Σε λάθος αποδέκτη

 

 Αγαπητοί φίλοι/ες της Οργάνωσης Θεσσαλονίκης της «Δημοκρατικής Αριστεράς»,

          Μάλλον σε λάθος αποδέκτη στείλατε την πρόσκληση για την  πολιτική εκδήλωση «Η Κρίση, η Προοπτική της χώρας και η Αριστερά» με ομιλητή  τον Πρόεδρο της «Δημοκρατικής Αριστεράς» κ. Φώτη Κουβέλη,  που θα γίνει σήμερα στη Θεσσαλονίκη.

          Ο λόγος είναι απλός: είμαι, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι/σσες μου, ντυμένος στο «χακί» και σε συνθήκες «στρατωνισμού» στο σχολείο όπου υπηρετώ και με την υπογραφή της συν-«υπεύθυνης Αριστεράς» για τα δεινά αυτού του τόπου.

Πρόσεξα ότι ο κ. Κουβέλης θα  αναφερθεί,  όπως γράφετε στην πρόσκληση σας, στη «συμμετοχή ευθύνης», στην «ανασυγκρότηση της χώρας» και «στην κοινωνική συνοχή».

Απορώ και εξίσταμαι πώς αυτές οι κοινωνικές προτεραιότητες υπηρετούνται από τη μετά φανατισμού σύμπραξή μιας «υπεύθυνης αριστερής πολιτικής δύναμης» σε μια ανελέητη κυβέρνηση ακροδεξιάς πρακτικής, που ρημάζει τον τόπο και ισοπεδώνει τη Δημοκρατία.

Οι νόμοι-καρμανιόλες, όπως είναι αυτοί του κ. Μανιτάκη, η μεταξικής κοπής προληπτική επιστράτευση των καθηγητών που τόλμησαν «να διανοηθούν να απεργήσουν», η κατάργηση του «τεκμηρίου της αθωότητας» με το  «νέο (!) πειθαρχικό Δίκαιο τωνΔ.Υ.» -θα τρίζουν τα κόκκαλα του Καρτέσιου και των θεμελιωτών του Διαφωτισμού- τα  φαιά εφαρμοστικά των «μνημονίων» πολυνομοσχέδια,  που σαρώνουν και τα τελευταία υπολείμματα του αναιμικού Κοινωνικού μας Κράτους, μας γυρίζουν στα «πέτρινα χρόνια» της ιστορίας της χώρας.

«…όποιος όμως δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει»

έγραφε κάπου  ο Μάνος Χατζιδάκις, προσθέτοντας: «Η πιθανή προέκταση αυτού του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη. Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε. γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.»

Θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Κουβέλη αν συμμερίζεται την κυνική δήλωση της κ. Ρεπούση, βουλευτίνας του κόμματός του-και μάλιστα καθηγήτριας  της Παιδαγωγικής Σχολής Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ – «τι θέλετε να κλαίω,  επειδή θα απολυθούνεκπαιδευτικοί;». Θα ήθελα να του θυμίσω, αλλά και στην ίδια την κ. Ρεπούση, πως, όταν οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί με τους οποίους σήμερα συγκυβερνούν τη χώρα «συνωστίζονταν» στις εναντίον της σκοταδιστικές επιθέσεις  για όσα έγραφε ή  αποσιωπούσε στο βιβλίο «Ιστορία της ΣΤ΄Δημοτικού», οι μόνοι σ’  αυτή την πόλη που υπεράσπισαν δημόσια τη συγγραφική ομάδα του επίμαχου διδακτικού εγχειρίδιου ήταν η Γ΄ΕΛΜΕ – Θ, οι επάρατοι «συνδικαλιστές» - για τους οποίους δεν κρύβει τη χολή της η βολεμένη και «άκαπνη» κ. Ρεπούση.

Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως, απέναντι σε όσους εξακολουθούν να ταΐζουν το Μινώταυρο των Εισαγωγικών Εξετάσεων με τις σάρκες και τα όνειρα των εφήβων, να κλείνουν σχολεία και να ανοίγουν φυλακές, στη συνείδηση των εξοντωμένων από τα «μνημόνια» πολιτών οι «επιταγμένοι» καθηγητές όχι μόνο είναι ηθικά δικαιωμένοι,  αλλά και αποτελούν δύναμη ελπίδας, κοινωνικής αντίστασης και προοπτικής για τον τόπο.

Εσείς, δυστυχώς, εξακολουθείτε να υποδύεστε τον άχαρο ρόλο του Χατζηαβάτη απέναντι στους «πολυχρονεμένους πασάδες» της τρόικας και των τοποτηρητών της στη χώρα!  

Θεσσαλονίκη 4/6/013

Τριαντάφυλλος Τρανός,

πρόεδρος της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ.