"Το όνομά μου είναι Γουίλιαμ Μπλέικ κι αυτή είναι η ποίησή μου"
Είναι, νομίζω,
καιρός να σου συστηθώ κανονικά κι επίσημα. Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Ανήκω στο
«1 εκατομμύριο υπαλλήλους που ταλαιπωρούν τα 10 εκατομμύρια πολιτών, με τη
βεβαιότητα ότι "τι μας νοιάζει ο ιδιωτικός τομέας αφού είναι ισόβιος ο
δημόσιος" και που μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα 10 εκατομμύρια
πληρώνουν το 1 εκατομμύριο», σύμφωνα με τις δηλώσεις του κυρίου Λοβέρδου –τέτοιος άνθρωπος είμαι εγώ.
Πριν όμως κάνω την
αυτοκριτική μου περί της αντικοινωνικής μου αυτής συμπεριφοράς θα ανοίξω
μια παρένθεση:
Όταν ο Πάγκαλος είπε «μαζί τα φάγαμε που σας διορίζαμε» και «ο κοπρίτης που διορίζεται με
ρουσφέτι στο δημόσιο παραμένει κοπρίτης» έγινε ολίγον της κόφας. Κόψανε από την
πρώτη δήλωσή του κομμάτι περί διορισμού και έγινε το «μαζί τα φάγαμε» ευρύτερη
κατηγορία –κάποιοι, ως φαίνεται, είχαν τη μύγα. Και στη δεύτερη δήλωση του
Παγκάλου κόψανε τα περί ρουσφετιού και γενικεύσανε για όλους τους δημόσιους
υπάλληλους, προσωπικά δεν ενδιαφέρθηκα επειδή οι αρχικές δηλώσεις δεν με αφορούσαν.
Τώρα με τον
Λοβέρδο ακούστηκαν οι συνήθεις αντιπολιτευτικές διαμαρτυρίες αλλά δεν έγινε ο
προηγούμενος χαμός –παρ΄όλο που οι δηλώσεις Λοβέρδου είναι καθαρά φασιστικές
ενώ οι δηλώσεις Παγκάλου ήταν επιπέδου σοφιστείας (υπερτονιζόταν η μισή αλήθεια
μπας και μείνει στο ημίφως η άλλη μισή). Γιατί;
-Μήπως επειδή ο
κόσμος συνήθισε το βρισίδι;
-Μήπως επειδή ο
Πάγκαλος είπε κακά λογάκια ενώ ο Λοβέρδος χρησιμοποίησε πιο ήπιες λέξεις;
-Μήπως επειδή ο
Λοβέρδος είπε πράγματα που αρέσουν στο ευρύ κοινό;
Ας το δούμε λίγο:
«στην πρώτη
γραμμή υπέρ της γραφειοκρατίας είναι το Σύνταγμα, εκεί στηρίχθηκε η νομολογία
και η διοίκηση...»
«όποιος πιστεύει
πως μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το ελληνικό Δημόσιο
αυταπατάται».
«Σας θυμίζω τον
τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στην MARFIN. Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι
άνθρωποι, σαν να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα
ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά, ή άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους.
Διότι στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνον εάν είσαι
αριστερός. Αν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ό,τι γινόταν
μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση».
Να σημειώσω οτι
δεν μεταφέρω ολόκληρες τις δηλώσεις Λοβέρδου όπως παρουσιάζονται στις
εφημερίδες επειδή και ασυνάρτητες τις θεωρώ (ίσως απλώς να είναι πετσοκομμένες
–αυτή όμως είναι η μόνη ενημέρωση που έχω) και δεν βλέπω να διαφοροποιούν το
νόημα όσων μετέφερα εδώ πέρα.
Λοιπόν το
Σύνταγμα είναι ένας βραχνάς για τον κάθε συνεπή καφενόβιο –γνωστό αυτό. Εκεί
δηλαδή που κάθεται στις 3 καρέκλες του και λιάζεται και ενώ έχει αμολήσει το
μυθικό «ρε, με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για μια βδομάδα;» τη στιγμή ακριβώς που
φτάνει στις εξαγγελίες περί του πώς θα διορθώσει κάθε νόσο και πάσα μαλακία
(σχεδόν πάντα, αυτό περιλαμβάνει το στήσιμο κάμποσων ανθρώπων στα 10 μέτρα)
πετάγεται ο εξυπνάκιας και τον γειώνει: «αυτό απαγορεύεται από το Σύνταγμα!» Ο
καφενόβιος συνήθως τότε ρίχνει την άγρια ματιά του (δεν είναι και λίγο πράμα να
σε κόβουν πάνω στις κυβερνητικές εξαγγελίες) και ξεκαθαρίζει: «το΄χω χεσμένο το
Σύνταγμα!» Σ΄αυτόν κλείνει (υποθέτω) το ματάκι ο υπουργάρας Λοβέρδος όταν
ξεκινάει τη δήλωσή του κατηγορώντας το Σύνταγμα. Πρόβλημα; Ένα και να καίει!
Καθότι ο Λοβέρδος ορκίστηκε να τιμάει και να προστατεύει αυτό το Σύνταγμα –αν
το θάβει είναι επίορκος. Κι επειδή κατέχει δημόσια θέση, αυτό συνεπάγεται παύση από τα καθήκοντά του.
Για «θάνατο» της ιδιοκτησίας αλλά και της αγοράς ακινήτων, εξαιτίας του
νέου ηλεκτροσόκ που θα επιφέρει το τέλος ακινήτων που θα επιβληθεί μέσω
των λογαριασμών της ΔΕΗ, κάνουν λόγο ιδιοκτήτες και εκπρόσωποι της
αγοράς.
