Με την Αριστερά του Τσίπρα ή τη Δεξιά του Μεϊμαράκη;
Η υψηλή ρευστότητα και ο κατακερματισμός του κομματικού συστήματος, που αντανακλώνται και στο ενδεχόμενο στην επόμενη Βουλή να βρίσκονται περισσότερα κόμματα από ποτέ, είναι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού σκηνικού, δύο παρά κάτι εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Επιπλέον η υψηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων της Ν.Δ., σε αντίστιξη με τη χαλαρότητα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, εικονογραφούν μια κατάσταση λεπτής ισορροπίας στην πρώτη θέση και καθιστούν την έκβαση ανοιχτή.
Παρά ταύτα, παρά τις προσδοκίες που μπορεί να έχει έκαστο κόμμα για τον εαυτό του, παρά τις προσδοκίες ή τις ενστάσεις που μπορεί να έχει κάποιος για επιμέρους πολιτικές δυνάμεις, παρά τις τιμωρητικές διαθέσεις ή τις διαθέσεις επιβράβευσης, παρά την απογοήτευση και τον αναχωρητισμό, παρά... παρά... παρά..., για ένα πράγμα δεν χωράει καμιά αμφιβολία: Στις 21 Σεπτεμβρίου η χώρα θα κυβερνηθεί είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδύναμο ή μη) και πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ. και πρωθυπουργό τον Ευ. Μεϊμαράκη. Το δίλημμα είναι πραγματικό, καθώς τρίτη επιλογή δεν υπάρχει.
Παρότι οι ερωτήσεις που διατυπώνονται το τελευταίο δεκαήμερο στον δημόσιο διάλογο απευθύνονται κατά κανόνα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ("με ποιον θα συνεργαστείτε;"), μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει να φωτιστεί ποια είναι η εναλλακτική πολιτική λύση στην τελευταία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. ή σε κάποια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που καθένας μπορεί να φανταστεί τα χαρακτηριστικά της. Μια κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ. δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, προς το δεξιότερο. Στη θέση του κ. Σαμαρά, που στο κάτω-κάτω είχε και ένα παρελθόν συνεργασίας με μη δεξιούς στην ΠΟΛ.ΑΝ., θα βρίσκεται ο Ευ. Μεϊμαράκης, που έως τώρα έχει προεδρεύσει μόνο σε συσκέψεις κομματικών στελεχών της Ν.Δ. και συμμερίζεται την εκτίμηση του πατέρα του ότι "οι αριστεροί είναι επικίνδυνοι".
Γύρω του θα βρίσκονται όλα τα πρόσωπα της κυβέρνησης Σαμαρά (Άδωνις, Βορίδης, Βρούτσης, Χατζηδάκης κ.λπ.), αλλά και όσοι απομακρύνθηκαν από τους προηγούμενους αρχηγούς και επαναστρατεύονται: Βουλγαράκης, Ψωμιάδης κ.ά. Στη θέση του Ευ. Βενιζέλου και του Αν. Λοβέρδου θα βρίσκονται οι Ευ. Βενιζέλος και Αν. Λοβέρδος, ενώ όλοι αυτοί θα πλαισιωθούν από κάποια στελέχη του Ποταμιού, πολλά από τα οποία πολιτεύονται με τη Δράση. Ακριβέστερα, λοιπόν, μια κυβέρνηση Μεϊμαράκη θα μοιάζει με την πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά, με τη διαφορά ότι τη θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. θα έχουν πάρει το Ποτάμι και η Δράση.
Διά ταύτα, στις 20 Σεπτεμβρίου έκαστος με την ψήφο του επιλέγει είτε μια κυβέρνηση κατά βάση της Αριστεράς με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα είτε την παλινόρθωση του παλαιού, μνημονιακού και φθαρμένου πολιτικού συστήματος που έριξε τη χώρα στο βάραθρο.
Αν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν θέλουν να συναθροίζονται με τη Δεξιά του Μεϊμαράκη και επιθυμούν "συνεργασίες", ας πάρουν, όπως σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, θέση: Αγωνιούν και μάχονται για να πάρουν τα πράγματα προοδευτική κατεύθυνση ή θα συνεχίσουν να στηρίζουν τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου