Ο «ταξικός εμφύλιος» της κ. Φώφης
Του ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ
Η ακράτεια λόγου είναι συχνό φαινόμενο στον πολιτικό χώρο του Κέντρου. Από το «πιστεύομεν [και] εις την Λαοκρατίαν» του Γεώργιου Παπανδρέου, λίγο προτού δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για τη σφαγή των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, έως τις ασυναρτησίες του Βασίλη Λεβέντη, χωρίς πλέον το φραπέ και την πίτσα επί του τηλεοπτικού του τραπεζιού, το ελληνικό Κέντρο παλινδρομεί μεταξύ του γελοίου και του πονηρού, στήνοντας ένα θολό και επικίνδυνο σκηνικό όταν προσεγγίζει ή νέμεται την εξουσία.