Aν οι αναλογίες με τη Βαϊμάρη έχουν σήμερα όντως κάποιο
νόημα, αυτό δεν είναι σίγουρα εκείνο που νομίζουν οι φιλελεύθεροι
Η "επιστροφή" στη Βαϊμάρη: εκσυγχρονίζοντας τον
αντικομμουνισμό
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου
A. Einstein, S. Freud, Oμάδα «Σπάρτακος», Joseph Goebbels
κ.ά, Φωνές από τη Βαϊμάρη, μετάφραση: Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, εκδόσεις
Ύψιλον, σελ. 84
Heinrich A. Winkler, Bαϊμάρη. Η ανάπηρη δημοκρατία,
1918-1933, μετάφραση: Άντζη Σαλταμπάση, εκδόσεις Πόλις, σελ. 394
Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό,
καλά θα κάνει να σωπαίνει και για τον φασισμό
Μαξ Χορκχάιμερ
Αν η τρέχουσα οικονομική κρίση συγκρίνεται κατά κόρον με
αυτήν του 1929, η κατάχρηση του όρου «έκτακτη ανάγκη» στον δημόσιο λόγο
παραπέμπει αυτόματα στη δραματική περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης – εξ ου
και πληθαίνουν οι αναφορές, άλλοτε στο «φασισμό της εποχής μας» (ακροαριστερός
βερμπαλισμός) και άλλοτε στη «δημοκρατία των άκρων» (αφελής ή κουτοπόνηρος
αντιολοκληρωτισμός). Είτε υπαινικτικά, λοιπόν, είτε ρητά, το ζήτημα της
αναβίωσης του φασισμού επανέρχεται, με διαφορετικές αφορμές και από διαφορετικούς
δρόμους, και οπωσδήποτε όχι μόνο στην Ελλάδα.