Frankfurter Rundschau
Επιτέλους. Το βασικό θέμα της πολιτικής των τελευταίων χρόνων εμφανίζεται και στον προεκλογικό αγώνα: η Ελλάδα ειδικότερα, το ευρώ γενικότερα. Πιο σωστή είναι η διατύπωση: σκάει μέσα στον προεκλογικό αγώνα. Κι αυτό διότι δεν είναι καθόλου εμφανές ότι μπορεί να αλλάξει σημαντικά τη κόντρα μεταξύ των κομμάτων. Τίποτε δεν θα αλλάξει στη σημερινή κατάσταση, όσο το μοναδικό θέμα θα είναι μια σχετικά μικρή -σε σχέση με τα όσα έχουν γίνει έως τώρα- επιπλέον βοήθεια στην Αθήνα, κάποια στιγμή μετά τις 22 Σεπτεμβρίου.

Εάν εξαιρέσει κανείς ένα μικρό νέο κόμμα, που θα ήθελε πολύ να καβαλήσει το κύμα ενάντια στο ευρώ και να μπει έτσι στη Βουλή, κανένας άλλος στο Βερολίνο δεν έχει διάθεση να επικρατήσουν τα ευρωπαϊκά θέματα σ' αυτόν τον προεκλογικό αγώνα. Μάλιστα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης που θέλουν να κυβερνήσουν, το SPD και οι Πράσινοι, έχουν ακόμη λιγότερη διάθεση από τους νυν κυβερνώντες, CDU, CSU και FDP. Όσο για τους ψηφοφόρους, κατ' εξαίρεση μοιράζονται την ίδια έλλειψη διάθεσης με τους πολιτικούς.
Βλέπετε, όσο κι αν κάποιοι εκτιμούν ότι οι Γερμανοί θα ήθελαν να κάνουν κάτι για τα μεγάλα προβλήματα αυτού του κόσμου, κατά βάθος οι πολίτες είναι μάλλον ευγνώμονες στην καγκελάριο Μέρκελ επειδή υποβάθμισε την ευρωκρίση σε ένα φαινόμενο που απασχολεί αποκλειστικά τα μέσα ενημέρωσης. Παρά τις προειδοποιήσεις των πολιτικών και των δημοσιογράφων η κρίση μέχρι τώρα δεν έχει αγγίξει την καθημερινότητα των Γερμανών -με εξαίρεση το γεγονός ότι έχουν πέσει τόσο τα επιτόκια, ώστε κανείς να μη θέλει να αποταμιεύσει.
Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών ζει καλά. Και πιστεύει ευχαρίστως τις προβλέψεις, ότι αυτό δεν θα αλλάξει σύντομα. Φυσικά, βαθιά μέσα τους πολλοί αισθάνονται μια μικτή ανασφάλεια, αλλά εύκολα την απωθούν. Κι εύκολα αγνοούν τις όποιες κακές ειδήσεις από την Ελλάδα. Μπορεί ο Σόιμπλε με τις δηλώσεις του για νέα βοήθεια να κατάφερε να τραβήξει το μιντιακό ενδιαφέρον, όχι όμως και το ενδιαφέρον του ευρέος κοινού.
Η αντιπολίτευση αποφάσισε να δώσει τη σχετική ώθηση, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει μια αίσθηση ανάγκης για αλλαγή σ' αυτή την υπερβολικά ήρεμη χώρα. Ωστόσο, SPD και Πράσινοι ξέρουν καλά ότι με το θέμα του ευρώ δεν θα πετύχουν την αλλαγή κλίματος. Οι βουλευτές τους τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια στήριξαν την ευρωπαϊκή πολιτική των Μέρκελ και Σόιμπλε. Άσκησαν κριτική στις λεπτομέρειες, όχι στα θεμελιώδη. Άρα δεν αποτελούν εναλλακτική. Δεν είναι τυχαίο ότι το μόνο που επαναλαμβάνουν ρουτινιάρικα είναι ότι η καγκελάριος πρέπει επιτέλους να πει την αλήθεια.
Επιπλέον οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε έναν προεκλογικό αγώνα με επίκεντρο το ευρώ μόνο μία θα έβγαινε κερδισμένη. Η μαντάμ Ευρώπη. Γι' αυτό SPD, Πράσινοι και Αριστερά προσπαθούν να αναδείξουν τα ελλείμματα της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η Μέρκελ δεν χρειάζεται να φοβάται μια «ελληνική ανατροπή» στον προεκλογικό αγώνα. Φυσικά, θα προτιμούσε να συνεχίσει να πλασάρεται ως αυτή που καταφέρνει να χειρίζεται τα προβλήματα με την Ελλάδα κι όχι να παραδέχεται ότι λόγω των νέων εξελίξεων θα πρέπει πάλι να κάνει κάτι.
Ο μόνος παράγοντας ανησυχίας σ' αυτή την ιστορία είναι η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», AfD. Μέχρι τώρα εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις στην κατηγορία «λοιπά κόμματα». Ωστόσο, εάν το θέμα της Ελλάδας και του ευρώ διατηρηθεί στην επικαιρότητα, μπορεί οι ψηφοφόροι να αρχίσουν όντως να αναζητούν εναλλακτικές. Βέβαια, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η AfD θα μπορέσει να επιβάλει την ατζέντα της. Ακόμη όμως κι αν τα καταφέρει, ενδεχομένως ενισχυμένη από νέες κακές ειδήσεις από την Ελλάδα, δεν συνεπάγεται ότι θα βγει και κερδισμένη. Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, εάν οι Γερμανοί νιώσουν ότι απειλούνται από την κρίση, θα συσπειρωθούν ακόμη περισσότερο γύρω από εκείνη τη γυναίκα, που όλον αυτόν τον καιρό οδηγούσε το καράβι ανάμεσα στις συμπληγάδες της ευρωκρίσης.
Επιπλέον, οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η όποια ενίσχυση της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» δεν αποβαίνει σε βάρος του κόμματος της Μέρκελ. Οι άνθρωποι της AfD μάλλον καταφέρνουν να κινητοποιήσουν αυτούς που δεν ψηφίζουν, κάτι που δεν πετυχαίνει το SPD.