Η Σοσιαλδημοκρατία του '80 και η Αριστερά του 2014
Αυτή η στενή σχέση έχει την εξήγησή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που συγκέντρωσε σε εκλογές ποσοστό κοντά στο 30% και διεκδικεί την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές, τη στιγμή που άλλα κόμματα της ίδιας πολιτικής οικογένειας βρίσκονται σε μονοψήφια νούμερα. Αποτελεί την ελπίδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς να βγει από την πολιτική περιθωριοποίηση και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε επίπεδο διακυβέρνησης. Η Αριστερά της μόνιμης διαμαρτυρίας μπορεί με αρχή τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα να μετατραπεί σε κυβερνώσα Αριστερά, χαράσσοντας έναν καινούργιο δρόμο για την Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά προσβλέπει με όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ και οδηγό τον Αλέξη Τσίπρα να παίξει τα επόμενα χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη, όπως έπαιξε η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία που αναδείχθηκε σε μεγάλο ευρωπαϊκό ρεύμα από το 1980 και μετά, μας έλεγε προ ημερών στέλεχος της Αριστεράς, σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει την απήχηση που έχει ο Αλέξης Τσίπρας στους ομοϊδεάτες του ανά την Ευρώπη. Υπάρχουν, όπως έλεγε, κοινά στοιχεία -χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι μπορεί να γίνει σύγκριση προσώπων- με την πορεία της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας πριν από 35 χρόνια. Τι εννοεί;
Η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία άρχισε να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με τη σαρωτική νίκη στη Γαλλία του Φρανσουά Μιτεράν. Μέχρι τότε και με εξαίρεση μόνο τον Βίλι Μπραντ στη Γερμανία, οι σοσιαλδημοκράτες ήταν μειοψηφία. Η νίκη του Μιτεράν άνοιξε το δρόμο καθώς ακολούθησε η σαρωτική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, η νίκη του Φελίπε Γκονζάλες στην Ισπανία, η νίκη του Μάριο Σοάρες στην Πορτογαλία... Τότε η ΕΟΚ έμπαινε σε μια νέα περίοδο, ενώ απέναντι στην κυριαρχία της Ευρωδεξιάς η Σοσιαλδημοκρατία αναδεικνυόταν ως ο δεύτερος ισχυρός πόλος στην Ευρώπη, φέρνοντας νέα ελπίδα και προοπτική.
Σήμερα όμως η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία έχει ενσωματωθεί πλήρως στην υπό τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ συντηρητική Ευρώπη. Είναι συνυπεύθυνη για την οικονομική κρίση, είναι συνυπεύθυνη για τα μνημόνια, τη σκληρή λιτότητα και τις αντιλαϊκές πολιτικές εξόδου από την κρίση που εφαρμόζονται, ενώ αδυνατεί να αρθρώσει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Την ευθύνη αυτή καλείται να αναλάβει η αναδυόμενη ευρωπαϊκή Αριστερά η οποία ευελπιστεί, με αιχμή του δόρατος τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, να αναδειχθεί στον άλλο μεγάλο πόλο στην Ευρώπη. Θεωρούν οι ομοϊδεάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια δική του νίκη στην Ελλάδα θα απελευθερώσει υπέρ των δικών τους αριστερών κομμάτων τους ψηφοφόρους και στις άλλες χώρες της Ευρώπης και θα γίνει η αρχή ενός αριστερού ευρωπαϊκού ρεύματος εξουσίας.
Το πρώτο μεγάλο τεστ σε αυτή την πορεία είναι οι ευρωεκλογές, όπου η ευρωπαϊκή Αριστερά φιλοδοξεί να αυξήσει σημαντικά τη δύναμή της και να γίνει ανάχωμα στην ταυτόσημη πολιτική της Ευρωδεξιάς της Ανγκελας Μέρκελ (με υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν έναν εκ των Ζ. Κ. Γιουνκέρ και Μ. Μπαρνιέ) και των σοσιαλδημοκρατών (με υποψήφιο πρόεδρο τον Μ. Σουλτς, που ως μέλος του SPD είναι κυβερνητικός σύμμαχος της Ανγκελας Μέρκελ στη Γερμανία).
Οι ευρωδεξιοί και οι σοσιαλδημοκράτες, αντιλαμβανόμενοι την απειλή, αντί να συγκρούονται μεταξύ τους -εξάλλου ένας από τους δύο θα εκλεγεί και την ίδια πολιτική της Μέρκελ θα προωθήσει- έχουν στρέψει τα πυρά τους εναντίον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόσφατη δήλωση του Αυστριακού ευρωβουλευτή Ο. Κάρας, ότι ο κ. Τσίπρας δεν είχε προτάσεις να του παρουσιάσει, αποσκοπούσε στο να τον αποδυναμώσει στο ευρωπαϊκό ακροατήριο και όχι στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου