Ποια «δημοκρατία» θέλουν κάποιοι δικαστικοί;
ΤΟΥ ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ
Η χειραγώγηση των δικαστικών λειτουργών από τη Δεξιά και τις συνιστώσες της, σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, δημιούργησε μια αίσθηση ότι η δικαστική εξουσία είναι εντολέας της εκτελεστικής και της νομοθετικής. Έλα όμως που ο λαός άλλαξε γνώμη και ψήφισε αριστερά! Αυτοί δείχνουν, με όσα τους ξεφεύγουν, ένα είδος αντιπαροχής!
Το φαινόμενο των διαδοχικών αντικυβερνητικών ανακοινώσεων συνδικαλιστών ή ανώτατων εκπροσώπων του δικαστικού κλάδου βρίσκεται -όλως τυχαίως- σε συντονισμό με τα κόμματα της Δεξιάς και κάποιων απελπισμένων «αριστερών» με ύφος πριμαντόνας.
Συνδικαλιστές, λοιπόν, της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) υποστηρίζουν, εντελώς ακομμάτιστα, ότι λίγοι Έλληνες εκτιμούν την εκτελεστική εξουσία. Αυτούς, όχι τη Δικαιοσύνη, πόσοι Έλληνες τους εμπιστεύονται;
Αν θέλουν να το διαπιστώσουν, ας παραγγείλουν (έστω και στον κ. Μαραντζίδη) μια δημοσκόπηση με μοναδικό ερώτημα: «Συμφωνείτε ότι δεν πρέπει να δίνεται στη δημοσιότητα το Πόθεν έσχες δικαστών και εισαγγελέων, διότι κινδυνεύουν»;
Ποιοι είναι αυτοί οι υπερδημοκράτες που συγκρίνουν την κατάσταση στην Ελλάδα με την Τουρκία και την Πολωνία; Ας κατέβουν στις εκλογές και ας καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στον ελληνικό λαό, όπως πολλοί συνάδερφοί τους. Όσο όμως πληρώνονται ως δικαστικοί δεν μπορούν να αναπαράγουν, μέσω των μπαταξήδων των «ΜΜΕ», τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας και των συνιστωσών της.
Η σιγουριά με την οποία άρπαξαν το «δώρο» της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων οι κεκράκτες του «μαύρου μετώπου» δεν άλλαξε ούτε όταν πέντε μέλη της διοίκησής της διαχώρισαν τη θέση τους από την ανακοίνωση. Το ακούσατε κάπου, το διαβάσατε; Οι πέντε, με μια μόνο πρότασή τους, ξεφτιλίζουν το προεδρείο της Ένωσής τους: «Έχουμε θέσει πολλές φορές μέχρι σήμερα το προεδρείο προ των ευθυνών του, πλην όμως η αυταπόδεικτη ανεπάρκειά του δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί ότι η Ένωσή μας πρέπει ν’ αποτελεί φωνή σύνεσης, σοβαρότητας και σωφροσύνης, με αποφυγή ακραίων και υπερβολικών δηλώσεων (Τουρκία και Πολωνία), όπως εν προκειμένω, με αποτέλεσμα να έχει εκπέσει του σεβασμού όλων».
Οι δικαστές δικαιούνται να μη σέβονται ανεπαρκείς δικαστές, εμείς όχι;
Μου θυμίζουν -τέτοιες μέρες- ότι ο ημέτερος Άρειος Πάγος, πέραν της δουλικής συμπεριφοράς των μελών του επί δικτατορίας, κατόπιν, επί της καραμανλικής Δημοκρατίας, αυτοαμνηστεύθηκε, συμπαρασύροντας στην ατιμωρησία και όλα τα ανθρωπάρια που επί 7 χρόνια εγκληματούσαν (όπως ο πρώτος πρωθυπουργός της χούντας, ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Κόλλιας!).
Το κορυφαίο κρούσμα: Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαος Σακελλαρίου, 66 ετών σήμερα, άρα 23 το 1974, επέλεξε -το είπε ο ίδιος- την επέτειο της απελευθέρωσης της χώρας από τη δικτατορία για να επιτεθεί, με αιχμές για αντιδημοκρατική διαχείριση, σε μια κυβέρνηση που περιλαμβάνει βασανισμένους και δεσμώτες της χούντας. Ούτε αυτό δεν σεβάστηκε;
Το ίδιο έπραξαν, όλως τυχαίως, την ίδια μέρα, οι πολιτικοί αρχηγοί της Δεξιάς (άκαπνοι, όπως ο κ. Λεβέντης, ή επίγονοι των άκαπνων), βρίζοντας αυτούς που αντιστάθηκαν. Θράσος, ενοχές;
Ο κ. Σακελλαρίου, στο διάγγελμά του, μας είπε -ως εκπρόσωπος του κλάδου- ότι «όποιος δεν αποδέχεται το αποτέλεσμα της Δικαιοσύνης, βάλλει κατά του κράτους δικαίου». Α, μπα; Ποιος δεν αποδέχτηκε; Μπερδεύει την αποδοχή με την κριτική; Γυρίζουμε στην ποινικοποίηση του φρονήματος και της έκφρασης γνώμης; Δεν γίνεται καμιά δικαστική αστοχία; Πλήρωσε κάποιος δικαστής τα πρόστιμα που τρώμε -και πληρώνουμε- από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων; Θα αφήνουμε ασχολίαστες τις απίστευτες δικαστικές αποφάσεις σε βάρος απλήρωτων εργαζομένων;
Προηγήθηκε ο άλλοτε σύμβουλος του δικαστικού και υπουργού Δικαιοσύνης της Ν.Δ., κ. Αθανασίου. Ο «ακομμάτιστος» τώρα αντιπρόεδρος της ΕΔΕ κ. Λυμπερόπουλος, σχολιάζοντας την απόφαση του Αρείου Πάγου υπέρ των μπαταξήδων εργοδοτών, είπε: «Είναι αδύνατον ο δικαστής, όχι μόνο για λόγους προσωπικής ηθικής αλλά και λειτουργίας του συστήματος (sic), να κάνει γκάλοπ πριν ανέβει στην έδρα». Γκάλοπ για να κρίνει αν ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να μην πληρώνει τους δούλους του; Ο ίδιος πληρώνεται όποτε γουστάρει το Γενικό Λογιστήριο;
Η χειραγώγηση των δικαστικών λειτουργών από τη Δεξιά και τις συνιστώσες της, σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, δημιούργησε προφανώς «εθιμικό δίκαιο» για αρκετούς από αυτούς. Και μιαν αίσθηση ότι η δικαστική εξουσία είναι εντολέας της εκτελεστικής και της νομοθετικής. Έλα όμως που ο λαός άλλαξε γνώμη και ψήφισε Αριστερά! Αυτοί δείχνουν, με όσα τους ξεφεύγουν, ένα είδος αντιπαροχής!
Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι δικαστικοί των ανώτατων θεσμών θα συνεχίσουν, γκρεμίζοντας καθημερινά τις βελτιώσεις σε Εργασία, Υγεία και Εκπαίδευση. Ε, ήρθε η ώρα, νομίζω, να ζητήσει η κυβέρνηση και τη λαϊκή συμπαράσταση με κάθε σύννομο τρόπο, καταργώντας παράλληλα κάθε φοροαπαλλαγή κι εξαίρεση από τις ελεγκτικές διαδικασίες στους πάσης φύσεως «λειτουργούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου