Τι λάχανα, τι μπρόκολα και τα πειραματικά
Είμαι βέβαιος ότι αν ρωτούσε κάποιος δημοσιογράφος προχθές τον «Ποτάμι - Σταύρος Θεοδωράκης» ποιος ήταν ο Δελμούζος, ποιος ο Κουντουράς και ποιος ο Κακριδής, ίσως ο πολυπράγμων νεοπολιτικός να τον παρέπεμπε στο άπειρο, όπως συνηθίζει.
Θα μπορούσε, βέβαια, αν ήταν στοιχειωδώς σοβαρός, να ζητήσει από κάποιο στέλεχος του κόμματός του -που ξέρει ξένες γλώσσες ή έστω ελληνικά- να του δώσει τους ορισμούς του πειραματικού από τη μια και του πρότυπου, από την άλλη, σχολείου.
Εκείνος που με άφησε άναυδο ήταν ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. κ. Καραγκούνης. Νέος άνθρωπος με καλές νομικές σπουδές, πώς θα του φαινόταν αν κάποιος αποφάσιζε να υποβάλουν οι δικηγόροι τις προτάσεις τους στο Πρωτοδικείο μέσω του υποθηκοφυλακείου; Η ένταξη των πειραματικών σχολείων στα πρότυπα και η εισδοχή των μαθητών σ' αυτά με εξετάσεις, απλούστατα καταργούσε την έννοια, τη φύση, την αξία των πειραματικών. Αν δεν χαμπαρίζει, τι πετιέται σαν...;
Λίγα ιστορικά στοιχεία:
Το Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης -που οι άσχετοι μετονόμασαν σε Πρότυπο Πειραματικό (δηλαδή μαύρο - άσπρο)- ιδρύθηκε το 1929 για τηθεωρητική και πρακτική παιδαγωγική μόρφωση των φοιτητών. Λειτούργησε το 1934 (το εξαίρετο κτήριο σχεδιάστηκε από τον Δημήτρη Πικιώνη) με διευθυντή τον καθηγητή Φιλοσοφίας Βασίλειο Τατάκη. Επιβλέπων καθηγητής ο Αλέξανδρος Δελμούζος, που έφερε στο σχολείο τις αρχές του εκπαιδευτικού δημοτικισμού και εισήγαγε τη μέθοδο εργασίας του Τζον Ντιούι.
Στην Α' Τάξη του δημοτικού σχολείου, που οι μαθητές της επιλέγονταν με κλήρωση, χρησιμοποιήθηκε και η μέθοδος Ντεκρολί.
Τα απλά ερωτήματα είναι: Προς τον κ. Θεοδωράκη που όλα τα σφάζει: Κάτι θρανία στον πίσω τοίχο των τάξεων των πειραματικών σχολείων για ποιους είναι; Για τους άτακτους;
Προς τους λοιπούς που αυτορεζιλεύονται:
* Άλλαξε κάτι στην παγκοσμίως αποδεκτή παιδαγωγική πρόσληψη για τα πειραματικά και μιλούν οι αδαείς για παρωχημένες απόψεις του περασμένου αιώνα;
* Εξακολουθούν τα πειραματικά να είναι τα εργαλεία εκπαίδευσης των υποψήφιων διδασκόντων, φοιτητών των καθηγητικών σχολών δηλαδή, στις χώρες που η εκπαίδευση δεν υποτάσσεται στην κερδοφορία των φροντιστηρίων;
* Ρώτησαν έναν έστω παιδαγωγό -ποιον;- να τους εξηγήσει γιατί επιβάλλεται να είναι τυχαίο το δείγμα των μαθητών των πειραματικών;
* Κατάλαβαν ότι η αγράμματη ως προς την παιδαγωγική κυρία Διαμαντοπούλου πέρασε απόψεις επιχειρηματιών στην εκπαίδευση; Ας θυμηθούν και την πρόταση για διδασκαλία της αγγλικής ως κύριας γλώσσας στην ελληνική εκπαίδευση...
* Θα πάρει θέση η Φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης και ειδικά το Παιδαγωγικό τμήμα;
Κάτι τέτοιες στιγμές η απουσία του Δάσκαλου Χρίστου Τσολάκη είναι περισσότερο από αφόρητη...
Θα μπορούσε, βέβαια, αν ήταν στοιχειωδώς σοβαρός, να ζητήσει από κάποιο στέλεχος του κόμματός του -που ξέρει ξένες γλώσσες ή έστω ελληνικά- να του δώσει τους ορισμούς του πειραματικού από τη μια και του πρότυπου, από την άλλη, σχολείου.
Εκείνος που με άφησε άναυδο ήταν ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. κ. Καραγκούνης. Νέος άνθρωπος με καλές νομικές σπουδές, πώς θα του φαινόταν αν κάποιος αποφάσιζε να υποβάλουν οι δικηγόροι τις προτάσεις τους στο Πρωτοδικείο μέσω του υποθηκοφυλακείου; Η ένταξη των πειραματικών σχολείων στα πρότυπα και η εισδοχή των μαθητών σ' αυτά με εξετάσεις, απλούστατα καταργούσε την έννοια, τη φύση, την αξία των πειραματικών. Αν δεν χαμπαρίζει, τι πετιέται σαν...;
Λίγα ιστορικά στοιχεία:
Το Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης -που οι άσχετοι μετονόμασαν σε Πρότυπο Πειραματικό (δηλαδή μαύρο - άσπρο)- ιδρύθηκε το 1929 για τηθεωρητική και πρακτική παιδαγωγική μόρφωση των φοιτητών. Λειτούργησε το 1934 (το εξαίρετο κτήριο σχεδιάστηκε από τον Δημήτρη Πικιώνη) με διευθυντή τον καθηγητή Φιλοσοφίας Βασίλειο Τατάκη. Επιβλέπων καθηγητής ο Αλέξανδρος Δελμούζος, που έφερε στο σχολείο τις αρχές του εκπαιδευτικού δημοτικισμού και εισήγαγε τη μέθοδο εργασίας του Τζον Ντιούι.
Στην Α' Τάξη του δημοτικού σχολείου, που οι μαθητές της επιλέγονταν με κλήρωση, χρησιμοποιήθηκε και η μέθοδος Ντεκρολί.
Τα απλά ερωτήματα είναι: Προς τον κ. Θεοδωράκη που όλα τα σφάζει: Κάτι θρανία στον πίσω τοίχο των τάξεων των πειραματικών σχολείων για ποιους είναι; Για τους άτακτους;
Προς τους λοιπούς που αυτορεζιλεύονται:
* Άλλαξε κάτι στην παγκοσμίως αποδεκτή παιδαγωγική πρόσληψη για τα πειραματικά και μιλούν οι αδαείς για παρωχημένες απόψεις του περασμένου αιώνα;
* Εξακολουθούν τα πειραματικά να είναι τα εργαλεία εκπαίδευσης των υποψήφιων διδασκόντων, φοιτητών των καθηγητικών σχολών δηλαδή, στις χώρες που η εκπαίδευση δεν υποτάσσεται στην κερδοφορία των φροντιστηρίων;
* Ρώτησαν έναν έστω παιδαγωγό -ποιον;- να τους εξηγήσει γιατί επιβάλλεται να είναι τυχαίο το δείγμα των μαθητών των πειραματικών;
* Κατάλαβαν ότι η αγράμματη ως προς την παιδαγωγική κυρία Διαμαντοπούλου πέρασε απόψεις επιχειρηματιών στην εκπαίδευση; Ας θυμηθούν και την πρόταση για διδασκαλία της αγγλικής ως κύριας γλώσσας στην ελληνική εκπαίδευση...
* Θα πάρει θέση η Φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης και ειδικά το Παιδαγωγικό τμήμα;
Κάτι τέτοιες στιγμές η απουσία του Δάσκαλου Χρίστου Τσολάκη είναι περισσότερο από αφόρητη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου