Διόδια εργολάβων, ευθύνες πολιτικών
Χωρίς αμφιβολία, οι
προγραμματισμένες από καιρό αυξήσεις-φωτιά στα διόδια των εθνικών οδών,
που τέθηκαν ήδη σε ισχύ, αποτελούν ακόμη ένα μεγαλόθυμο δώρο της
κυβέρνησης στους εθνικούς εργολάβους. Που γίνεται μέσω της καταλήστευσης
των πολιτών-οδηγών, για τους οποίους υψώνεται πλέον ένα τεράστιο
απαγορευτικό όσον αφορά τις μετακινήσεις τους ανά την ελληνική
επικράτεια, λόγω του υπέρογκου κόστους που απαιτείται ακόμη και για πολύ
μικρές διαδρομές. Οι επιβαρύνσεις αγγίζουν μάλιστα και τους κατοίκους
πολύ κοντινών στην Αθήνα περιοχών.
Οι εργολαβικές κοινοπραξίες
επιβάλλουν αυτές τις σκανδαλώδεις αυξήσεις πριν ακόμη καν γίνει η
επανεκκίνηση των οδικών έργων, τα οποία είχαν παγώσει εδώ και χρόνια
λόγω της έλλειψης επαρκούς χρηματοδότησης. Και το κάνουν με τις ευλογίες
της κυβέρνησης, η οποία διά του αρμόδιου υπουργού Υποδομών, Μιχ.
Χρυσοχοΐδη, είχε ζητήσει απλώς από τους εργολάβους να τηρήσουν μια μικρή
περίοδο χάριτος πριν επιβάλουν τις αυξήσεις. Κι εκείνοι αποδέχθηκαν
μετά χαράς το αίτημά του, για ένα μήνα!
Προκλητικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι αυξήσεις στα διόδια
γίνονται όχι μόνο πριν αρχίσουν ξανά τα έργα (υπολογίζεται αυτό να
συμβεί περί τα τέλη Μαρτίου), αλλά και ενώ οι εργολάβοι έχουν εισπράξει
ήδη προκαταβολή τουλάχιστον μισού δισ. ευρώ από τη νέα κρατική
χρηματοδότηση-πριμοδότηση των έργων!
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η χώρα ήταν και παραμένει τσιφλίκι
των κάθε λογής εργολάβων. Από την εποχή της αλήστου μνήμης αντιπαροχής
έως τις ημέρες της μεγάλης αρπαχτής των κρατικών χρημάτων και
προμηθειών, η κάθε λογής εργολαβία αποτελεί ένα απ' τα κύρια οχήματα της
σκανδαλώδους λεηλασίας του δημόσιου πλούτου. Και μέσα από τη διαπλοκή
τους με την πολιτική εξουσία, οι απανταχού εθνικοί εργολάβοι και
προμηθευτές μονοπώλησαν την εγχώρια αγορά, έγιναν απόλυτοι κυρίαρχοι του
παιχνιδιού και επέβαλαν τους όρους τους στην κοινωνία.
Πρόκειται όμως για την ίδια πολιτική εξουσία, που, όχι μόνο δεν
αποδέχθηκε τις ευθύνες για τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησε τη χώρα, όχι
μόνο δεν έχει κάνει την αυτοκριτική της και δεν έχει λογοδοτήσει για τα
τραγικά λάθη και την ανικανότητά της που μας έφεραν εδώ, αλλά,
αντιθέτως, μας κουνά και το δάκτυλο από πάνω. Εξακολουθεί να διοικεί τη
χώρα και να παίρνει αποφάσεις για το μέλλον των ανθρώπων της, αφού όμως
εν τω μεταξύ τούς έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση και την ταπείνωση.
Η απαξιωμένη πολιτική τάξη συνεχίζει να συνδιαλέγεται με την
εγχώρια και ευρωπαϊκή ελίτ, να επιβαρύνει υπέρμετρα τους πολίτες και να
υπογράφει νέα δάνεια που δεσμεύουν τον τόπο για μισόν αιώνα, σαν να μην
έχει μεσολαβήσει τίποτα. Λογαριάζει, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου