Η «πολιτική λύση» και η απειλή της νέας πιστωτικής ασφυξίας
Ο προφανής στόχος οριοθετείται ως «καθαρή λύση» για το χρέος, η υπόγεια αγωνία κρύβεται στην πιθανότητα ενός ακόμη εκβιασμού σε καθεστώς πιστωτικής ασφυξίας, και ως έσχατο όπλο προβάλει και πάλι η πολιτική διαπραγμάτευση κορυφής.
Ή άλλως, η κυβέρνηση εξακολουθεί να προσδοκά μεν έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό για το χρέος στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, μπροστά όμως στις – υψηλές – πιθανότητες ενός νέου «τείχους» Σόιμπλε-Τόμσεν διερευνά τις διόδους πολιτικής απεμπλοκής.
Ως «ρεαλιστικός» συμβιβασμός υποδεικνύεται η όποια φόρμουλα λύσης μπορεί να διασφαλίζει την ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ. Και ως σταθμός στην αναζήτηση αυτής της πολιτικής λύσης προβάλλεται η σύνοδος κορυφής της 22ας Ιουνίου.
Ο «οδικός χάρτης» και η σύνοδος της 22ας Ιουνίου
«Η Ελλάδα χρειάζεται καθαρό οδικό χάρτη για το χρέος στις 15 Ιουνίου» ήταν το μήνυμα που έστειλε χθες ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωκονοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης, ενώ στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς. Για να προσθέσει, ωστόσο, ότι εάν δεν υπάρξει λύση στο Eurogroup τότε το θέμα θα συζητηθεί στη σύνοδο κορυφής, στις 22 Ιουνίου.
Πρόκειται για τη νέα διαπραγματευτική διαδρομή που δείχνουν κυβερνητικοί παράγοντες μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και τις εκεί επαφές του με την γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν – επαφές, οι οποίες φέρονται να έγιναν σε καλό κλίμα και να επαναβεβαίωσαν την πολιτική βούληση όλων των πλευρών για λύση του ελληνικού ζητήματος.
Πρόκειται, ωστόσο, και για μια διαδρομή αρκούντως επισφαλή, υπό το βάρος τριών καθαρών δεδομένων: Η Ανγκελα Μέρκελ παρά τους πολιτικούς της ελιγμούς δεν δεσμεύεται ότι θα συγκρουστεί με το σύστημα Σόιμπλε, ο Εμμανουέλ Μακρόν –παρ’ ότι έχει δώσει έμπρακτα δείγματα στήριξης των ελληνικών θέσεων – δεν διαθέτει μέχρι στιγμής τουλάχιστον την ισχύ ανατροπής των συσχετισμών στην Ευρώπη, και η Αθήνα βλέπει τα χρονικά της περιθώρια να στενεύουν.
Το ναρκοπέδιο του Τόμσεν
Κοινώς, μια μικρή ακόμη παράταση της εκκρεμότητας της αξιολόγησης, έστω κι εξ ατυχήματος, θα ήταν αρκετή για να επαληθευθεί το – ομολογημένο, κατά τις διαρροές των wikileaks – σχέδιο Τόμσεν: Να κληθεί η Ελλάδα να υπογράψει άλλη μια συμφωνία με το πιστόλι στο κρόταφο, απειλούμενη ξανά με πιστωτική ασφυξία εν όψει των δανειακών υποχρεώσεων-μαμούθ του καλοκαιριού.
Συγκεκριμένα, από τα μέσα Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου πρέπει να εξοφληθούν δάνεια άνω των 7 δις ευρώ: Στις 17 Ιουλίου πρέπει να αποπληρωθούν 2,1 δις ευρώ σε ιδιώτες πιστωτές, στις 18 του μήνα 300 εκατομμύρια στο ΔΝΤ, στις 20 Ιουλίου πρέπει να καταβληθεί ποσό 3,9 δις στην ΕΚΤ, ενώ στις 27 Αυγούστου εκκρεμεί η πληρωμή 1,6 δις στον ESM.
Ενώπιον αυτού του «οδικού χάρτη», και με πολλαπλώς αποδεδειγμένη πλέον την ακαμψία Σόιμπλε, αποτελεί ερώτημα εάν υπάρχει πραγματικό έδαφος πολιτικής διαπραγμάτευσης και υπαναχωρήσεων από την πλευρά του Βερολίνου.
«Το 2017 δεν είναι 2015»
Κυβερνητικές πηγές μεταφέρουν θετικό κλίμα από τη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ στις Βρυξέλλες, ποντάρουν σε μια ήπια έστω – με δεδομένη και την προεκλογική συγκυρία στη Γερμανία - παρέμβαση της καγκελαρίου και, κυρίως, επενδύουν στην συμμαχία με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Κομισιόν τονίζοντας ότι «το 2017 δεν είναι 2015, οι συνθήκες και οι συμμαχίες στην Ευρώπη έχουν αλλάξει».
Οι πιο επιφυλακτικοί στο κυβερνητικό επιτελείο ωστόσο, σημειώνουν ότι το μήνυμα που έχει πάρει καθαρά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι πως βάση της διαπραγμάτευσης παραμένει το σχέδιο που κατέθεσε ο Σόιμπλε στο τελευταίο Eurogroup. Και θεωρούν ότι το καλύτερο που μπορεί να προσδοκάται, είτε στις 15 είτε στις 22 Ιουνίου, είναι μια «ελαφρώς βελτιωμένη» εκδοχή αυτού του σχεδίου.
Μένει να φανεί εάν αυτή η «βελτίωση» θα είναι αρκετή για να επιβεβαιώσει και την εκτίμηση ότι «το 2017 δεν είναι 2015»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου