Σήμερα, παρά την κατάρρευση των προσδοκιών της συστημικής νεοδεξιάς από τα παράλογα διαδοχικά Μνημόνια, οι οργανικοί διανοούμενοί της και τα κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν να υποκρίνονται πως η τρόικα θέτει εκ νέου μόνη της απεχθείς όρους και απαιτεί νέα ανάλγητα μέτρα.
Αυτό το βρόμικο πολιτικό θέατρο σκιών παίζει ξανά το απεχθές, μονότονο έργο του πάνω στην καμπούρα της κοινωνίας. Εν τω μεταξύ η ζωή και η αξιοπρέπεια των πολιτών πληγώνονται καθημερινά, η μορφωτική προοπτική της νέας γενιάς καταστρέφεται και μπορεί να διακρίνει κανείς -σχεδόν παντού- ανησυχητικά συμπτώματα παθητικής αποδοχής της βαρβαρότητας των κυβερνώντων και των φερεφώνων τους στην εκπαίδευση που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την αναιμική ατομική και συλλογική συνείδηση.

Στις 22 Μαρτίου, ημέρα που λήγει το καθεστώς της διαθεσιμότητας, κορυφώνεται, ταυτόχρονα με τον Γολγοθά των «διαθεσίμων», ο σκόπιμος, συνεχής διασυρμός της εκπαίδευσης από τα ΜΜΕ και αυτούς που κυβερνούν, καθώς και η πειθαρχική, ποινική και οικονομική εξόντωση της τεράστιας πλειονότητας των μάχιμων εκπαιδευτικών. Γιγαντώνεται η πρωτοφανής εγκατάλειψη του σχολείου από την πλευρά των πιο φτωχών μαθητών, ενώ ολοκληρώνεται το ρήμαγμα της μορφωτικής προοπτικής των νέων με τη σίγουρη έξωση από το Γενικό και Τεχνικό Λύκειο δεκάδων χιλιάδων μαθητών μέσα στα επόμενα χρόνια. Είναι προφανές πλέον ότι μετά τις απολύσεις στις 22 Μαρτίου το επόμενο βήμα θα είναι η κατασκευή χιλιάδων «πλεοναζόντων» εκπαιδευτικών μέσα από τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που σχεδιάζονται, αλλά και την κατάργηση οργανικών θέσεων ώστε να δημιουργηθεί η νέα «δεξαμενή κινητικότητας» που έχουν συνομολογήσει τρόικα και Μητσοτάκης!
Το αρχικό σχέδιο της βίαιης μετατροπής της Εκπαίδευσης σε Κρανίου Τόπο, που άρχισε να εφαρμόζεται από το 2011 με την χαλκευμένη «έκθεση Γκουρία» για το ωράριο των εκπαιδευτικών, ενισχύθηκε με τον «ξαφνικό θάνατο» των τεχνικών ειδικοτήτων, τη διαθεσιμότητα και τη βίαιη έξωση χιλιάδων μαθητών της ΤΕΕ. Παρά τις παραπλανητικές διακηρύξεις, κανείς εκπαιδευτικός από όσους βρέθηκαν σε διαθεσιμότητα μέχρι σήμερα δεν έχει τοποθετηθεί σε άλλη θέση, κανείς μαθητής δεν πήγε σε σχολείο της επιλογής του. Αυτή είναι η κατάσταση!
Στην ταινία του 1995 «Ο Εγγλέζος που ανέβηκε έναν λόφο και κατέβηκε ένα βουνό» δύο Άγγλοι χωρομέτρες φτάνουν σ' ένα ουαλλικό χωριό για να τοπογραφήσουν την περιοχή και ν' «αξιολογήσουν» αν το γειτονικό ύψωμα είναι βουνό ή λόφος. Οι χωρομέτρες αποφαίνονται τελικά πως πρόκειται για λόφο, οι κάτοικοι του χωριού όμως, που είναι πολύ υπερήφανοι για το βουνό τους, επαναστατούν όταν μαθαίνουν ότι οι δύο υπάλληλοι σκοπεύουν να το καταγράψουν ως λόφο μόνο επειδή του λείπουν λίγα μέτρα ύψος και τελικά αποφασίζουν να ψηλώσουν τον λόφο κουβαλώντας πέτρες και χώματα στην κορυφή του!
Πολιτική και έργο δεν παράγουν οι νταήδες που δέρνουν, ψεκάζουν και απειλούν όσους αντιστέκονται στο μνημονιακό ντελίριο και ανεβαίνουν τους τελευταίους μήνες με απαράμιλλη αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα τον Γολγοθά τους, όπως οι χιλιάδες καθηγητές και καθηγήτριες, σχολικοί φύλακες και καθαρίστριες, αλλά όσοι με παρατεταμένο αγώνα «ανεβαίνουν ένα λόφο και κατεβαίνουν ένα βουνό». Αυτοί που δίνουν τη μάχη εναντίον ενός ασφυκτικού γραφειοκρατικού και παράλογου περιβάλλοντος, που με την αγωνία και τον φόβο ως μοναδικά του επιχειρήματα παραλύει τον κόσμο της εκπαίδευσης και μετατρέπει το σχολείο σε «αποικία τιμωρημένων».
Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να συνέλθει και να οργανώσει ανυποχώρητους αγώνες για να ανατρέψει αυτές τις καταστροφικές πολιτικές, που θα διαλύσουν, εκτός από την εκπαίδευση, όλα τα εναπομείναντα κοινωνικά αγαθά.
Οι δέκα μέρες που απομένουν πρέπει να γίνουν αυτές που θα κινητοποιήσουν ξανά τον κόσμο της εκπαίδευσης, αλλά και την κοινωνία που υποφέρει! Ας ανεβούμε επιτέλους έναν λόφο και ας κατεβούμε ένα βουνό!

* Ο Τριαντάφυλλος Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ-Θ