους;

Στην εκπαίδευση υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει ποτέ. Είναι οι αλλαγές στην εκπαίδευση. Ο κάθε υπουργός εφαρμόζει τη δική του εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά το ζητούμενο, που είναι η Παιδεία, παραμένει. Γιατί για ν' αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την Παιδεία, που δεν υπάρχει. Για το λόγο αυτό απαιτούνται αλλαγές εκ βάθρων και όχι απλές και ανούσιες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες συνήθως μετατρέπονται σε... περικοπές και ελλείψεις και συναντούν τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Προϋπόθεση, φυσικά, είναι να καθίσουν όλες οι πλευρές στο τραπέζι ενός ειλικρινούς διαλόγου... Με το βλέμμα στην Παιδεία και μόνον. Δηλαδή, στο μέλλον... 

 http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=367723